Duyuyormusun?
Neyi?
Boşluk...
Her gün. Tekrar, tekrar, tekrar...
Dinlemeye devam et
Dizlerin üstüne çök. Çaresiz dualarını fısılda. Yarılan arşa bak. Et ve kemik. Ateş ve kül. Kılıç ve ölüm.
Yalvar.
Kaç.
Saklan.
Delir.
Çünkü yakında nehir kırmızı a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
𝔜aklaşık yarım saattir yürüyorum artık ayaklarım dayanamamıştı ve vücudum yere serildi, çok yoruldum hem de çok. Koluma baktım durum hiç iyi gözükmüyordu kanama durmuştu ama kötü gözüküyordu ve dehşet acıyordu dokunamıyordum bile zar zor ağaca yaslandım. Ağaca sürtünerek kendimi zoraki yere bıraktım. Fiziksel yorgunluk mu bedensel mi hangisinin ağır bastığını bilmemekle beraber vücudum et yığını gibi gevşedi. Bundan daha güçlü olduğumu düşünürdüm. Bir anda vücudumu tatlı bir uyku sardı yavaş yavaş gözlerim kapanıyordu...
♠️♠️♠️
Biraz ahşap biraz kitap ve birazda nemin neden olduğu küf kokusu. Yavaşça ciğerlerime soludum etrafa baktım galiba kütüphanedeydim burayı biliyorum... burası Nivala'da bulunan eski halk kütüphanesi. Anılar örümcek ağı gibi üzerime sarıldı, kütüphanenin ortasında oturma yerleri vardı hemen yanımdan hızla geçen bir adam var yanında da bir kız, genç toy ve yüzünde pembemsi bir utangaçlık. Olacaklardan habersiz. Kütüphane bomboştu adam telaşlı telaşlı kitaplara bakıyor kız anlam veremiyor adama soruyor ama adam kıza bakmıyordu bile ve bir kitap bulup onu çekiyor. Çektiği anda kitaplık ikiye ayrıldı yo, yo hayır olacaklar ilk günkü gibi canlı ve taze zihnimde... gözlerim dolmaya başladı belki engel olabilirdim her şeyi değiştirebilirim adam kızı açılan kitaplığın arasındaki gizli bölmeye sokuyor. Kız direniyor. Anlamıyor ve kızgın. Adam kızın saçını okşadı yanağımda hissettiğim sıcaklıkla ağladığımı fark ettim
" Kiara sakın sesini çıkarma, ne olursa olsun asla ama asla sesini çıkarma tamam mı!" Kız kafasını sallıyor. Adamın neden öyle yaptığını anlamıyor ama korkuyor. Adamın o güne kadar ona dediklerini yerine getirmiş ve kabul etmişti şimdide bunu yapacaktı. Adama dokunmak için ileri gidiyorum ama ona dokunamıyorum adam benim içimden geçiyor adeta, ben onun için görünmez bir hayaletim, beni hissedemiyor, adam kitaplığın kapısını kapattı. Kız kapanan kapının arasındaki boşluğa gözlerini yerleştirdi zaten her zaman rüyalarımda bu kabusu görmem yetmiyormuş gibi şimdide tekrar yaşıyordum.
" Çık oradan çııık!"diye bağırdım kıza " lanet olası korkak olmaktan vazgeç " nafileydi, adama dönüp yalvarıyordum, ağzımı açıp bağırıyorum ama tek ses bile çıkmıyor, sessiz duyulmayan çığlıklarımla yapabileceğim hiçbir şey yoktu uyanmalıydım... uyanmalıydım biran önce gözlerimi kapattım... evet Kiara şimdi uyanıyorsun bu bir kabus şimdi uyanacaksın ve her şey normale dönecek üçe kadar saydım ve gözlerimi açtım ama hayır! Hayır uyanmak istiyorum yeter, yeter artık lütfen Tanrım... dayanamıyorum lütfen uyandır beni, olacakları bile bile burada durup seyirci kalamam lütfen! Gözyaşlarımdan önümü göremiyorum. Boğazın hıçkırıklar ile boğuluyor kendimi nereye dayasam bilemiyordum. Ayakta durmaz haldeydim. Kütüphanenin koca kapıları rahatsız edici gıcırtısıyla açıldı içeriye hışımla siyahlara bürünmüş yüzünü saklamış o kabuslarımın baş karakteri geldi babamın karşısına geçti adam kızın olduğu yerden uzaklaşıp ellerini arkasına saklıyor büyüsünü hazırda tutmak için
