Üvey Abim~ AhFer [Devam Ediyor]

1. Bölüm: Aynı Hata🥀

“Güçlü bir hafıza,
ağır bir cezadır.
Orhan Kemal.”

Penceremden gelen güneş ışıkları ile güne merhaba demiştim. Yatakta oturup, uyandığım tatlı rüyamdan kalkmaya çalışırken, bir yandan biraz daha uyumak istiyordum.

Zor da olsa yataktan kalkıp banyoya girdim. Aynada kendime baktım, ve o bir türlü geçmeyen, sol gözümün yanında ki derin çiziğe gözlerim kaydı. Yıllar geçmişti üstünden, ama hala yeni bir yara gibi kıpkırmızıydı.

Rutin işlerimi hallettim, ve odama giyinmeye koyuldum. Dolabı açar açmaz, her zaman ki off ne giyicem yine bu Allahın gününde? sorusu ile karşı karşıya kaldım.

Sonunda uygun bir kombin bulabilmiştim kendime. Üstüme beyaz bir crop, altıma mavi kot pantolon giyip, asla vazgeçmeyeceğim vanilya kokulu parfümü sıkıp, aşağıya, annemlerin yanına indim.

Feride: Günaydın annem..

Emine: Günaydın kızım..

Ablamlada selamlaşıp kahvaltıya oturduk. Oturduğumuzda annem, ablam ve bana uzun uzun bakmaya başladı.

Feride: Annem... Niye bize böyle bakıyorsun, kötü bir şey mi var?

Fatma: Valla susayım diyorum ama merak ettim anne, noluyor?

Gözlerini tabağına çevirdi. Ağzına iki tane zeytin attı, ve gözlerimizin içine baktı. Belli ki bir derdi vardı.

Emine: Ben evleniyorum....

Dediği esnada masadan kalktım. Ne demek evleniyorum ya? Daha 3 ay önce o babam denen it herif ile boşanmıştı.

Feride: Anne sen daha 3 ay önce boşandın, ne evlenmesi?

Fatma: Feride doğru söylüyor anne, ne evliliği?

Bize bakmıyordu bile. Ben daha travmalarımı atlatamamışken, tekrar bir evlilik gerçekleşecekti. Aynı hatayı, ikinci kez yapacaktı.

Emine: Canlarım... Beni de anlayın. Siz her gün dışarıda oluyorsunuz, ben ise evde yalnız oluyorum. Ve ilk defa gerçekten birini sevdim...

Feride: Sen yine aynı hatayı yaptın anne. Yine aynı hatayı..

Sinirle odama çıktım. Ve odamda ki banyoya girip, aynada kendime baktım. Gözlerim o çiziğe kaydı yine. Kulağımda fısıltılar, çığlıklar ve bağırışmalar yankılanıyordu.

Kulağımı elimle kapattım. En sonunda dayanamadım, ve bağırmaya başladım. Yeter artık! diye sayıklıyordum. Odaya ablam geldi.

Fatma: Ablacım iyi misin?

Feride: İ-iyiyim abla, biraz yalnız kalmak istiyorum...

Fatma: Yarın annemin evleneceği adamla tanışmaya gidicez. Bir de annem artık onlarla yaşıycaz dedi..