Dwalen in het duister.

De picknick.

De ochtend na hun aankomst besloten Peter, Emma en Sophie om een idyllische picknick te houden in een nabijgelegen bos. Ze hadden een mand vol verse baguettes, Franse kazen en sappige perziken meegebracht, perfect voor een ontspannen ochtend onder de eeuwenoude eiken.

Het bos was stil en vredig, en de geur van dennen en wilde bloemen vulde de lucht. Sophie rende vooruit, haar lach echoënd tussen de bomen terwijl ze een perfecte plek zocht om neer te strijken. Peter en Emma volgden haar, genietend van de rust en de prachtige natuur om hen heen.

Terwijl ze hun picknick uitspreidden, begonnen ze vreemde geluiden te horen vanuit de diepten van het bos. Een zacht geritsel, gevolgd door het geluid van takken die kraken onder onzichtbare voeten. Peter fronste, zijn zintuigen gespannen terwijl hij om zich heen keek.

"Misschien zijn het gewoon dieren die door het bos bewegen," stelde Emma voor, haar stem zacht om de serene sfeer niet te verstoren.

Sophie, onverstoord door de geluiden, rende rond en verzamelde bloemen die ze in Emma's haar stopte. Maar Peter kon het gevoel van ongemak niet van zich afschudden. Hij stond op, zijn ogen speurend naar de bron van de geluiden. Was het gewoon zijn verbeelding, of was er iets anders aan de hand in dit ogenschijnlijk rustige bos?

Een plotselinge ritseling dichterbij deed zijn hart sneller slaan.