Diamonds Heist

22. Dźwięk nie do zapomnienia

- Co robisz? - usłyszałam za sobą niski głos bruneta.

- Nic - odwróciłam się od stolika, na którym leżała jego broń.

Hayes stał w odległości niecałego metra ode mnie.

- Masz zamiar go używać? Mówiłeś... - zaczęłam, ale natychmiast mi przerwał.

- Wiem co mówiłem. - Minął mnie i podniósł broń ze stolika, a następnie wsunął ją sobie za spodnie i przykrył koszulką - Tylko, że już nie chodzi o grożenie komuś. Teraz to ja muszę się jakoś zabezpieczać przed nimi. - Założył ręce na piersi, co uwydatniło jego rozbudowane przedramiona.

- Wiem, ale to mnie przeraża - odparłam cicho.

- Hudson, znowu się o mnie martwisz? - zapytał unosząc w górę brew, jak to zazwyczaj robił.

- Bo to niebezpieczne, a ja cię nawet lubię - westchnęłam ciężko.

Nicholas zaczął uśmiechać się coraz szerzej po moich słowach.

- Z czego się cieszysz baranie? - zwęziłam gniewnie oczy.

-  Może to opijemy? - wskazał na butelkę whisky.

- Wiesz, że nie pije.

- Właśnie dlatego to zaproponowałem.

- Żebym się nie zgodziła? - parsknęłam.

- Nie, żebyś zgodziła się to zrobić ze mną - wsunął dłonie do kieszeni swoich spodni.

- Dlaczego miałabym?

- Bo jestem przekonujący - uśmiechnął się rozbrajająco.

Dobrze znałam ten uśmiech. Nick używał go wtedy, kiedy chciał coś dostać lub kogoś przekonać. Wiedział jak wykorzystać swoje najlepsze cechy, żeby ludzie robili to co chciał. I choć nie byłam wyjątkiem, w zachwycaniu się jego urokiem osobistym, to nie ze mną te numery.

- Nie ma szans, Hayes - obróciłam się z zamiarem odejścia.

Chciał żebym się z nim upiła, nie było takiej opcji

- Nie bądź nudna - rzucił za moimi plecami, na do obróciłam się do niego z politowaniem.

- Że co proszę? Czemu ci tak zależy, żebym wypiła?

- Spokojnie Hudson, nie liczę na to, że będę mógł cię pijaną wykorzystać - stwierdził rozbawiony - Nie jara mnie seks z ledwo kontaktującą dziewczyną.

- Więc po co?

- Bo nigdy nie byłaś pijana, a ja chciałabym cię taką zobaczyć - uznał przyglądając mi się z iskierkami w oczach.

- To głupie, Nick - pokręciałam głową - Masz takie parcie, żeby być pierwszą osobą, która zobaczy mnie w takim stanie?

Nie rozumiałam go, ani tego pomysłu. Czułam, że z tego nie wyszłoby nic dobrego.

- I tak będę pierwszą osobą, która cię taką zobaczy - jego pewny siebie ton, wprawił mnie w osłupienie - Prędzej czy później. Lepiej byłoby to mieć za sobą, bo jeśli stanie się to na jakieś imprezie, to dobrze jest wiedzieć jakie masz pomysły po alkoholu.

- Dlaczego? Nie trzeba mnie pilnować, ja się nie upijam.

- Okej, zobaczymy - kiwnął głową.

- Zobaczymy - powtórzyłam jego ruch.

***

Obudziłam się późno w nocy, śnił mi się obrzydliwy koszmar. Klatka piersiowa Nicholasa podnosiła się i opadała spokojnie obok mnie. Patrzyłam przez chwilę na jego błogi wyraz twarzy. Wszystkie mięśnie miał rozluźnione, ale czy mimo to jego też mógł dręczyć jakiś koszmar?