*ខ្វោក
"អា៎....ជុងហ្គុក"ថេហ្យុងស្រែកឡើងចាចនៅពេលដែលត្រូវប្ដីចាប់ហែកសាច់កំណាត់អាវរបស់ខ្លួន នេះនាយមិនដែលដោះស្រួលបួលទេចូលចិត្តតែហែក គ្រាន់តែអាវដាច់ដោចដោយដៃរបស់ជុងហ្គុកគឺរាប់ភ្លេចហើយ។
"នៅតែទំនងគួរឲចង់ញ៉ាំដដែល"នាយសង្ហាសម្លឹងមើលចុងស្រួចរបស់រាងតូចទាំងលេបទឹកមាត់ក្អឹកៗមុននឹងឱនមុខមកខាំត្របាក់ញ៉ាំលេងតាមក្ដីប្រាថ្នាតែម្ដង ។
"អាស៎...ជុងអូនស្រៀវ"ថេហ្យុងរមាក់រមួលខ្លួនស្រៀវស្រានពេញទាំងរាងកាយ ជើងទាំងពីក៏ឈ្លីចូលគ្នាខំទប់នូវភាពព្រឺព្រួច ។
ទឹកមាត់ក្ដៅសើមចេញពីមាត់របស់អ្នកខាងលើមកប៉ះនឹងស្បែកទន់ៗទាំងគូ ធ្វើឲរាងកាយទាំងមូលចាប់ផ្ដើមក្ដៅភាយៗអារម្មណ៍នៃតណ្ហាក៏លេចឡើងទាំងទ្វេនាពេលឥឡូវនេះ ។
"*ជុបៗៗ"សម្លេងបឺតជញ្ជក់ពីរម្ខាងទៅម្ខាងដោយបបូរមាត់អ្នកជាស្វាមី នាយល្អិតលើកដៃស្រាក់កលោកប្ដីទាំងខ្ជឹបមាត់ខំទប់សម្លេងមិនចង់ឲឮខ្លាំងតែវាហាក់ទ្រាំមិនបានព្រោះប្រាណស្រៀវស្រាណពេញទីដោយសារតែអ្នកលើហ្នឹងឯង ។
"អឹស ជុងបានហើយអូនស្រៀវ"ដោយឮសម្លេងហាឡើងប្រាប់បែបនេះទើបជុងហ្គុកក៏ឈប់តាមសម្ដី ងើបមុខមកខាងលើវិញហើយក៏ផ្ដើមជញ្ជក់មាត់តូចច្រមិចម្ដង។
អ្នកខាងក្រោមក៏តបតមិនបដិសេធធ្វើឲមានជាតិផ្អែមល្ហែមផ្សំផ្គុំគ្នាជាចង្វាក់លាយឡំជាមួយនឹងសម្លេងជុបៗទៀតរិតតែអស្ចារ្យសម្រាប់តណ្ហាលោកប្ដីម្នាក់នេះ
"អឺស~~"អស់ពីថើបមាត់ប្រពន្ធទាល់តែស្លែកស្វាយទើបនាយសង្ហាដកបបូរមាត់មកវិញ ហើយងើយក្បាលឡើងទៅលើធ្វើចលនាកូននាគររបស់ខ្លួនញាប់ៗទាល់តែហូរទឹកសន្សើមខាប់ទើបចាប់ផ្ដើមស៊កបញ្ចូលរន្ធស្នេហ៍អ្នកជាភរិយាដោយថ្នមកម្លាំងជាទីបំផុត ។
"អាស៎~~~"
"អឺស សឺត" សង្រ្គាមស្នេហ៍បន្តធ្វើជារើយៗ សម្លេងថ្ងួចថ្ងូរក៏លេចចេញដោយហាមមិនបានរៀងខ្លួន វាជារឿងធម្មតាទៅហើយសម្រាប់អ្នកទាំងពីរព្រោះពួកគេជាប្ដីប្រពន្ធនឹងគ្នា ។
.....
