Silence | HyunChan

12-Sığınmak

İyi okumalar.

--------

Chan Hyunjin'i beklerken dükkanı kilitlemek için anahtarı deliğe yerleştirmişti. Anahtarı döndürdüğü sırada kulağındaki telefondan duyduğu alakasız seslerle ne olduğunu anlayamayıp duraksadı. "Hyunjin?"

Karşıdan Hyunjin'in sesini duymayı beklerken artan gürültülü seslerle bir anda eli kilitte kaldı. Sırtından buz gibi bir ürperti indiğinde tekrar adını söylemişti ancak aldığı tek karşılık gürültülere eklenen Hyunjin'in bağırışları olmuştu.

"Hyunjin! Hey!"

Farkında olmadan telefona bağırsa da çabası sonuçsuzdu. Endişeyle vakit kaybetmeden koşmaya başlayıp taksi bakınırken gittikçe artan bağırış ve gürültülerle aklının kaynadığını hissediyordu.

"Hyunjin!"

Kaldırımda insanların yanından geçip giderken üzerine dönen gözleri umursamadı. Var gücüyle koşup yeni kenara yaklaşan bir taksiye attı kendini ve aceleyle şoföre adresi verdi. Sesleri dinlemeye devam ederken kapanan telefonla kısa bir süre öylece ekranla bakışmış, kendini tutamadan küfretmişti. "Biliyordum. Bir bit yeniği olduğunu anlamıştım."

Sertçe elini koltuğa vurup bağırdığında şoför de işin ciddiyetine vardığı için gaza yüklenmişti.

Yolda Seungmin'i aradı eve ulaşana kadar. Seungmin'in telaşlanmış sesini de duymak az daha kontrolü kaybettirecekken son anda derin bir nefes alıp kendine hakim oldu. "Seungmin, Hyunjin'in evine gidiyorum ben. Neler dönüyor bilmiyorum ama buraya gelirken dikkatli ol."

"Birazdan oradayım hyung. Lütfen bana haber etmeyi unutma."

"Tamamdır."

Seungmin telefonu kapattığı gibi ceketini de alıp evden fırladı. Arabasına binip son sürat Hyunjin'in evine doğru yol alırken Chan da Hyunjin'i aramakla meşguldü. Başta uzun uzun çalan telefon bir vakitten sonra hiç aranmazken sinirle dişlerini sıkmış, şoförden olabildiğince hızlanmasını rica etmişti.

Çok geçmeden binaya vardığı gibi cebinde kalan tüm parayı taksi şoförüne verdi ve para üstünü beklemeden indi arabadan. "Hyunjin!"

Üçer üçer çıktığı merdivenlerin ardından evine ulaşınca art arda sertçe kapıya vurarak bağırmaya başladı. "Hyunjin! Hyunjin aç kapıyı!"

Kulağını kapıya dayadı içeriden ses dinlemek için ancak hiçbir ses duyulmuyordu. Elini daha sert vururken çabasının sonuçsuz kalması endişesini daha da katladı.

"Hyunjin!"

Mantığını kaybetmiş gibi hissetti bir an. Ruhu faklı birinin bedenine hapsolmuşcasına tepkiler veriyordu. Vücudu gittikçe daha da ısınırken sakin kalması için kendine bir uyarı vermeyi başardı ve ellerini başının iki yanına bastırıp sakince geri çekildi. "Tamam... Sakin ol."

Bakışları kapıya ulaştı tekrar. İçindeki ses sadece Hyunjin'in adını bağırırken aklından da sürekli olarak kapıyı açmak geçiyordu. Derin bir nefes alıp bedenini kapıya göre ayarladı. "Hadi Chris, hadi oğlum. Yaparsın."

Ardından sıktığı yumruklarından destek alarak kapıya sert bir tekme geçirdi.

Açılmayan kapıyla geriye sendelese de pozisyonu bozulmadı ve şiddetli bir tekme daha attı kapıya. Vazgeçmeden defalarca kez darbelerini indirdiği demir kilide son tekmesini de geçirdiğinde nihayet sert ahşap geriye savruldu. Hiç beklemeden içeri girip etrafına bakındığında tek bir odadan gelen loş ışıkla aydınlanmış koridorun sonunda yerdeki bedeni gördü.