TW:Mishandeling
Ik schrik wakker uit mijn slaap van de bel en gebonk op de deur. Ik ren naar beneden en zwaai de deur open. " ROB WAT DOE JIJ HIER?!" " m-m-Milo" "Kom binnen". Robbie staat helemaal in tranen en met gescheurde kleding voor mijn deur. "Wat is er gebeurd wat doe je hier je hoort nog in het ziekenhuis te liggen!" Vraag ik bezorgd. " H het was M Milo...". Robbie barst weer in tranen uit. " Kan je me vertellen wat er gebeurd is?" Hij schud zijn hoofd. " Ik kan h het n niet...". Ik ga iets dichterbij hem zitten en sla een arm om hem heen. " Probeer het als je breekt is het niet erg ik ben er voor je". Robbie begint na een tijdje gewacht te hebben met praten. " I-ik werd w-wakker e-en m-Milo was er ineens. Ik v vroeg wat hij hier deed... H hij d deed de deur op slot en en hij binde mijn polsen vast.... I ik had g geen i Idee w wat m Me overkwam.... H-hij zei: Niks zeggen tegen niemand niet anders heb jij een groot probleem... H hij pakte een b blinddoek u uit z zijn tas.... Hij zette hem bij me op en ik zag niks meer. I ik hoorde w wat gerommel bij Milo vandaan komen.... T toen s scheurde h hij m mijn k kleding kapot en...". Hij breekt opnieuw. "H hij heeft m me v verkracht......" Hij breekt weer. " T toen h hij m mijn p polsen l los maakten b Ben ik w weg g gerend...". Ik wrijf over zijn rug in de hoop dat hij rustiger word. Het maakt hem niet helemaal rustig. "WAT EEN LUL" schreeuw ik. Ik sta op en geef Robbie een knuffel. Nu breekt hij nog meer. Hij huilt in mijn schouder. Ik probeer hem te troosten. Ik wrijf over zijn rug en ga met mijn hand door zijn haar. Ik merk dat hij iets rustiger word. Ik kijk naar zijn kleding. Allemaal gaten, bloed vlekken en andere shit waarvan ik geen idee heb wat het is. Hij ziet dat ik naar zijn kleren kijk en zijn gezicht kleurt rood. " Jezus heb je ergens wonden of iets?" Vraag ik voorzichtig. " Uhm weet ik niet eigenlijk" "we moeten wel ff checken. Kijk zelf maar even. De badkamer is de eerste deur links. Pak maar wat kleren van mij maakt niet uit wat." "Dankje matthy". Hij loopt naar boven. Ik ga op de bank zitten. Ik pak mijn telefoon en stuur Milo een appje.
U:GAST WIE DENK JE WEL NIET DAT JE BENT DOE NORMAAL BEN JE GESTOORT!!
Milo🤟🏻:Wat bedoel je matt?
U:DOE NOU NIET ALSOF JE NIET WEET WAAR IK HET OVER HEB JE WEET DONDERSGOED WAT IK BEDOEL!
Milo🤟🏻: Dus die kleine dwerg heeft het vertelt hm?
Hij weet wat ik ervan vind en hij weet dat er consequenties komen.
U: Kan me geen ene moer schelen ben je fk gestoord! Ik dacht dat je een chille gast was maar blijkbaar niet ik hoef je niet meer te zien doei Milo!
Ik ben zo kwaad dat is niet normaal. Als je me nu op heb afstuurt dan kan ik hem zo in elkaar slaan.
Paar Minuten later hoor ik de deur opengaan. Robbie staat met een joggingpak in de deuropening. "Deze goed?" Vraagt hij onzeker. "Ja hoor prima" Hij is iets te groot. Hij gaat helemaal aan het einde van de bank zitten. " Ik bijt niet hoor" "Sorry" zegt hij met zijn hoofd naar beneden. " is niet erg joh". Hij komt nu iets dicherbij me zitten. "Heb je nog gecheckt of je ergens wonden had?" "Ja..." "En??" "Uhm ja op m'n buik en ehm op m'n bovenbenen..." "Diepe wonden?" "Beetje..." "En nu eerlijk Robbie" "Oke Uhm sommige best wel..." "Dat moet echt schoon gemaakt worden anders gaat het ontsteken en dat wil je echt niet". Ik zie de angst in zijn ogen ontstaan. "Het is oké het komt goed wil je het zelf doen?" "Uhm ik weet niet zo goed hoe ik dat moet doen...". Ik merk aan hem dat hij het moeilijk vind om te vragen. "Wil je dat ik het uitleg zodat je het zelf kan doen of moet ik je helpen of moet ik het doen kies maar kies waar jij je fijn bij voelt ik vind alles goed." "Uhm wil je me misschien helpen?..." "tuurlijk als jij dat oke vind doe ik dat. Als iets niet fijn voelt of als je een kleine pauze wil of als je het toch niet prettig vind moet je het gewoon aangeven" "Oké doe ik". Ik pak de spullen en loop weer terug naar de bank. "Waar wil je mee beginnen?" "Bovenbenen..." "Wil je dat ik dat doe of wil je dat zelf doen??" "Ehhm ik uhh wil jij dat misschien doen?...." Vraagt hij onzeker. "Als jij dat goed vind natuurlijk". Robbie knikt. "Wil je een korte broek aan?" "Uhm nee hoeft niet perse". Hij trekt zijn broek ietsjes omlaag en trekt de trui naar beneden. Overal zit bloed. "Heeft Milo dit gedaan?!" "Ja..." "Hoe Dan?!" "Touwen...". Ik pak een watje en doe er wat wond schoonmaakmiddel op. Ik strek mijn arm naar hem toe. "Knijp maar als het zeer doet.". Hij legt zijn hand op mijn hand en ik kijk hem nog aan voordat in begin. Ik kijk hem aan en met mijn gezichtsuitdrukking vraag ik of ik mag beginnen. Hij knikt. Ik begin rustig. Ik voel hem al knijpen. De eerste zijn klaar. Ik stop heel Even om te kijken of het gaat. Hij knikt als bevestiging dat ik verder kan gaan. Nu ben ik bij de wat diepere wonden. Als ik het watje erop zet voel ik hem mijn hele hand samen knijpen. "STOP ALSJEBLIEFT". Ik haal snel het watje eraf. Hij begint zacht te huilen. Ik wrijf met mijn duim over zijn handpalm. Dit kalmeert hem weer een beetje. Na een paar minuutjes geeft hij weer een knikje. Ik ga snel verder zodat het gauw voorbij is. Hij knijpt Mn hele Hand samen.
Als alles wonden schoon zijn doe ik op sommige pleisters. "Super goed gedaan Robbie" "Dankje" "Die op je buik wil je die zelf doen of moet ik dat weer doen?" "Uhm...". Hij slaat zijn armen om zijn beuk heen. "Wat is er Robbie?" "Uhm... Ik...".Hij kijkt naar beneden. "Je kan me alles vertellen ik zal nooit boos worden of je uitlachen" "ik uhm ik wil ze niet schoonmaken....." "Oke maar dan moet je wel douchen" "Oke....". Met een zucht loopt hij weer naar boven.
