KİMSEYE GÜVENME (yarı texting)

10. BEN BİR ŞEY YAPMADIM

Dikkat bu kitapta psikolojik olarak tetikleyici unsurlar vardır. Etkilenecek kişilerin okumasını tavsiye etmiyorum.

Bu kitap gerçek hayattan uyarlamadır.

🎤collide (speed up) 🎤

🎤Çağan Şengül - Çok Yazık🎤

Keyifli okumalar

❤

"Hissizlik belki de bu hayattaki en kötü şeydi. Hiçbir şeyi hissetmediğiniz anda sadece ölmeyi dilerdiniz. O an sadece ölümü hissetmek isterdi insan."

~Ben Bir Şey Yapmadım~

Tam da tahmin ettiğim gibi en az yarım saattir buradaydık. Annem bir elbiseyi bırakıp hemen diğerine geçiyordu. Neden bir anda bu kadar alışverişe düşkün olduğunu anlayamamıştım. Belki de evden pek çıkmadığım veya onunla vakit geçirmediğim için neyden hoşlandığını bilmiyordum.

"Simal şuna bir baksana," diyerek annem bana seslendiğinde oflayarak yanına gittim. İlk başta onu bulamadığım için etrafa iyice bakınmam gerekmişti. "Simal!"

"Geldim," sonunda onu bulduğumda yanında durdum. Elindeki bir elbiseyi bana gösterip "Nasıl?" diye hevesle sordu. Elbiseyi biraz incelediğimde göğüs dekolteli, siyah, saten bir elbise olduğunu gördüm. Kendisi için aldığı belliydi zaten. "Aşağıda senin tarzında pantolon kombinleri falan var, git bak istersen." bana arkasını dönüp başka elbiselere bakmaya başladı. O siyah elbiseyi ise tek omzuna atmıştı.

Kaşlarımı hayretle çatarken söylediği şeyleri düşündüm. Senin tarzın demişti. Kurduğu cümlede bir hata vardı. Doğrusu; benim sana mecbur bıraktığım tarzın demesi gerekirdi.

Aslında şikayetçi değildim. Bol kıyafetleri seviyordum. Belki normal  bir ailede doğmuş olsaydım yine öyle giyinirdim ama bir yanım çiçekli yazlık elbiseler giymek isterdi. Ama ben bu ailenin kızıydım ve çiçekli elbiselerden nefret ediyordum.

Ben güzel olan her şeyden nefret ediyordum.

"Anne?" diye benden birkaç adım uzaklaşmış kadına seslendim. Ne ara oraya kadar gittiğini anlamamıştım. Hızla yanına gittiğimde bir çalışanla konuştuğunu gördüm. Birkaç dakika boyunca o konuşmanın bitmesini bekledikten sonra çalışan kadın gitti ve ben de bir kez daha "Anne?" diye anneme seslendim.

"Hmm?" diye mırıldanırken çoktan gördüğü bir elbisenin peşine takılmıştı. Peşinden giderken "Neden çıktık alışverişe?" diye sordum. Bana bakmazken ellerini elbiseler arasında dolaştırıp durdu. "Anne?"

"Of Simal, ne söyle." diye bıkkınca söylendi. Kaşlarımı çatarken "Bir şey sordum." dedim.

"Akşam yemek var."

"Ne yemeği?"

Burnundan sıkıntılı bir nefes verdi. "Babanın buradaki şirkettekilerle bir yemeği var ve herkes ailesiyle gidecek." deyince şaşkınca kaşlarımı kaldırdım. Beni de bu yüzden mi getirmişti buraya? Benim için de mi elbise bakacaktık?