gelsene mal | Altay x Kerem

8- Kaybetme hissi

Biraz yorum yapsanızda bana da yazma isteği mi gelse hani??? Tabii isterseniz🙂

🤍

"Kerem..."

Kerem'in dudaklarına üfleyerek konuşmuştu Altay. Kerem ise büyük bir istekle bakıyordu Altay'ın gözlerine.

"Kerem ben.. Ben yapamam, gitmeliyim. Gitmezsem daha kötü olacak."

Altay tam geri çekilirken, Kerem konuşmaya başladı.

"Biliyorum Altay, ne yaşadığını biliyorum. Sana yardım etmek istiyorum."

"Hiç sırası değil Kerem, gitmeliyim."

Altay geri çekildi hızlıca, Kerem ise parmaklarının arasından kayan tişörtle dona kaldı, arkasını dönüp giden Altay'a bakakalmıştı. Altay tam kapıdan çıkacakken son kozunu kullandı Kerem.

"Ben eski seni özlüyorum Altay."

Sesi öylesine kırgın ve hassas çıkmıştı ki, Altay kalbine bir bıçak saplanmış gibi hissettmişti. Kalbine saplanan bıçak gibi o da olduğu yere çakılmıştı, bir adım daha atamadı Altay. İçinden bir his bu adımı atıp kapıdan çıkarsa Kerem'i tamamen kaybedeceğini söylüyordu. Kerem devam etti konuşmaya.

"Seni ilk gördüğüm zamanki Altay gitmiş, sanki yerine başka biri gelmiş gibi."

Altay başını hafifçe yana doğru çevirdi. O Kerem'i göremiyordu ama Kerem onun yan profilini görüyordu.

"O ne demek şimdi?"

"Eski sen olsa o kapıya yaklaşmazdı bile."

"Eski ben olsa utanır çekinir, bu eve giremezdi bile."

Kerem söyleyeceği şeyin ne kadar ağır olacağını biliyordu, söylemezse Altay'ın gideceğini de. O yüzden söylemeye karar verdi.

"Eski sen, şimdiki seni görse çok üzülürdü Altay."

Altay başını tekrar önüne çevirdi, bir süre hiç kımıldamadan bekledi.Bu haraketsizlik Kerem'i korkutmuştu.

"Altay?"

Bir anda dizlerinin üstüne düştü, gözlerinden yaş akarken sesini çıkaramadı Altay. Kerem ise şuan daha çok korkuyordu. Ayağındaki alçının ağırlığını umursamadan ayağa kalkmaya çalıştı. Zorlansa bile şuan kendisinden çok Altay'ı düşünüyordu.

Zar zor bir şekilde Altay'ın yanına ulaştığında o da dizlerinin üstüne çöktü ve sıkıca sarıldı Altay'a. Tepki alamadığında daha da çok korkmaya başlamıştı Kerem.

Bir anda kollarına bayılan Altay ile endişenmeye başlamıştı, Altay'ı yavaşça yere yatırıp telefonu almak için yattığı yere dizlerinin üzerinde gitti. Bileğinde hissettiği sızıyla acı dolu bir tıslama çıkmıştı dişlerinin arasından.

Telefonu aldığı gibi ilk olarak Mert abisini aramayı düşünmüştü Kerem, sonra vazgeçip Ferdi'yi aramaya karar verdi. İkinci çalışta açılan telefon ile Kerem Ferdi'nin cevap vermesini beklemeden konuşmaya başladı.

"Altay bayıldı."

"Ne?"

"Salak mısın Ferdi gelsene işte."

"Geliyorum be, kapat."

Kerem telefonu kapatıp tekrar Altay'ın yanına geldi.

"Daha evlenecektik ama oldu mu böyle.."

🤍

Diğer bölüm daha uzun olacak, o yüzden kısa kesiyorum bu bölümü