Forbidden Love (ON-GOING)

CHAPTER 15

Chapter 15

JARED was true to his words. Hindi niya ako tinigilan, dahil magdamag kaming gumawa ng peligro. It's around 5 in the morning na kaming dalawa natapos dahil mas nauna akong nawalan ng malay.

"Ahh!" napadaing ako nang maramdaman ang sakit ng katawan. Mula ulo hanggang binti ko ay masakit. Lalo na ang maselang parte ng katawan ko, sobrang hapdi nito. Dahil dun ay muling bumalik sa isip ko ang nangyari sa amin ni Jared kagabi. Ang walang sawa niyang pagulos sa akin hanggang sa mawalan ako ng malay.

Lahat yata ng parte sa kwarto ko ay napuntahan namin kagabi. I blushed about that.

He was so aggressive...

Saka ko lang naigala ang paningin ko ng akaupo ako ng maayos, nakasandal na ako sa may kama. Wala na din si Jared pagkagising ko, makikita ko din ang sinag ng araw sa loob. Nakita ko sa may side ang phone ko kasama na din nung kay Jared.

"Hindi pa siya umalis?"tanong ko sa isip ko.

Kaagad ko naman kinuha yung sa akin ng may biglang nagnotification sa kanya.

I stilled sa nakita. Hindi ko alam kung maawa ba ako sa sarili o maiiyak dahil ngayon lang nasink in sa utak ko na we both know that we weren't together.

To: Anita

Can we meet up again? I miss you and your son miss you too...

That was the message I read.

Is he married? Or had girlfriend? My anak ba siya?

Napasapo kaagad ako sa noo ko."Magiging kabit ba ako nito?"hindi makapaniwalang usal ko.

Kaagad na namuo ang luha sa mga mata ko, at kaagad din iyong pinunasan ng marinig ko ang pagbukas ng pintuan, umupo din ako ng maayos at sumandal.

Naging seryoso lang ang tingin ko sa kanya ng asilayan ang mga ngiti sa labi niya at may dalang pagkain."Hey baby, good afternoon.."he sweetly said.

Hindi ako umimik, I just keep staring at him."I'm sorry, I didn't wake you up that early. Masyado ka kasing tulog kanina."aniya sa akin may ngiti pa din sa kanyang labi.

Kinuha na muna niya sa may pintuan ang isang table maliit lang yun, kasya naman yung dala niya para sa bed beakfast kapag ginagamit.

Naipwesto na niya lahat. Habang ako naman ay tinitignan lang ang ginagawa niya ni walang iik kong sinagot ang mga tanong niya sa akin.

Dahan-dahang nawala ang mga ngiti na kanina pa sa kanyang bibig ng maglandas ulit sa akin ang mga ata niya.

"What's wrong, baby?"nag-aalala niyang tanong sa akin."Masakit ba? Did I do it that much? I'm sorry.."tuloy-tuloy niyang salita sa akin.

He was about to touch me ng umusog ako na siyang ikinagulat niya."I'm fine, thanks sa pagkain."malamig na tugon ko.

Wala na sa kanya ang paningin ko kundi sa pagkaing inihain niya sa akin. May soup na siyang namiss ko, pati na din gatas at may iba't ibang slice ng prutas.

Uminom pa muna ako ng tubig bago ko sinimulang kainin lahat, at kahit ni isa ay wala akong itinira doon. Hindi ko na din pinansin pa si Jared kung ano man ang ginagawa niya. Hindi rin naman siya nagsalita.

Inisang lagok ko na ang gatas. Habang pinapakiramdaman ang katawan ko, medyo may sakit pa din naman sa bandang pagkababae ko pero gusto ko na talagang maligo dahil nilalagkit na ko sa katawan ko.

Mabuti na lang at suot ko yung damit niyang mahaba but I don't have any inside me. Sa kabilang banda ako bumaba dahil hanggang ngayon ay nadun siya sa kabilang side nakaupo. Daretso lang ako sa may cr, kahit isang lingon ay hindi ko tinapunan siya.

