Baran Alkan' ın kararını açıklamasını bekliyordum. Açıkçası pek umutlu değildim. Baran Alkan: Üzgünüm ama ben seninle gelemem Miray burayı yani Künhan şehrini bırakamam biliyorsun ben buranın hükümdarıyım anla beni lütfen . Miray: Baran sen demiştin bana kalbinin sesini dinle diye ama yanılmışım belliki sen bilirsin ben geri döneceğim ailemi çok özledim diyerek kapıdan dışarıya çıkmıştım. Hava almak için biraz yürüyüşe çıkmıştım hava kararmaya başlamıştı o nedenle evin yolunu tutmuştum. Eve geldiğimde Baran Alkan' ı etrafta göremiyordum. Koltuğa oturup kendi kendime konuşuyordum. Miray: Burayı da bırakasım içimden hiç gelmiyor Baran Alkan' ın böyle yapacağı belliydi "uyuz "işte .Ama özlerim ya. Baran Alkan: "Uyuz muyum"? Öyle mi düşünüyorsun cidden ? Miray: Şuan tam arkamda duruyorsun değil mi? Baran Alkan: Evet tam arkandayım dön bakalım bana . Özler misin beni diyerek gülmeye başladı . Miray: Hiç komik değildi ben onu lafın gelişi dedim. Baran Alkan: Noldu yüzüme karşı söyleyemez misin ? Utanmana gerek yok . Miray: Sen artık bana şu kolyeyi ver gitmek istiyorum dedim. Baran Alkan: Çok mu istiyorsun gitmek ? Sabah olsun vericem. Miray: Bir anlığına susmuştum evet gitmek istiyorum hemen . Baran Alkan " tamam yeter artık uyu sen yarın gideceksin sonuçta sana iyi geceler diliyorum"dedi. Miray'da sanada diyerek ışığı kapatıp uyumuştu. Sabah olmuştu yataktan kalkıp aşağı inmiştim ki masada kolye duruyordu ve bir not vardı. Notu elime aldım ve Baran yazmıştı ve okumaya başlamıştım. - "Yanında olmak çok isterdim ama yapacak bir şeyim yoktu maalesef kendine iyi bak" demişti.Kendimi bir garip hissetmiştim aklım karışıktı ama artık gitmem gerekiyordu. O gün ki yaptığım gibi kolyeyi alıp boynuma takıp biraz koltuğa uzanmıştım ve gözlerim kapanmıştı. Aradan bir süre sonra gözlerimi açtığımda kendi evim , kendi odamdaydım. Bir sorun vardı evde hiçbir ses yoktu.Odamdan dışarı çıktığımda tahmin ettiğim gibi kimse yoktu. Çok korkuyordum ailem nerede peki. Ve bir an telefon çalmaya b
aşlamıştı telefonu açtım. Bana şunu dedi arayan kişi : - Merhaba ben Miray hanıma bakmıştım . Miray : Evet buyrun benim. - Aileniz üzgünüz ki kaybettik . Miray: Ne nasıl olabilir? Ağlamaya başlamıştı . - Trafik kazasında hayatlarını kaybettiler maalesef dedi ve telefonu kapatmıştı. Hayatım yıkılmıştı resmen . Başım dönüyordu gözlerimin önü kararıyorduki zaten yere yığılmıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kapı çalıyormuş ama baygın olduğum için bakamıyorumdum. Ve o gelen kişi Baran Alkan'dı . Beni yerde öyle görünce kucağına alıp yatağa götürmüştü ayıtmaya çalışıyordu. Gözlerim açılmıştı karşımda Baran Alkan duruyordu elini tutmuştum ama bir zamanda şaşırmıştım ona şunu dedim "sen hani orayı bırakıpta gelmezdin". Baran Alkan' da " senin kötü olduğunu hissettim ve geldim ne oldu da bayıldın sen? Miray ağlamaya başlamıştı şunu dedi çünkü annem ve babam ölmüş trafik kazasında onun haberini aldım. Keşke gelmeseydim buraya dedi Miray . Baran Alkan: Lütfen kendini suçlama nerden bilebilirdin ki. Miray: Baran beni götür lütfen geri Künhan şehrine artık orada kalmak istiyorum dedim . Baran : Tamam ben seni götüreceğim buradan . Miray : Teşekkür ederim Baran Alkan.
Evet canlarım kitap nasıl gidiyor bölümü beğendiniz mi yorumlarda yazın lütfen sizleri seviyorum sağlıkla kalın 😊
8. Bölümde en kısa zamanda yazıp ekleyeceğim okumayı unutmayın görüşmek dileğiyle .
