Taehyung
Soo
Soo
Lütfen bak
Görüldü
Hee Soo
Bana Soo deme
Senden nefret ediyorum
Taehyung
Bak lütfen
Dinle
Sonra ne dersen de
Lütfen
Neredesin şu an
Hee Soo
Cehennemin dibinde
Taehyung
Evindesin değil mi?
Hee Soo
Başka nerede olabilirim?
Herkes beni sürtük olarak biliyor Taehyung
Senin yüzünden
Taehyung
Pekala
Konum at
Geleceğim ve konuşacağım
Bir daha da asla karşına çıkmayacağım
Söz
Ama lütfen dinle
Hee Soo
Enayiyim ben çünkü
Atmıyorum konum falan
Konuşmayacağım seninle
Taehyung
Peki
Sen atmazsan
Okulun itiraf sayfasından bulurum
Hee Soo
Bul
Tamam mı
Bulursan gel, o zaman sana söz veriyorum seni dinleyeceğim
Ama ben atmıyorum
Hee Soo çevrimdışı
Bulur muydu bilmiyorum. Okulun itiraf sayfasında her şey yayınlanır. Bende takip ediyorum. Benimle ilgili bir şey paylaşılmış mı bakıyorum. Yoksa bana ne insanların kiminle sevgili olduğundan.
Ama bu sayfada benim evim hiç yayınlanmadı. Yine de garantiye almak için bir kez daha kontrol ettim. Bulamazdı, öyle bir şey yoktu. Kendimi koltuğa attım. Kendimi koltuğa atmamla beraber kenarda pinekleyen kedim havaya sıçradı.
"Ben ne yapacağım Lya?"
Boş boş duvarı izledim. Kendimi çok kötü hissediyordum. Herkesin önünde küçük düşürülmüştüm. Bir haftadır evdeydim. Ama utandığımdan değil. Zatürre oldum aynı gün. Bir üst sınıftakiler ceketimi yırttı ve bisikletimi kırdı. Buz gibi havada beş kilometreyi yürüyerek gelince hasta oldum. Hepsi o sefil herifin yüzünden. Günlerdir bir şey yediğim yoktu ve evde sadece ağlıyordum. Kedilerim, Lya ve Hatt. Onlar da olmasa ne yapardım ben...
İşte ben bunları düşünürken kapı çaldı. Bunu duymam o kadar o kolay olmadı. Deli gibi yağmur yağıyordu ve kapı sesini biraz güç duydum.
"Kim o?"
"Hee Soo, benim. Aç kapıyı..."
Ah, Taehyung. Gelmişti.
"Açmayacağım."
"Lütfen Hee Soo, lütfen... bir kere dinle beni. Hem gelirsem dinleyeceğini söyledin. Söz verdin. Lütfen"
İç geçirdim. Doğru, söz vermiştim. Ama açamazdım. Zaten duyacağım her şeyi geçen hafta duymuştum.
"Olmaz"
Taehyung ağlıyordu. Vay be, diye geçirdim içimden. Bana bir süre öncesine kadar zorbalık yapan herifin şu an kapımda ağlaması... biraz garip geldi. Açıkçası bir yandam da gururumu okşadı.
Camdan dışarı baktım. Hava çok soğuktu. Ve lanet olası düşünceli yanım devreye girdi. Açtım kapıyı. Biraz geriye çekildim.
"Geç"
Taehyung'un ceketini aldım, kuruması için astım ve oturma odasına girdim. Zaten evim oturma odası, yatak odası, banyo ve mutfaktan ibaret. Oturmamıştı, ayakta beni bekliyordu. Ellerimle koltuğu işaret ettim.
