Virus Contamination (Zombie Apocalypse) *Ongoing*

19. Hope

Steph

Oh my god! He just left! WTH?! Anu sasabihin namin kila Luke ngayon? Urgh. *panic mode activate*.

"Wag kang mag-alala, alam kong babalik siya." out of nowhere ay tumabi sa akin si Karl.

"Wah kang mag-alala?!!! Can't you see kung gaano kadami yung mga mababahong impakto? Tapos may dalawa pang berdugo, like totally, kaya niya? He may die just a second from now!! Bakit niyo ba kasi pinabayaan?"

"Umm.... haha."

Nako ang mokong tumawa pa, anu yun para icheer-up ako? Well it's not working my dear, so, roll eyes. Mahimbing na natutulog ngayon si Andrew sa tabi ko. It's very peaceful, I mean he, pala! Sana ako din ganyan. Paano niya kaya nagagawa yan despite of the cataclysm? I envy this kid.

A few moments later, the train went into a stop, ako naman bumaba na, tapos ipinabuhat ko yung bata kay Karl. I am really tired. So I went to the laboratory as fast as possible. Sinama ko si Andrew opkors, sabi ko maghintay muna siya sa labas. Nandun si Earl, si Earl lang, si my crush! Kyahhhhhh~

"Earl, eto na yung pinapakuha mo." sabay abot sakanya ng naretrieve ko na device. Tumango siya, ako naman umupo saglit.

"Umm, Marlon's gone." he looked at me, emotionless. Wow, useful ang pokerface ha, hindi mo alam kung galit ba ito, disappointed or what? I can't read him, definitely an enemy od a psychologist.

"Why? How?" ang tanging nasabi nito.

"He's, umm, nagpaiwan siya, because we're being ambushed, he used himself as a bait." ang tangi ko nalang nasabi, whcih is totoo naman diba? Nagpakahero effect pa nga siya nun eh.

"I'm sorry."

"No, it's not your fault, I guess it's too much for you to handle, please rest." ang tangi kong narinig mula dito.

"And by the way, I encountered a child, you're a doctor right, can you check him up?" bigla niyang ibinaba ang mga papers niya at binigyan ako ng go signal.

"Baby Boy, pasok ka na." I said minimizing my voice, pumasok si Andrew na para bang nahihiya at nagtago pa sa likuran ko. He's adorable, really.

"Andrew nga pala ang pangalan niya." lumapit ito at nakatingin sa bata, expressionless pa din. Lumuhod tuloy ako at humarap sakanya.

"Baby boy, kay Tito Earl ka muna ha! Ichecheck niya kung healthy ka, don't worry, wala siyang gagawin sa'yo. Hayaan mo, promise ko, bukas maglalaro tayo."

tumango naman ito at eto naman si Earl nagsignal na siya na daw ang bahala, na tinanguan ko naman, naglakad na ako papunta sa special house kung saan ako lang ang matutulog, babae ako ehh, haha. as I walk down the street napansin ko yung mga taong nagngingitian, mga batang naghahabulan, mga matandang nakikipagchakahan, pambawi ng pagod ang nangyari. Nang makapunta na ako sa house. 

Hindi naman kalakihan ang bahay, pero okay na din, kaya hinanap ko ang banyo, and aba, kumpletos rekados, may towel, soap, shampoo, conditioner, and lotion, definitely a girl's dream after an intense day. So  I starter. As I took this magnificent bath I can't help but, look my reflection in the mirror.

Is this really the reality? We now, lose people imprtant to us, grabe, sometimes I think na panaginip lang ito at anytime magigising ako, but no. I am just dreaming that I am dreaming. After I finished taking a long bath, I went to the room, and I found a hairdryer. Now this is useful. I dried my hair na, para makatulog na ako, sakto namang pagkatapos, may kumakatok naman na sa pintuan ko.

Pagbukas ko, nakita ko si Earl na buhat buhat si Andrew, na siya namang ipinasok nito sa loob, pumunta siya sa kwarto at ihiniga.

