KİMSEYE GÜVENME (yarı texting)

2. İSMİNİN ANLAMI OLMAYAN BİRİ

Dikkat! Bu kitapta psikolojik olarak tetikleyici unsurlar vardır. Etkilenecek kişilerin okumasını tavsiye etmiyorum.

Bu kitap gerçek hayattan uyarlamadır.

🎶 Mil Savior & Kerim Delibalta - Bu Gece Bizim Olsa🎶

🎶Buray & Arem Orguc & Arman Aydın - Senin Yüzünden 🎶

Lütfen oy atmayı ve bolca yorum yapmayı unutmayın sevgili okurlarım.

❤

~İsminin Anlamı Olmayan Biri~

Hiç istemesemde annemin karne notlarımı kutlamak için organize ettiği restoran yemeğine gelmiştik. Beden dersini bir hafta yüzüme vurur diye düşünmüştüm ama o beni fazlasıyla şaşırtarak konuyu hemen kapatmıştı. Odama gelmişti ama sadece kapının arkasından hazırlanmam gerektiğini söylemişti. Ağladığım için şişen ve kızaran göz altlarımı kapatmak çok kolay olmamıştı.

Geleli yaklaşık 10 dakikayı geçmişti ama karşımda oturan annemin yanındaki sandalye hala boştu. Ah, orada kimin olması gerektiğini biliyorum. Ama gelmeyeceğini de biliyorum.

Ne aile yemeği ama!

"Baban gelir şimdi." dedi annem her dakika söylediği şeyi bir kez daha tekrar ederek. Sadece başımı salladım. O kadar sıkılmıştım ki masanın üstünde duran telefonumu elime alarak en yakın ve tek arkadaşım olan Zühre'ye mesaj attım.

Simal Ada: Çok sıkıldım.

Hemen mesaj yazmadı. Sadece mesajın iletildiğine dair gri iki tik vardı. Dudağımı kemirirken telefon ekranını sağa sola boş boş kaydırdım. Hiçbir şekilde sosyal medya hesabım yoktu. Annem beni çok düşünürdü sağ olsun.

Sadece whatsapp vardı ve neredeyse her gün kontrol ediyordu. Boş boş ekrana bakarken üstten bir mesaj düştü. Sevinçle tıkladım ve ana ekrana girdim.

Zühre: Valla benim keyfim gayet yerinde. 88 ortalama ile geldiğim için bizimkiler kutlama yapıyor.

Ne olsun işte benimki de beden dersinden kaldım diye demediğini bırakmıyor.

Zühre: Sen sakın notunu söyleme. Valla sorarlarsa bilmiyorum diyeceğim.

Kıkırdadım çünkü ailesi onu hep benimle karşılaştırıyordu. Ama bunu eğlenceli bir şekilde yapıyorlardı. Benimkiler gibi psikolojik değil.

Simal Ada: Ah, senin adına sevindim. Ne yapayım ben de beden dersinden başarı belgesi alamadım diye kavga ettim bugün annemle.

Çevrimiçi...
Yazıyor...
Çevrimiçi...
Çevrimiçi...
Yazıyor...

Zühre: Neeeeeee! (Yankılı)

Parantez içinde yazdığı şeye gülmemek için kendimi zor tutarken dudağımı ısırdım. Ama dudağımdan minik bir kıkırtı kaçmasına engel olamadım. "Kiminle konuşuyorsun?"

Ekrandan başımı kaldırıp anneme baktım. Zühre'nin dediği şey hala zihnimde döndüğü için sırıtmaya devam ediyordum. "Ben mi?" diye sordum anlık salaklıkla. Öfkesinin gözlerine yansıdığını görmemle kendimi toparladım. "Zühre'yle konuşuyordum. Onu tanıyorsun." dedim ve inanması adına ekranı ona çevirdim. Ama yazıları okumasına fırsat tanımadan ekranı geri çektim.