မနက်စောစော ထရမှာမို့လို့ ညမအိပ်တော့ဘဲနှင့် ဂျယ်ဟွန်း ကို စံအိမ်သာ ပို့ခိုင်းလိုက်လေတော့သည်။
ညက တောင်တွေး မြောက်တွေးနှင့် တော်တော်နှင့် အိပ်မပျော်သလို မနက်ကျတော့လည်း ထူးထူးဆန်းဆန်း အစောကြီး မျက်လုံးပွင့်နေ၏ ။
နိုးပေါ့အတူတူမို့လို့ ဆက်မအိပ်တော့ဘဲ ကိုယ်လက်သန့်စင်ကာ ရေမိုးချိုးပြီး ထိုလူအခန်းဆီ သွားဖို့ ဦးတည်လိုက်သည်။
လုပ်နေကျ လိုက်ကာဆွဲဖွင့် အခန်းတွင်းလုပ်စရာရှိသည်များကို ရှင်းလင်းလုပ်ပေး မျက်နှာသစ်ဖို့ကအစ အဝတ်အစားထုတ်ထားပေးပြီးသည့်အချိန်ထိ ထိုသူက နိုးမလာသေး။
ကိုယ်တိုင် သတိမထားမိချိန်မှာပင် ခန္ဓာကိုယ်က သခင်လေးရဲ့ အိပ်ယာဘေးထိုင်ခုံပေါ်မှာ အလိုအလျောက်ထိုင်နေပြီးဖြစ်ပြီး မျက်ဝန်းတို့က ထိုသခင်လေး၏ အိပ်နေရင်းတောင် တပ်ထားဆဲဖြစ်သည့် မျက်မှန်မည်းမည်းတို့ကို မရိုးမရွ ကြည့်နေမိ၏ ။
ရောက်ရောက်ချင်းတုန်းကတော့ အိပ်ယာပေါ်က လူကို သတိမထားမိလို့ပဲလားတော့မသိ ခပ်စောင်းစောင်းအိပ်နေတော့ မျက်မှန်တပ်ထားလား ဘာလား သတိမပြုမိခဲ့..
ဘယ်လိုလူကများ အိပ်နေရင်း မျက်မှန်တပ်လို့လဲ?
အလုပ်မထွက်ခင်တော့ သည်မျက်မှန်မည်းတွေ၏ အောက်က မျက်ဝန်းတွေကိုတော့ တစ်ခါလောက် မြင်ဖူးချင်မိသား..
ဒါနဲ့..စိမ်းဖန့်ဖန့်မေးရိုးတစ်လျောက်မှာ မွှေးညှင်းတို့ကအစီအရီ။
မရိတ်သင်တာ ဘယ်ကတည်းကမသိ။
Myungho အလုပ်ဝင်တာတောင် တစ်ပတ်လောက်ရှိပြီဆိုတော့ သည်နေ့တော့ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးရဦးမည် ထင်၏ ။
"အ့!!"
*ဘုရားရေ!ငါ ဘာလုပ်လိုက်မိတာပါလိမ့်*
ဦးခေါင်းထိပ်တည့်တည့်ကို မိုးကြိုးအတောင့်လိုက် ပစ်ချလိုက်သလို မိမိလုပ်ရပ်ကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်တွင်းရှိ သွေးတွေပင် အထက်အောက် ပြောင်းပြန် စီးဆင်းသွားသလို ခံစားလိုက်ရ၏ ။
မရည်ရွယ်ပါပဲ Myungho လက်ချောင်းရှည်ရှည်လေးတွေက မသိစိတ်ရဲ့ စေစားရာကို မလွန်ဆန်နိုင်စွာ မေးရိုးလေးကို ခပ်ဖွဖွတို့ထိမိနေမိပြီးမှ ရုတ်တရက် ခပ်စူးစူးအထိအတွေ့ကြောင့်သာ သတိဝင်လာရခြင်း ဖြစ်သည်။
