OBSESSED WITH ME

CHAPTER 44

CHAPTER 44

Masyadong mabilis ang pangyayari. Lumipas ang isang buwan mag mula nang ginawa ng mga bata 'yun sa kotse ng ama nila at nasundan pa ito ng Paulit ulit na parang alam talaga nila na malaki ang halaga ng bawat kotse na dala ni Arkon. Sa tuwing pumupunta ng bahay si Arkon para bigyan ng mga ligaro ang tatlo ay paiba iba din ang Dala niyang kotse. Kung gaano ka ganda ang itsura ang kotse nito 'pag dumadating siya kabaliktaran naman ito kapag umuuwi siya.

Just like right now. Naka tayo kaming apat sa labas ng bahay. Katabi ko si Rose na nakangiwi. Si steeve naman ay naka ngisi, si Arkon ay napapakamot nalang sa gilid ng kilay niya habang ako ay hindi na maipinta ang mukha.

Hindi na talaga ako pinapakinggan ng tatlo pagdating sa ama nila. Minsan ko narin silang napalo dahil sa katigasan ng ulo nila.

Hawak hawak ko ang ng dalawang panganay ko habang ang bunso ko ay nasa likod ko, naka nguso habang sinusudan niya kami. Pinapapasok ko silang tatlo sa loob ng kwarto. Halata sa mukha nila ang takot.

"Cloudio! Ano bang nangyayari sa'nyo? Palagi niyo nalang pinapasakit ulo ko!"

Tumongo silang tatlo. Pero ang pangalawa kong anak ay hindi man natinag ngunit Hindi rin niya maitago ang takot nito saakin.

"Kailan niyo ba ako pag papahingain?" Impit kong sigaw.

Narinig ko ang katok sa labas Pero hindi ko ito pinag toonan ng pansin.

"Pwede ka naman po mag pahinga, Mama ko. Hindi naman po namin hawak ang bed niyo" kumonot ang kilay ko at parang gatilyo ang mga salita ng bunso ko. Ang paulit ulit na pag papasensya ko sakanilang tatlo ay parang halimaw na kumawala.

"Anong sabi mo?" Agaran itong nag baba ng tingin at pinag laruan ang kamay nito.

Inalis ko ang soot na tsenelas. Nanlaki ang mata nilang tatlo.

I think they need harsh discipline! Para mag tino. Nag lakad ako patungo sakanila at pinag papalo sila sa pwet at sa palad nila. Umiiyak sila sa sakit.

"Sorry na po, Mama ko!" Parang wala akong naririnig at pinag patuloy ko ang pag palo sakanilang pwet at palad.  Nandidilim ang  paningin ko.

Siguro masyadong na akong nag titimpi. Ang inis at galit ko sa mga taong may sala saakin ay parang bomba na sa mga anak ko ito naiputok.

Narandaman ko ang marahas na pag agaw ng tsenilas sa kamay ko. Amoy palang alam ko na kung sino.  Hinagkan ako ni Arkon.

"Calm down.. it's okay, love."

Nakita ko ang mga bata nasa sulok, umiiyak. Pulang pula ang ang kanilang maputing kamay. Doon ako natauhan. Kaninang galit ko ay unti uting nauupos kaya napaka iyak ako.

Umalis ako sa pag kakayakap ni Arkon. Hindi pa sana siya papayag.

Nagyakapan silang tatlo ng mag lakad ako patungo sakanila. Ang sakit! Hinagkan ko silang tatlo at umiiyak narin.

"Sorry mga anak." Narandaman ko ang yakap ni Arkon sa likod ko.

"Hushh.." inalis niya ang mga luha ng mga bata, paisa-isa using his bare hand.

Pagkatapos ang pangyayari naiyon ay hindi na nasundan ang  kanilang ginagawang Paninira ng kotseng dala ng Ama at dalawang araw narin hindi dumadalaw si Arkon sa bahay.

I dialed Darren's number. Pangatlong ring ay sumagot na ito. Kinuha ko ang number ni Arkon at hindi pala nagpalit ng number si arkon. Kinuha ko narin ang location ng tinitirhan niya Pero ibinigay saakin ay unit number. Naka VIP pala si Arkon sa hotel na pinag t-trabahohan ko na pag mamay-ari ni Darren.