Hayalet Çocuk - (Fangster)

Geçmiş..[ÖZEL BÖLÜM]

Öncelikle ufak bir duyuru yapmak istiyorum..

Kitabımız bin okunmayı geçmiş ve cidden çok sevindim.. Kitapı hevesle okuyup takip eden okurlarıma ve fanlarıma ayrı teşekkür ediyorum..

Bu bölüm biraz Buster ve Fangin geçmişine dayancak.. Belki merak ettiğiniz soruların cevabınıda bulursunuz hm? Umarım beğenirsiniz..

İyi okumalar..

[Pov:Buster]

Evet.. Belki bunları önceden anlatmalıydım. Benim hakkımda merak ettikleriniz vardır eminim..

Mesela gözlüğümle alakalı.. Yada daha çok şey..

O zamanlar 9 yaşındaydım ve ailenin tek çocuğuydum.. Annem ve babam kavgalıydı.. Bu ise beni fazlasıyla rahatsız ederdi.. En azından babamın kötü alışkanlıkları yoktu. Sigara hariç..

Sigaradan doğduğumdan beri nefret etmişimdir.. Kokusu resmen beni boğuyordu.. İçenler nasıl içiyordu anlayamıyordum..

Yüzümden çok utanıyordum.. Babam yüzünden.. Babam hep çirkin bir yüzümün olduğunu söylerdi ve haklıydı.. Boş boş bakan gözler.. Yüzümün heryerinde duran çiller.. Böyle olmayı ben istememiştim..

Yüzümü sürekli birşeyle örtüp dururdum.. Kağıttan keseler olur ya hani. Onlardan.. Onu kafama geçirip öyle dışarı çıkardım..

Tabi mahallenin zorbaları durmazdı yerinde..

"Vaay bu bizim Busty değil mi!"

"PUHAHAH! UCUBEYE BENZİYORSUN!"

"UCUBE!"

Evet.. Tam anlamıyla bir ucubeydim.. Bu dünyada bir fazlalıktım.. Ben olmasam herkes daha mutlu olabilir miydi ki? Bence olurdu..

O gün eve ağlayarak geldim.. Babam evde yoktu.. Annem ise evi supürüyordu.. Ben ağlayarak eve geldiğimde bana doğru baktı ama ben kimseyi görmek istemiyordum.. Hızlıca odama gittim.. Kafamdaki kağıt keseyi çıkarıp yırttım..

"Yeter.. Yeter.. Neden bu kadar çirkin bir yüzüm var?! Neden.. Neden.."

Oturarak ağlamaya başladım.. Gözyaşlarım yanağımdan aşağı süzülüyordu.. Gözlerimin altı ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu..

O esnada annemin odaya girmesiyle irkildim..

"Buster.?"

Annem benim tek destekçimdi.. Başkası benimle böyle ilgilenmezdi zaten.. Annem tek güvendiğim kişiydi..

Kıpkırmızı olmuş gözlerime anneme baktım.. Göz yaşlarımı sildim..

"E-evet anne..?"

İç çekti ve yavaşca yanıma eğildi.. Bu halimi gördükçe üzüldüğünü biliyordum ama elimde olan birşey değildi.. Yavaşca saçlarımı okşadı..

"Yine o zorbalar.. Değil mi?."

Ses çıkarmadım.. Yavaşca kafamı salladım..

"Çirkin olduğumu.. Söylediler.. Cidden öyle miyim anne..?"

Annem hafifçe gülümsedi..

"Hayır tabikide Buster.. Sen oldukça sevimli.. Akıllı.. Ve iyi bir çocuksun.. Şöyle deme kendine.."

Yavaşca kafamdan öptü..

"Bekle burda geliyorum.."

Bi süreliğine odamdan çıktı.. Ardından ufak bir kutuyla yanıma doğru geldi ve önüme doğru koydu.. Bana baktı