Kelebek Tanrıçasının Reenkarnasyonu

5

Güzel ağaçları izlemeyi bırakıp Çakma Varis'e döndüm."Bilerek mi araba duracağı zaman bana yaklaşıyorsun?"

Dudağının bir kenarı kıvrıldı."Bilmeem~"

Göz devirdim."Çok yılışıksın.Kesin senin cariyelerinde vardır!"

Gülümsemesi büyüdü.Biraz bana yaklaştı."Kıskandın mı?"

İşaret parmağımla göğsünden ittirdim."Hayır."

Gülümsemesi yavaşça soldu.Önüme döndüm.

"Vannesa?"

Kafamı çevirmedim."Efendim Çakma Varis?"

"Biliyorsun oraya sadece Dustory'nin nasıl bir durumda olduğunu öğrenmek için geldim.Yani bir eş için değil.Bu yüzden ailem biraz ön yargılı karşılayabilir."

Ona baktım.Anlaşılabilir bir durumdu.Kim Varis'in eşinin düşman ülkeden olmasını isterdi ki?

Elimi göğsüme koydum."Her ne kadar bu toprakların insanı olmasam da her ne kadar buranın tarihini bilmesem de sana yakışır bir eş olacağım!"

Gülümsedi."Bunu biliyorum Vannesa fakat bunu benim için değil..."

Kafasını pencereye çevirip kelebeklere baktı."Kelebekler için yapıyorsun.Nasıl iyi olacaksan öyle yap,lütfen."

Pencereye yaklaştım.Dışarı kafamı uzattığımda artık uzakta olmayan köyü gördüm.Ortaya dikilmiş ellerinde gül demetleri tutan ve kelebek kanatlı bir tanrıça vardı.

Sürücü gözünü açtım."Darty heykele yaklaşınca arabayı durdur."

Darty kafasını kaldırıp uzaktaki heykele baktı."Siz nasıl isterseniz hanımım."

Sürücü gözünü kapatıp oturdum.Çakma Varis hüzünle gülümsüyordu.Bu gülümseme...

"Dar-"

Kafamı sağa sola salladım.Ne diyordum ben böyle!?O nasıl aklıma gelmişti.

Bana döndü."Bir şey mi dedin Vannesa?"

"Darty'e seslenecektim."diyerek paçayı sıyırmaya çalıştım.Ellerim terlemeye başlamıştı.Aynı zamanda titriyorlardı.

Neden bu kadar tedirginim? Çakma Varis bir şey anlamazdı.

Ancak onu neden hatırlamak isteyeyim ki?560 yıl geçmişti üzerinden.Neden bana onu hatırlatıyorsun Çakma Varis?

Nefesim sıkışmaya başlamıştı.Araba durduğunda kendimi dışarı attım.Koşarak heykelin önüne vardım.Bu sırada gözlerimden yaşlar akıyordu.

Alissha'yla Maude'nin uğraştığı makyajım akacaktı!

Heykelin önüne oturdum.Bacaklarımı bedenimin altına alıp heykele baktım.

"İ-İLLİO!"

Çığlığımla yere eğildim.Ellerimi önümde birleştirdim."Bana yardım et Tanrıça İllio!"

Bana yardım et kendim!Onu bulmamı sağla!

Adım sesleri yakınımdan geliyordu.Beni bölemediler,heykelimin önünde göz yaşlarımı akıttım.

Sürünerek suya yaklaştım.Yansımama baktım.

Nasıl bu hale düşmüştüm?Nasıl!

Bir göz yaşım suya düştü.Suyun rengi yavaş yavaş değişmeye başladı.Kan kırmızısı olana kadar su durmadı.Su yavaş yavaş heykele doğru tırmandı.

Heykel yavaşça hareketlendi.Gözlerini açıp kapadı.Bana doğru eğildi.Saçlarımı okşayıp bana baktı ve konuştu.

"Yapacaksın,Vannesa!"