ព្រឹកថ្ងៃថ្មីបានឈានចូលមកដល់ ថ្ងៃនេះជុងហ្គុកគឺត្រូវជូនកូនៗនិងប្រពន្ធទៅលេងនៅឯចំការទំពាំងបាយជូរតាមសន្យារបស់នាងតូចស៊ូគី។
@ចម្ការទំពាំងបាយជូរ
ការធ្វើដំណើរមិនជាយូរប៉ុន្មានទេ ពួកគេក៏មកដល់ចំការ ហើយអ្នកនៅធ្វើការនៅទីនេះក៏ទទួលរាក់ទាក់លោកចៅហ្វាយគ្រប់ៗគ្នា ។ស៊ូគីគ្រាន់តែមកដល់ចំការភ្លាមនាងក៏រត់លេងពេញហ្នឹង ពេលដែលបានឃើញផ្លែទំពាំងបាយជូរនៅពីមុខជាច្រើនបែបនេះធ្វើឲនាងសប្បាយចិត្តជាខ្លាំង តាមគំនិតចង់តែបេះមួយចំការនេះយកមកញ៉ាំទេតែខ្លាចពោះដាក់អត់ចូល ។
"លោកប៉ាអានេះស្អាតណាស់"ស៊ូគីឡើងផ្លែទំពាំងបាយជូដែលនាងបានបេះហុចឲជុងហ្គុកមើល
"ស្អាតមែនតើ ដូចស៊ូគីចឹង"ជុងហ្គុកនាយក៏ឈរបេះជាមួយនឹងកូនស្រីដែរ។ ម្នាក់ៗមាននៅកន្ត្រងក្នុងដៃរៀងៗខ្លួនសូម្បីតែអាល្អិតហ្គុកគីក៏មានដែរ ។
"អាប៉ាកូនឲ"ហ្គុកគីយកផ្លែដែលខ្លួនបេះបានមកបញ្ចុកថេហ៍ហើយគេក៏ទទួលញ៉ាំពីដៃកូន
"វ៉ាវផ្អែមណាស់"ថេហ្យុង
"លោកប៉ាស៊ូគីឲ"ឃើញគូគេខាងនោះហាក់sweetពេកទើបនាងល្អិតបេះផ្លែមកបញ្ចុកជុងហ្គុកដែរ ។
"ផ្អែមណាស់"ជុងហ្គុកញ៉ាំផ្លែដែលកូនស្រីបេះឲខ្លួនហើយក៏មិនភ្លេចពោលសរសើរថាផ្អែម មិនឲចាញ់គូខាងនោះទេ ។
"អ៊ែកឆេញយើងណាស់ស៊ូគី"ថេហ្យុងធ្វើជាពេកមាត់ជ្រេញរឹកនឹងកូនខ្លួន ពេលឃើញនាងយកផ្លែទំពាំងបាយជូរបញ្ចុកមាត់អ្នកជាប្ដី ។
"ឆេញគេនឹងធ្វើបានដូចគេអត់នឹង"ស៊ូគីមិនចង់ចាញ់លោកប៉ាតូចខ្លួនក៏សួរនាំមកវិញដោយសម្លេងចច្រែតៗ
"ធ្វើបានលើសនឹងផង"ថេហ្យុង
"ធ្វើមើល កុំបានតែមាត់ឥឡូវអាប៉ាថេហ៍សាកធ្វើទៅ"
"Okayចាំមើលណា"ថាហើយថេហ្យុងក៏បេះផ្លែទំពាំងបាយជូមួយគ្រាប់ដាក់ចូលមកក្នុងមាត់រួចទើបចាប់ផ្ទៃមុខលោកស្វាមីបញ្ចុកផ្លែទំពាំងបាយជូរដោយបបូរមាត់តែម្ដង ។
"ហួយខ្វាក់ភ្នែកក្មេងហើយហ្គុកគីកុំមើល"នាងល្អិតយកដៃបិទភ្នែកថែមទាំងស្រែកប្រាប់ប្អូនថាឲយកដៃមកបិទភ្នែកប៉ុន្តែហ្គុកគីមិនបានធ្វើតាមទេ ឆ្លៀតសើចស្ញេញចេញធ្មេញពីរឡើងស្រស់ទៀត ធ្វើឲលោកប៉ាទាំងពីរអស់សំណើចជាមួយកូនមិនស្ទើទេ ។
