(+18) Yabancı çevik bir hamleyle beni çevirip masaya dayarken elimdeki hançere gülerek baktı, buz mavisi gözleri bana dönerken gölgeler sıklaştı, uyarıları birer çığlığa dönüştü. Onun sadece sıradan bir yabancı olmadığını anladığım anda ise geç kalm...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
GİRİŞ
Harabe Tapınaklar önlerinde belirdiğinde atının dizginlerine daha güçlü asıldı. Kısrağı onu uzun yıllardır yarı yolda bırakmamıştı. Bugün de bırakmayacaktı. Oraya gidene kadar durmak yoktu. Vakitleri kısıtlı, öğrenecekleriyse riske atılmayacak kadar değerliydi. Bu yüzden atının yorgun olduğunu bilse de deri dizginleri sıkıca tutmaya, onu harabelere doğru yönlendirmeye devam etti.
Eskiden bir kapının olduğu taşlarla çevirili açıklıktan geçtiğinde nihayet diye düşündü. Zamanında ulaşmayı başarmıştı.
Erkek kardeşlerinin peşinden gelen atlarının nal sesleri kulaklarında çınlasa da onları bekleyecek ne sabrı ne de zamanı vardı. Bu yüzden atından aşağı indiğinde bir an olsun düşünmeden merdivenleri tırmanmaya başladı.
Bir zamanlar azametle parladığına inandığı bu merdivenlerin eski halini görme şansını hiçbir zaman bulamamıştı. Burası, bu kutsal yer, ondan çok daha uzun süredir buradaydı ve o kesinlikle uzun süredir yaşayan bir adamdı.
Botları yeri döver, rüzgâr gömleğinin açık yakasından içeri girerken her şeye rağmen hala ayakta duran iki kanatlı kapının önüne varmayı başardı. İki rahip kapının her iki kanadını tutarken ziyaretçileri fark etmemiş gibi hareketsizdi.
Kardeşleri sonunda ona yetişerek merdivenleri tırmandı. Fazla vakit yoktu, haber geldiği gibi yola çıksalar da karınları acıktığı için durmak zorunda kalmışlardı. Bu onlara vakit kaybettirmişti ve kaybettikleri her vakit onu uyanık yakalayacakları zamandan çalmaktaydı.
Diğer ikisi saygı ve korkunun karşımı bir ifadeyle artık hiçbir vampir ya da insan için bir anlam ifade etmeyen kutsal alana bakarken orası onun için bir şey ifade ediyordu. Her zaman etmişti ve her zaman etmeye de devam edecekti.
Rahiplere doğru ilerlerken bir an olsun tereddüt etmedi. "Kâhin hala uyanık mı?" diye sorarken bir yandan da onları çekilmeye zorlamayı düşünüyordu. "Onu görmemiz lazım."
Rahiplerin yüzleri cübbelerinin başlığı ile örtülmüş olsa da orada ne gizlediklerini çok iyi biliyordu. Geçen sefer geldiklerinde aralarından biriyle tartışmış, başlığına asılmış ve orada çehresiz bir kafadan başka bir şey olmadığını görmüştü. Rahipleri gözleri avuç içlerindeydi ve şimdi o avuç içleri ona dönmüştü.
Sağ kanadı bekleyen rahip derinden gelen bir sesle, "Uyandı," derken kaldırdığı avuçlarındaki gözler üç vampirin üzerinde dolandı. "Ama fazla uyanık kalmayacak."
Kardeşlerinden biri öne çıkarak, "O halde açın kapıları da içeri girelim," dediğinde diğeri de homurdanarak ona eşlik etti.
Sol kanadı bekleyen rahip güldü. "Kâhin bu bin yılda sadece birinizi kabul edecek ve seçimini çoktan yaptı."