"Saan mo nga pala siya nakita?" tanung niya sa akin.

"Sa may mismong circus."

"Maswerte siya at hindi siya nakagat or something, may mga galos siya sa paa, kaya ginamot ko muna."

tumango naman ako at tinignan ang natutulog na Andrew, kung sana katulad nalang niya ako, na hindi masyadong pinoprblema ang mundo.

"Nainform ka na ba sa raid?" tanung nito na sioya ko namang ikinagulat?

"What raid?!"

"Where gonna raid the enemy's base, after a few days, kailangan mong magready, this is a do or die mission." and then he left.

Reasonable enough, wala naman kasing army etong maliit na village na ito eh, mga bata lang na walang kamuwang muwang mga matatandang ayaw makisabak sa gulo, oh yeah. So I drifted to sleep. The next day, I woke up, no, the sunshine woke me up. It's a bright day today. Natutulog pa din si Andrew so, I decided to go to the kitchen and look for something to cook. Well, I found some bacon and eggs, may cooking oil at frying pan, may bigas din, rice cooker na de kuryente. Pero ang ipinagtataka ko, paano napunta ito dito? Eh wala naman ito kagabi. Ay nako? Maybe I was just dreaming.

"Hindi ka pa ba magluluto?"

"Hindi pa."

Teka?!

O_______o

Si Karl! Asa salas, wahhhhhh! Anong ginagawa niya dito?

"Anong ginagawa mo dito?!! May balak kang masama no? Wag kang lalapit!!"

"Napakaabnormal mo naman, ako nagdala ng lahat ng yan, pwede ka na bang magluto?"

"Oh, sorry, sige, maguumpisa na ako."

So sinimulan ko na nga, lagi nalang akong nababaliw pagdating kay Karl. Ewan ko ba, boyfriend ko naman sana siya, pero hindi kami ganoon karomantic everytime kaya nga hindi mo mapagkakamalang kame. Duh, pero he's very overprotective and caring, every girl's dream wika nga ng malalanding babae sa lansangan, ay zombies na nga pala sila ngayon, oops, my bad.

"Okay ready na!" pagdating ko sa sala, aba, naglalaro na pala sila ni Andrew, akala ko anti-social si Andrew? Well whatever, it's nice to see them happy. Pero I had to break their moment dahil lalamig ang pagkaen, habang kumakaen eh mejo nakapagusap-usap pa naman kame which feels like a family, pero alam namin, na may dapat pa kaming problemahin.

Pagkayari, si Karl naman na naghugas ng pinggan, aba! Wag siyang tatamad tamad, si Andrew naman, nakaupo lang sa isang tabi, nakapirmis. Lumabas kami pagkayari ng paghuhugas ni Karl, si Andrew nakakita ng mga bata na naglalaro, tumingin siya sa amin at pumayag naman kami, sinabi nalang namin na bumalik siya sa bahay bago magtakip-silim.

Ngayong dalawa nalang kami ni Karl, pwede na kaming makapag-usap about sa mga bagay na hindi dapat sabihin sa harap ng bata.

"So, nainform na kayo sa raid."

"Yup."

"Ano ang plano dun? May plano ba?"

"Meron, pero hindi pa sinasabi, what's more is, that we discovered na lahat ng soldiers ng company ay may injection ng Virus, which is deadly."

"What do you mean?"

"Those monsters that you saw, they will become like that, or they can even become greater than that."

This is getting out of our hands, we're gonna charge them and after that, it's all over.

 "Nagttrain na nga pala si Luke, alongside with Tristan."

"We need to prepare, each one of us. May 2 days pa tayo right? Let's make the most out of it."

Then I noticed people passing by, like, they were living a normal life, I can't turn my back on them, kailangan lang durugin yung source, and then after that it's all over. We need a firepower, I guess Luke's analysis can do that, I need to become stronger too.

 - - - - - - - -

Hello! Sorry po sa late update na maikli pa, inaayos ko po yung pageenroll ko eh, well nows anyways, eto na siya. Enjoy! Vote and Comment. :)