ពួកគេបេះផ្លែទំពាំងបាយជូរផងនិយាយលេងផង មើលទៅហាក់មានសុភមង្គលខ្លាំងណាស់ ជុងហ្គុកសម្លឹងមើលគ្រួសារតូចរបស់ខ្លួនទាំងមានក្ដីសុខ នាយពិតជាត្រូវការជីវិតគ្រួសារបែបហ្នឹងណាស់ ។
*កាត់~~
ក្រឡេកមកមើលនាយសង្ហាយ៉ុនហ្គីឯណេះវិញ នាយបានតាំងចិត្តហើយថានឹងព្យាយាមធ្វើការ ធ្វើអ្វីដែលថ្មី ទទួលនូវរឿងថ្មីៗបោះបង់ចោលនូវរឿងចាស់ទាំងអស់ ប៉ុន្តែនិយាយពីមនុស្សម្នាក់នោះ សួរថានាយបំភ្លេចគេទេ ប្រាកដជាអត់ទេ នាយនៅតែចងចាំមុខមាត់ដ៏គួរឲស្រលាញ់របស់គេ នាយកត់ទុកនឹងដក់ជាប់នៅក្នុងក្រអៅបេះដូងដ៏រឹងដូចសិលារបស់នាយជានិច្ច នាយគ្មានថ្ងៃបំភ្លេចវត្តមានគេឡើយ ។
នៅថ្ងៃរសៀលយ៉ុនហ្គីបានចេញពីក្រុមហ៊ុនហើយឆ្លៀតដើរកម្សាន្តតាមដងវិថីបន្តិច ដើម្បីស្រូបយកនូវខ្យល់បរិសុទ្ធខ្លះៗ
<ចៅហ្វាយនៅឯណា?>គីម ស៊ូប៊ីនដែលត្រូវជាកូនចៅជំនិតក៏បានខលមកសួរនាំព្រោះថាថ្ងៃនេះអ្នកជាចៅហ្វាយបានជិះឡានដោយខ្លួនឯង
"នៅតាមផ្លូវ"យ៉ុនហ្គី
<ផ្លូវនៅឯណា ចៅហ្វាយប្រាប់មកខ្ញុំទៅរក"
"មិនបាច់ទេ*ទឺតៗ"ស្រដីចប់យ៉ុនហ្គីក៏កាច់ផ្ដាច់ទំនាក់ទំនងភ្លាម ខ្ជិលនៅសាំញ៉ាំច្រើនជាមួយកូនចៅណាស់ នាយក្រាស់ស៊កទូរស័ព្ទចូលក្នុងហោប៉ៅអាវវិញរួចបម្រុងនឹងដើរបន្តតែក៏ត្រូវ...
"អួយ៎"ដើរសុខៗស្រាប់តែមានកូនក្មេងម្នាក់អាយុប្រហែលជាបីឆ្នាំ បានរត់មកបុកជើងយ៉ុនហ្គីធ្វើឲដួលអុកគូទទៅនឹងដីព្រូស ។អាល្អិតងើយសម្លឹងមើលមុខនាយសង្ហាភ្លឹះៗ
"កើតអ្វីដែរទេ?"យ៉ុនហ្គីបន្ទន់ខ្លួនអង្គុយចោងហោងរួចមុននឹងសួរនាំក្មេងប្រុសម្នាក់នេះ គ្រាន់តែមើលមុខចំនាយក៏ភ្លឹកភ្លាំងស្មារតីមួយរំពិច ក្មេងនេះពិតជាដូចណាស់ ដូចទៅនឹងមនុស្សដែលគេមិនដែលនឹងបំភ្លេច។
"អត់អីទេ"អាល្អិតងើបឡើងឈរបោះដីចេញពីខ្លួន
"ឯងឈ្មោះអី?"មើលទៅក្មេងនេះហាក់មាននិស្ស័យជាមួយទើបយ៉ុនហ្គីអត់នឹងសួរឈ្មោះមិនបាន
"អូនឈ្នោះមីនហ្គី"
"ពិរោះណាស់"នាយពោលសរសើរតិចៗក្នុងចិត្ត ឈ្មោះក្មេងនេះពិតជាពិរោះទាក់ចិត្តនាយកំលោះប្លែក សូម្បីតែមុខមាត់របស់គេក៏ធ្វើឲយ៉ុនហ្គីចាប់អារម្មណ៍ដែរ ទាំងមិនយល់ពីចិត្តខ្លួនឯងសោះថាគិតអ្វីដែលមិនគួរកើតឡើងឡើយ ។
