Angst

Hoofdstuk 6

JULIA'S POV

"Juul kom je" hoor ik Koen schreeuwen vanaf beneden. "Ja" schreeuw ik terwijl ik snel een trui aan trek. Voor het geval dat mijn armen weer beginnen te bloeden. Ik loop snel de trap af. "Heb je gedoucht?" vraagt Koen. Ik knik en loop naar de woonkamer. Ik ga naast Robbie zitten en koen komt naast me zitten, terwijl Raoul aankomt lopen met de borden. "Hier Juul" zegt Raoul terwijl hij het bord voor me neerzet, maar per ongeluk mijn arm aantikt met het bord. Auw, dat doet pijn. Ik leg meteen mijn arm op mijn schoot neer onder de tafel. Ik voel alles tintelen. "Lekker Roel" zegt Koen die begint met eten. Ik begin ook maar met eten. Hoe sneller het op is, hoe sneller ik hier weg kan.

MATTHY'S POV

We zitten te eten met zijn allen. Na het gesprek met de jongens vanochtend voel ik me opgelucht. Ik had het ook eerder moeten zeggen, maar dat is toch lastig als het over je kleine zusje gaat. Ik zit tegenover Julia en kan zien dat er wat is. Ze kijkt heel angstig en verzuurd. "Wat is er Juul?" vraag ik. "Niks" zegt ze. Ik geloof het niet, ik weet dat er iets is. "Jawel er is wel iets" zeg ik. "Nee er is niks" zegt ze met een trillende stem.

JULIA'S POV

Ik kijk nog een keer naar mijn arm onder de tafel. Nee, kut zooi. Ik zie een rode vlek van het bloed in mijn trui zitten. "Wat is dat?" vraagt Koen die het nu ook ziet. Ik geef geen antwoord. Ik wil wel, maar ik krijg er niks uit. Ik verstijf helemaal. "Wat?" vraagt Matthy nu bezorgd. Ik kan wel door de grond zakken. "Juul, wat heb je gedaan?" vraagt Koen paniekerig. "Ik heb-" ik kan mijn zin niet afmaken want ik barst uit in tranen. Waarom doe ik mezelf dit toch aan. Alle jongens behalve Koen kijken nog steeds verward naar mij. Koen pakt mijn arm vast en legt deze op tafel neer. Ik voel alle ogen op mij branden als ze de grote rode vlek op mijn trui zien.

Ik trek mijn arm terug en houd mijn armen voor mijn borst. "Juul, we willen je alleen helpen" zegt Matthy rustig. De tranen rollen over mijn wangen. Ik voel twee armen om heen. Robbie. "Nee" "ik wil niet" schreeuw ik uit paniek. "shhh, laat me even kijken" zegt hij. Ik houd mijn tranen in. Hij trekt me naar zich toe en draait me bij zodat ik met mijn gezicht richting alle jongens zit. Voorzichtig trekt hij mijn mouw omhoog. Ik hoor een zachte wow zijn mond verlaten. Alle jongens zien de schade op mijn arm. Raoul staat meteen op en pakt een theedoek. Hij buigt zich over de bank heen en wikkelt de theedoek om mijn arm heen. "Juul misschien is het handiger als je je trui even uittrekt" zegt Raoul rustig. Ik knik angstig. Ze hebben nu mijn ene arm gezien, maar dan zien ze zo schade nummer twee.

"Doe je armen maar omhoog, dan help ik je wel" zegt Raoul. Ik houd mijn armen omhoog en Raoul trekt de hoodie over mijn hoofd heen. Daar zit ik dan in mijn pyjama shirt met twee verminkte armen. Ik wil mijn andere arm snel voor buik stoppen, maar Raoul heeft het al gezien. "Ik heb het wel gezien" zegt hij. Ik schiet al bijna weer in paniek, maar Robbie begint rustig over mijn rug te wrijven. "Laat me even kijken" zegt Raoul. Betwijfelend strek ik mijn arm zodat hij het kan zien. Hij kijkt er naar en zegt niks. "Je andere arm ook" zegt hij. Ik strek mijn andere arm. Hij haalt de theedoek er vanaf en kijkt ernaar. Gelukkig is het gestopt met bloeden. Het is alleen nog heel erg rood. Hij gaat weer rechtop staan en wenkt naar Matthy dat hij mee moet lopen. Ze lopen samen naar de gang toe.

Daar zit ik dan met Robbie, Milo en Koen. Robbie is gestopt met over mijn rug wrijven en trekt me op zijn schoot. "Ontspan je maar" zegt hij. Ik laat mijn hoofd tegen zijn schouder zakken en verslap helemaal. Ik ben helemaal gesloopt. Wat een kut dag.