HATA / BXB

15.

Baranın iktirmeye çalışıyordum ama asla etki bile etmiyordu, aşırı sinirliydi gözleri karanlıktı ve soğuktu. Ne olabileceğini düşünürken bende sinirlenmeye başladım. Son kez onu ittiğimde bana büyük bir sinirle bakıp omzuna aldı, şaşkınlıkla diğer insanlara bakıyordum. Koridorda herkes bize bakıyordu, ben çırpınırken baranın umurunda bile değildi.

En sonunda salonun dışına çıktığınızda beni yere indirdi, o kadar öfkeliydi ki gerçekten korkmaya başladım, ama beni bu şekilde sürüklediği için de ben de ona karşı çok sinirliydim. Ne var dı düzgünce alsa konuşşak. Böylesine gerek yoktu tam ağzımı açıcakken o konuşmaya başladı...

"Keyfin yerinde"

"Noluyor baran nasıl böyle alırsın beni saçmaladın iyice"

"Ben mi saçmalıyorum"

"Evet sürüklemek ne"

"Sen o adamla oynarsan dilediğimi yaparım"

"Yapamazsın, anladın mı?"

"Ben senin KOCANIM BAŞKALARIYLA SINIRI AŞARSAN O YERDEN ALIRIM SENİ ANLADIN MI BENİ"

"Hani sahteydi evliliğimiz öyle demedik mi baran bu ne şimdi noluyoruz neden böyle yapıyorsun ya!"

"Birşey olduğu yokk!!"

"O YÜZDEN Mİ GELDİN BURALARA KADAR NIYE GELDİN SÖYLESENE"

" AŞIK OLDUM TAMAM MI "

"N-ne nnasıl se-banam- kime"

"Sana başka kime olucak sana aşık oldum tamam mı evlendiğimizde öyle dedik kabul belki suan da böyle yapmaya hakkım yok kabul ama durduramıyorum kendimi aklımdan çıkmıyorsun anladın mı sökemiyorum seni, denedim sana belli etmemeye çalıştım ama olmuyor işte zamanında dalga geçtiğim insanlardan biriymişim bende seninle anladım, sen her Ali'den bahsettiğin de benim yerime onu seçtiğinde içim yanıyor tamam mı nefes alamıyorum o yüzden sinirleniyor, aşık olduğum çocuk beni değil başkasını tercih ediyor çünkü"

"Baran b-ben bilmiyordum, özür dilerim"

"Senin suçun değildi, niye özür diliyorsun. Baştan konuştuk aramızda birşey geçmeyecek dedik ben bozdum. Senin suçun yok ama dayanamadım bugün işte, kusura bakma beni sevmediğini bil-"

Bir cesaretle vatanın sözünü kesip büyük bir adım atarak öperek kestim sözlerini, baran kaskatı kesildi, gözleri far görmüş tavşan gibi açılmıştı. Bense ne yapacağımı bilmiyordum duruyordum öyle en sonunda onu uyarmak için üst dudağını ısırdığımda kendine geldi, sıkıca ellerini belime doladı ve büyük bir açlıkla beni öpmeye başladı. Alt dudağımı ısırmaya başladığında bende aynı işlemi onu üst dudağına yaptım. Ufak bir sızı hissettiğimde dudağımı kanattığını hissettim, sonrasında dillerimiz kavuştu birbirine, barana göre hareket etmek o kadar zordu ki elleri belimi kıracak kadar sertti ama yavaş yavaş okşaması o kadar garip hissettiriyordu ki en sonunda soluklanmak için kendimi geri çektim, göz göze gelince utandım ama gülümsemeden edemedik.

"Ne yani sende benden mi "

" Ne sanıyordun gerizekalı"

"Çok güzelsin"

"Sana güzel geliyorum"

"Başkasına güzel olmana gerek yok"

Biraz daha birbirimize bakıp aptal aptal güldükten sonra baranın arabasıyla konağa doğru gittik, açıkçası o evde kalmak istemiyordum ama şuan bunu söylemek için doğru bir zamanda değildik o yüzden uygun bir zamanda barana başka eve çıkmak istediğimi söyliyecektim. Elimi tuttu ve hiç birakmadı, radyoyu açtığımda o şarkı çalıyordu -a thousand years
Benim çok sevdiğim bir şarkıydı, gözlerim dolmuştu. Baranda anlamış olacak ki iyice sıkılaştırdı tutuşunu. Bende omzuna başımı koyarken buldum kendimi, çok mu acele ediyordum böyle şeyler için bilmiyorum ama istiyordum. Bende biliyordum içten içe barana karşı birşeyler hissettiğimi yoksa onu merak edip beklemezdim. Kabul etmedim, edemedim, etmek istemedim. Ama günün sonunda onun omzundaydım ve hiç korktuğum gibi kötü değildi, çok rahattı burası ve kendimi çok güvende hissediyordum, sanki kimse beni yıkamazmış gibiydi.
Biz bunları yaşarken ben bizi izleyen Ali'den tabiki habersizdim, ayıp olmuştu bir anda çıkmam ama açıklardım, suan daha önemli işlerim vardı, kocamın omzunda uyumak gibi...

Barandan

Eve geldiğimizde Miraç omzumda uyumuş bir haldeydi, gülerek ona baktım uzun süre belki dakikalar geçti ama farketmedim. Onun da bana karşı hisler hissettiğini bilmek beni o kadar hafifletti ki hiç şuan olduğu gibi belli etmemişti bana olan hislerini, korksamda bir anlık sinirle bütün söylemek istediklerimi söylemiştim. İyi ki de demişim şimdi omzumda bir bebek yatıyordu... Benim bebeğim, çok geçmeden arabadan indim, Miraç'ıda kucağıma almak durumunda kaldım, konakta ışıklar hala yanıyordu, uyumamışlardı. Zaten ilerden bahçede olabildiklerini gördüm, bizi öyle görünce hepsinin ağzı 5 karış açıldı. Ama anneme baktığımda öyle şefkatle bakıyordu ki bana sanki herşeyi biliyordum dermişcesine bende ona güzel bir gülümseme birakıp gözlerimi yumdum. Sonrasında birşey demeden odamıza çıktım

Miraçın bu evde rahat olmadığını biliyordum, anneme olanlar eşime olmayacaktı o yüzden en yakın zamanda bunu onunla konuşarak ayrı bir eve çıkmak istediğimi diyecektim, bizim evimiz olacaktı. Sadece ikimizin evi, kavgasız, gürültüsüz, huzurlu ve birbirine aşık iki adamın evi olacaktı...

Bu bölümü yazarken bu şarkıyla yazdım ve o kadar duygulandım ki bence bu ikisini anlatan ve bölüm içinde uygun olan güzel bir şarkı umarım beğenmişsinizdir 💝🫂