"យើងទៅសិនហើយ"យ៉ុនហ្គីដោយគិតថាវាមិនអាច ទើបនាយក៏ងើបឈរអស់កម្ពស់វិញបម្រុងនឹងដើរចេញពីមីនហ្គីតែក៏ត្រូវអាក់ដំណើរ ។
"ចុះលោកពូឈ្មោះអី?"គេជាក្មេងប្រុសរួសរាយណាស់ ឃើញពូម្នាក់នេះដូចមាននិស្ស័យដែរក៏ចេះតែសួរឈ្មោះលេងទៅ
"យ៉ុនហ្គី"
"អរឈ្មោះឡូយណាស់"
"ហឹមអរគុណ"ថាហើយយ៉ុនហ្គីក៏រៀបនឹងដើរចេញម្ដងទៀតតែក៏បញ្ឈប់ដំណើរវិញក្រោយឮសម្លេងរបស់នរណាម្នាក់
"មីនហ្គីហ្អា៎ ម៉េចកូនមកនៅទីនេះ"
"កូនកំពុងតែទៅវិញហើយតើ"
"ថ្ងៃក្រោយកុំមកដើរលេងឆ្ងាយបែបហ្នឹងទៀតណា"
"បាទ" ស្ដាប់តាមសម្ដីសម្ដៅ សម្លេងស្រួយស្រេះពិរោះពិសារពិតជាដូចណាស់ ដូចទៅនឹងម្នាក់នោះ បើស្មានមិនខុស ប្រហែលជាគេទេដឹង តែវាអាចទេ ដោយមិនអស់ចិត្តយ៉ុនហ្គីក៏បែក្រោយងាកមុខមកវិញ ប៉ុន្តែវាគួរឲស្ដាយសម្លេង អ្នកទាំងពីរដែលនិយាយគ្នាមុននេះគេបានទៅបាត់ហើយ ពួកគេមិនបាននៅឈរពីក្រោយនាយទៀតឡើយ ។
"ប្រហែលជាខ្ញុំស្រមៃខ្លាំងពេកទេដឹង"យ៉ុនហ្គីស្រដីតែត្រឹមហ្នឹងរួចក៏ដកដង្ហើមធំមួយខ្យល់មុននឹងបោះជំហានដើរទៅមុខជារើយៗ ណ្ហើយបើបកក្រោយហើយមិនឃើញគេដដែលយើងគួរតែទៅមុខរហូត វាជារឿងដ៏ល្អបំផុតហើយ ។
~~~
{បើមិនចង់ឲអ្វីៗត្រូវហួសពេល ត្រូវតែស្រវាឱកាសនឹងរក្សាមនុស្សដែលខ្លួនស្រលាញ់ឲជាប់មុនពេលបាត់បង់គេ មុនពេលដែលគ្មានឱកាសនឹងភាពស្ដាយក្រោយ~កុំរស់នៅគ្រាំគ្រាជាមួយអតីតកាលត្រូវប្រឈមមុខនឹងបច្ចុប្បន្ននិងការពិតដែលនៅចំពោះមុខ សេចក្ដីសុខវាមានពិតប្រសិនបើអ្នកខ្ជាប់ខ្ជួនខ្លួនឲត្រូវ ដឹងនៅចិត្តមនុស្សដែលខ្លួនស្រលាញ់ ដឹងនៅចិត្តខ្លួនឯងថាត្រូវការអ្វីឲប្រាកដ កុំរឹងទទឹងនឹងចិត្តគំនិតរបស់ខ្លួនអីបើមិនចង់ខកបំណង}
♡ចប់ដោយបរិបូណ៍♡
BẠN ĐANG ĐỌC
ស្វាមីកំពូលដួងចិត្តរបស់អូន(ចប់)
Fanfictionកាលពីកន្លងមកគេចាត់ទុកយើងត្រឹមតែជាប្អូនប្រុសម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ ជុងហ្គុក ចនអេនឡាក់ដែលជាកូនប្រុសទោលតែម្នាក់នៅក្នុងវង្សត្រកូលចន នាយសង្ហាម្នាក់នេះគ្មានចិត្តប្រាថ្នាទៅលើថេហ្យុង គីមយៈរ៉ាក់នីយ៍នោះទេ នាយចាត់ទុកថេហ៍ត្រឹមជាប្អូនប្រុសម្នាក់ប៉ុណ្ណោះប៉ុន្តែដោយហេតុ ចា...
