MAVİ HAYALLER ADASI

15.BÖLÜM🦋

Bölüme oy ve yorum yapmayı ihmal etmeyin canlarım🕊🤍

"Ağlamayı kes ve gözlerimin içine bak!"

Duyduğum sert sesiyle, korkuyla
yerimde yavaşça doğruldum ve
Yaşlı gözlerimle Kaya'ya baktım.

Yaslandığı yerden Keskin Bakışları yüzümün her noktasında geziniyordu, en çokta gözlerime, ve yanağımdan süzülen
Yaşlara baktıkça, burnundan soluyordu.

"Dinle..." dedi sert bir soluk verirken.

"Ben sevdiğim kadına zorla dokunacak
Ve incitecek bir adam değilim Mavi,
Buraya sadece seninle uyumak için
geldim, yanımda kaldığın süre zarfında, korkma Sana asla zarar vermeyeceğim"

Bunları kendini sakin tutmaya çalışarak
Söylemişti, ve oldukça gergin duruyordu.

Kaya ondan korkmama mı kızmıştı?

Bir elini uzatıp önüme düşen saç
Tutamını kulağımın arkasına sıkıştırdı.

"Yan odadayım, burada rahatça uyu"
Diyerek gözlerime baktı, sanki siniri
Dinmiş gibiydi, Ardından beklemeden
Odadan çıkıp kapıyı sakince kapattı.

Kaya nasıl böyle bir adam olmuştu
Aklım almıyordu, o tanıdığım en
Adaletli ve güvenilir insanlardan biriydi
Çalıştığım süre boyunca yardıma
Muhtaç birçok insana kendi elleriyle
Yardımlar yapar, çocukları sevindirirdi

Şimdiyse bana olan takıntılı sevgisinden
Dolayı beni tehdit edip alıkoyuyordu.

Çıkarken kapıyı kilitlememişti, birkaç
Saat bekleyip uyuduğundan emin olduktan sonra yataktan Yavaşça kalkıp, sessizce kapıyı araladım ve Çıktım.

Büyük ve karanlık olan koridoru
Ufak adımlarla geçerek, merdivenlerden
Aşağıya indim, ve dış Kapıya vardım
Fakat kapının kilitli olduğunu ve anahtar
Olmadığını fark etmiştim maalesef.

Başka bir çıkış yolu arayıp, odaları
Gezdim, ama her camda demirler
Vardı ve çıkmak imkansızdı.

Sonunda mutfağa girdiğimde, kalbim
Heyecanla atmaya başladı, şükür ki
Burada demirden parmaklıklar yoktu
Hızlıca Tezgaha çıkıp, camı kaldırdım
Biraz zor ve sesli açılsada başarmıştım.

Kendimi hızlı bir hareketle camdan dışarı
Attığımda, birinci katta olduğumuz için
Çimenlerin üzerine düşmüştüm, ellerimi
Süpürüp yerden kalktım ve ormanın
Girişine doğru var gücümle koşmaya
Başladım.

Acaba ülkü beni merak etmiş miydi?
2 gündür buradaydım, çınarlar illaki
Yokluğumu anlamıştır diye düşündüm
Ama beni bulmalarına imkan yoktu
Polise haber verseler bile, burayı
Bulmaları imkansızdı, gece yarısı çıkmıştım o gün evden.

Koşarken sağıma soluma dönüp
Bakıyordum ama heryer birbirine
Benziyordu, her taraf sık ağaçlarla
Doluydu ve başka bir yol bile yoktu.

Nasıl bir yerdi burası böyle?, ne ev
Nede kedi köpek vardı, ıssız ve
Karanlıktı etrafım, fakat durmadan
Koşuyordum.

"Mavi!"

"Kaçmayı bırak!"

Kayanın sesini duyduğumda dahada
Hızlı koşmaya Başladım, soğuk
Rüzgar tenimi ürpertirken, durmadan
Devam ediyordum, yoksa buradan
Kurtulamayacaktım.

"Mavi dur artık!"

Arkamı döndüp onu gördüğümde
Kalbim depar atmış gibi korkuyla
Atıyordu, asla durmayacaktım ona
Boyun eğmeyecektim.