Secret Affiar 1: Head Minister

Chapter 12📚

Eliza P.O.V
Tinanggap ko ang mga binigay niyang papeles sa akin at kahit hindi pa ako naka recover sa mga sinabi niya sa akin ay tinangap ko parin ang mga papeles.

Tinignan ko ng mabuti ang PSA ni mika at tama nga ang pang dinig ko. May daughter Mika is officially Montenegro at si Ace ang adaptive father nito at ako naman ang mother.

"Pano kong ayaw ko?"
I said with a sarcastic voice and I saw him na bigla na lamang itong nag smirk at tumingin sa akin.

"Will, Sabihin nalang natin na kahit ayaw mo ay wala kang magagawa, Lalo nat nakikita mo naman ang mga papeles ni Mika."
Tinignan ko ito ng masama at inirapan!. Narinig kong tumawa ito na ikina kunot ng noo niya at tinignan niya ito ng nakataas ang kilay.

"Happy?!"
I said with a sarcastic voice at mas lalo itong tumawa.

"Very happy love."
He said at bigla akong napa tingin sa kanya ng may pag tataka.

"What did you say?"
Tanong ko sa kanya, dahil hindi malinaw sa akin ang mga sinabi niya. Napansin kong umupo uto ng maayos at niluwagan ang nicktie, napansin ko ring napa buntong hininga na lamang ito.

"N-Nothing!. You me now leave."
Tumayo akong nakakunot parin ang noo ko at kahit hindi ako kumbinsido sa mga sinasabi niya ay agad akong umalis sa office niya. Nakasalubong ko pa ang fiance nito na tina asan ako ng kilay at tinarayan.

Napa-iling na lamang ako at nang makalavas ako sa building ng Head minister ay mag lalakad na sana ako patungong parking lot nang makasalubong ko ang Isang lalaki na familiar sa akin. Napahinto ako at tinitigan siya na mabuti. Nakangiti itong nakatingin sa akin.

"Nice to see you again Clear."
Nakangiti niyang pagkasabi sa akin at bigla akong napalunok ng laway at napa atras.

"Come on Clear, Hanggang ngayon ay natatakot ka parin ba sa akin?. Nakalipas na ang ilang taon at wala ka ng kawala sa akin ngayon."
He said at lumapit ito sa akin at bigla akong niyakap, nanigas ako sa kinatatayuan ko at pakiramdam ko ay nahihirapan akong huminga at gumalaw.

Agad ko siyang tinulak at agad tumalikod at nagmamadaling mag lakad patungo sa parking lot. Nararamdaman ko parin ang panginginig ng binti ko, kahit nakalayo na ako sa mamatay tao!.

Nang makarating ako sa parking lot ay Hindi ko maiwasan isipin ang mga nang yari sa akin ngayong araw. Una, hindi mawala sa isip ko ang mga sinabi ni ace, lalo na ng tinawag niya ako sa endearment namin noon. Then biglang nag pakita sa akin ang lalaking sumira sa relasyon namin ni Ace.

Ang daming pumapasok sa isip ko, pero bigla akong napahinto ng bigla kong na alala na iniwan ko pala ang kotse ko sa school ni Mika.

Hindi ko mapigilang mapahilot sa ulo ko, kanina ko pa iniinda ang sakit ng ulo ko. Aalis na sana ako ng parking lot ng biglang may humila sa braso ko.

Agad akong napatingin sa taong humila sa akin at hindi ko mapigilang makaramdam ng pagka-ilang. Nagtataka akong napatingin sa kanya at napansin kong seryuso itong nakatingin sa akin.

Sinubukan kong hilahin ang braso ko ng ilang beses, pero tila walang epikto, patuloy niya parn akong hinihila patungo sa kotse niya.

"Sir! Bitawan niyo po ang kamay ko. Bakit niyo po ba ako hinihila?."
I said and i try my best na maka alis sa kanya, pero hindi ko magawang maka-alis sa sobrang higpit ng hawak niya sa kamay ko.

"Sir, i need to go home napo!"
Naiinis kong pagkasabi sa kanya at sinusubukan ko paring hilain ang kamay ko.

"Sir!"
I try ko low my voice and give him a respect, but unti-unti ng nauubos ang pasensya ko.

Hindi ko mapigilang mas lalong ma inis ng mas hinigpitan pa nito ang pag hawak sa akin. Hindi ko mapigilang makaramdam ng sakit sa sobrang higpit ng pag kahawakan niya sa akin.

"Let me go!"
Sinubukan kong hilain ang kamay ko, pero nilingon lamang ako nito ng walang makikitang emosyon.

"Ano ba! Bitawan mo nga ako!"
Hindi ko mapigilang taasan siya ng boses.

"Get in."
He said with a serios voice at hindi ko mapigilang makaramdam ng matinding kaba. Wala akong magawa kundi ang sumunod sa sinabi niya.

Habang nag mamaniho siya ay hindi ko mapigilang mapatingin sa kanya ng palihim. Seryuso itong nagmamaniho at hindi ko alam kong saan ba talaga kami pupunta.

Hindi ko mapigilang mapakagat ng labi ko! Bakit sobrang gwapo ng lalaking to? Napaka swerte ng babaeng magiging asawa nito.

Alam niya kong pano mag alaga si Ace, agad ako umiwas ng tingin ng mapansin kong lilingun ito sa akin. Muli akong tumingin sa may bintana at hindi ko mapigilang makaramdam ng selos sa bagong mahal ni ace.

Agad kong ipinikit ang mga mata ko ng maramdaman kong mag babadyang papatak na naman ulit ang mga luha ko.

Bigla akong napatingin sa lugar na pinuntahan namin ni ace, wait?.

Dahan-dahan bumukas ang elevator at hihilahin niya pa sana ako ng bigla akong umiwas at na unang lumabas sa kanya. Kahit nanginginig ang mga tuhod ko ay sinubukan ko paring mag lakad ng maayos.

Habang papalapit ako sa condo niya ay mas Lalo akong kinabahan at pakiramdam ko ay mas Lalo akong kinapus sa pag hinga. Napahawak ako sa pader at sinusubukang pakalmahin ang sarili ko.

"Wagg! please. Tamaa na! wag mo tong gawin sa akin."
Bigla akong napamulat ng mata ng pumasok sa isip ko ang eksinang pilit kong kinakalimutan.

"Are you okey?."
He said na nababakas sa boses ang pag alala. Naramdaman ko ang kamay niya sa mukha ko at tila may pinunasan.

"Why are you crying? May problema ba? Tell me?."
Sunod sunod niyang tanong sa akin  at hindi ko man lang namalayan na umiyak na pala ako. Agad akong umiling at pakiramdam ko ay pinag pawisan ko.

Pero nagulat ako sa ginawa nito, dahil bigla niya na lamang akong hinila at pinapasok sa condo niya.