Pero nararamdaman ko ang pagsunod ng mga mata niya sa akin. Saka lang ako nakahinga ng malalim ng makapasok na ako sa loob. Doon na din buuhos ang luha na kanina ko pa gusting kumawala sa akin.

"He is so jerk!"inis na saad ko.

Hindi ko namalayang nasa akin pala ang phone ko, muntik ko pa tong makaliutan. Kaagad ko naman pinunasan ang luha ko ng akitang tumatawag ang kapatid ko.

I cleared y throat."Hello,Suze?"mahinang usal ko.

"Are you crying ate?"confuse was in her voice.

Nameke ako ng tawa."Ofcourse not."saad ko.

"Suze is that your sister?"boses ni Dad ang narinig ko.

"Yes po,"rinig kong sagot ni Suze.

"Can I have the phone and talk to her, please.."hindi ko na narnig pa ang sagot ng kapatid ko."Hello anak?"mahinang usal niya.

"Hello po,"sagot ko agad.

"How are you anak?"mahimigan ang lungkot sa boses niya.

"I'm fine, po.."tipid kong sagot."Wag ho kayong mag-alala hindi nap o ako aalis ng hindi nagpapaalam sa inyo. Pasenya na po.."tuloy ko.

Alam kong yun ang sasabihin niya sa akin, inunahan ko na lang para hindi na asyadong humaba pa. At alam ko naman na sasabihin ni Mom ang nagyari kahapon. Baka nga mas nauna pa si Jared nagsabi sa kanya eh.

"I'm not worrying that much, alam ko naman na hindi ka pababayaan ng kapatid mo."niya sa akin.

He was talking about Jared."Tama po kayo,"aniya ko. Pero kapag kaharap ko naman siya para akong kinakabahan na hindi maipaliwanag.

"Gonna hang up now baby, see you soon and I miss you.."he bid.

"See yah.."sagot ko lang sa kanya.

Inunahan ko na siyang ibaba ang tawag. Kaagad akong napahinga ng maluwag.

Inilagay ko una sa may cabinet ang phone ko para hindi siya mabasa. Hindi na rin naman ako nagtagal pa sa cr, mabuti na lang at hindi na masakit ang nasa pagitan ko, maganda ang maligamga na tubig.

Dahil nga wala akong nadalang damit sa loob ay wala akong nagawa kundi luabas ng cr. I was wishing that he was not there waiting for me. Pero my wish didn't granted.

Makikita na sa kanyang mga mata ang pagkakaseryoso kaya kaagad na naman lumukob sa akin ang kaba.

"You don't have work?"ako na ang bumasag sa amin.

Ang akala ko ay hindi niya ako sasagutin sa tanong ko."I'm the boss, I'll go work anytime I want."he seriously said.

"Oh,okay."I dismissed sabay bihis sa harap niya.

Wala naman na dapat akong ikahiya pa dahil nakita naman niya na lahat ng sa akin. Pagkatapos kong magbihis ay kinuha ko una ang laptop ko sa may study table sabay ang ga notebook kung saan ako naglalagay ng story board ko.

"Where are you going?"taranta siyang napatayo.

"Sa garden.."tipid kong saad.

"H-huh.."hindi na ala kung anong sasabihin.

"May kailangan ka pa ba sa akin?"nakakunot pa ang noo ko sa kanya.

"A-re you okay, wala na bang masakit sayo?"tuloy at utal niyang saad."Are we okay.."mahinang usal niya sa akin.

Hindi ko alam kung maawa ba ako sa kanya dahil sa paraan ng pagtanong niya sa akin. Makikita kase sa mga mata niya ang pagkalito at lungkot.

Buuntong-hininga ako."Okay lang ako, walang masakit sa akin and I know that we we're okay. Just do your business and I do mine."I answered him."Hindi rin ako aalis ng bahay, busy lahat ng mga kaibigan ko."tuloy ko pa sa kanya.

"Call me if you need someth-"

Hindi ko na siya pinatapos pa at tumalikod na lang sa kanya. Kahit naman sabihin niya yun ay hinding-hindi ko siya kailangang tawagan. I'm not a kid anymore...

To Be Continued....