ZEMHERİ

1. Bölüm

Başlama tarihinizzz🎀

İyi okumalarrr🫀❄️
.........

(2Yıl önce)

Bütün Şehire Soğuk hava ve fırtına hakimdi. Kalpler soğuktu hava ile eşdeğer, gönüller boştu. Bir eksiklik vardı artık hayatlarda. Ağansoy Malikanesindeki sessizlik yürek burkuyordu. Her gün bütün eve huzur veren her şey ölmüştü sanki

Orkideler solmuştu. Usulca Orkidelere dokundu Aliya. Annesinin ölü saçlarını okşadı sanki. Ellerindeki kan kurumuş orkidelere bulaştı.
Parmağında asılı kaldı Orkidenin yaprağı. Onlara can veren şeyde gitmişti sanki. Annesinin hayat verdiği herşey ölmüştü sanki

Oysa o yaşıyordu. O da pek yaşıyor sayılmazdı gerçi. Göz altları çökmüş, ruhu sanki sessizlikte kendini asmıştı. Boynundaki Urgan annesinin cansız bedeni, Tabureyi iten ise öz babasıydı.

"Her şey buraya kadar gelmeliydi değil mi anne?"

Ağır ağır yutkundu. Bahçedeki babasını izledi usulca. Ellerindeki kanı Korumasının verdiği bezle temizlerken gözleri duygusuzdu. Aliya babasını bu gözlerle çok görmüştü. Ellerindeki kanı silişine de aşınaydı. Ancak kan, annesinin kanı, o bakışlar ise sevdiği kadını duygusuzca öldüren adamın bakışlarıydı.

"Daha dikkatli olun." Dedi Salim Ağansoy. "Bir dahaki olmasın." Yanındaki koruma başını sallayıp görev yerine geçtiğinde camdan gözleri buluştu. Bakışları yumuşamadı babasının. Annesine benziyordu Aliya.

'İhanetin affı olmaz.' Demişti babası annesine kıymadan önce. İhanetin affı olmazdı. Annesinin de affı olmamıştı.

İçindeki duyguları adlandırmaya çalıştı Aliya. Öfke vardı. Hüzün. Bir boşluk vardı. Ancak bütün benliğini saran bir duygu daha vardı. Bu duygunun ne olduğunu çözemiyordu ama. Bilmek istiyordu. Neden annesinin gitmek zorunda kaldığını, babası annesinin kılına zarar vermezken neden ellerinde onun kanı olduğunu merak ediyordu. Bulmalıydı. Ve bulduğunda, annesinin intikamını almalıydı.

(Şimdiki zaman)
Aliya Ağasoy

Hava karanlık. Kış soğuğu bütün evi sarmış. Ama evi saran tek soğuk kışın soğuğu da değil. Salim Ağasoy bütün adamlarını salona dizmişken mutfakta su içme bahanesi ile onları dinliyordum. Salim Ağasoy elindeki bastonunu hafifçe vere vurarak ritim tutuyor, karşısındaki bir düzine adamı da tir tir titretiyordu.

"Bunca zaman," diye başladı lafına yaşlılıkla daha da kalınlaşan sesiyle. "Görmezden geldim bu olanları." Su bardağını dudaklarımla buluştururken korumalara onları ayıplarcasına baktım.

Oysa İhanetin affı olmazdı. Kimdi bu durmadan koskoca Mafya Babası Salim Ağasoy'un kozlarını başka Mafyalara haber veren? Çok ayıptı gerçekten.

"Bana ihanet edenin soyunu kazırım ulan ben!" Ufak hareketlerle Bardağı bırakıp sessizce Mutfaktan çıkıp odama adımladım. Adımlarımı silah sesleri takip etti.

Bir adım, bir silah patlaması. İkinci adım, ve üçüncü adım. Bir Düzine korumayı vurmuştu.

Peki hangisi Haindi?

Odama girip kapıyı 3 kez arkamdan kilitledim ve hızla halıyı kaldırıp parkenin kestiğim kısmını kaldırdım. Yüzüme düşen saçlarımı kulağımın arkasına atarken adrenalinden titreyen ellerimi umursamadım bile. Bir kutu çıkardım parkenin altından. Ardından bir bilgisayar. Birkaç flashback ve fotoğraflar.

Dizlerimin üzerine oturup bilgisayarı hızla kurdum ve gizli kurulu kod uygulamasını açtım. Kendi yazdığım bir uygulamaydı. Yerimi, konumumu, adımı, nerden mesa attığımı hiçbir şeye ulaşmaları imkansızdı. Beni bulmaları daha da imkansızdı. Hızla not yazmaya koyuldum.
Kaya. Hakkında bilinen tek şey bu. Salim Ağansoy bu adamla ne kadar iş yapmak istese de bu adamı ikna etmesi bir o kadar zordu. Gerçek adını gizliyordu ve söylenene göre amacı sözü geçen mafyalardan kurtulup kendi dünyasını kurmakmış. Salim ağansoy ne kadar dile getirmese de bu adamdan çok korkuyordu. Kendi adamlarından birileri bilmeleri imkansız bilgileri öğreniyor, belgeleri çalıyor ve bazen de buluşma randevularını değiştiriyordu. Bu bendim.
Aliya Ağansoy. Ağansoy ailesinin sözde prensesi. Tek amacı tek isteği babasını yok etmek olan o kız. Günün sonunda ise annesine kavuşacak olan o kız.