Şimşek ve Gök Gürültüsü

Bölüm 4:

Keyifli okumalar dilerim
Umarım beğenirsiniz
:)
***

Duymak istiyorum sesini aç telefonu son bir defa...

***

Gözlerimi revirde açmıştım. En son bayılmıştım. Anılar birbir zihnime doluşunca ayağa kalktım. Uzun zamandır yattığım için aniden kalkınca sendeledim. Hemen toparlandım ilk işim Umay'ın yanına gitmekti.

Kapıdan çıktığımda karşımda gördüm. Yavuz ile konuşuyordu.

Hızlıca yanına gidip düşünmeden sarılmıştım. İlk affalasa da kollaarını sardı bedenime.

"Sözümü tutmuş sayılır mıyım mavilim?"

"Geçte olsa geldin be yeşillim"

Yazarın anlatımıyla...

10 Aralık 2003

2 gün sonra Sedef'in doğum günüydü. Her sene olduğu gibi yine mutsuzdu. Çünkü öz ailesi yanında değildi. Tabi bir kişi hariç.

Umay onun hem kardeşi hem ailesiydi. Hasta olduğunda bakardı,düştüğünde elinden tutar kaldırır ve yarasını tedavi ederdi. Umay biliyordu. Doğum gününde ona sürpriz yapacaktı.

Tabi bir engel olmazsa...

Umay pencere kenarında etrafı izleyen Sedef'in yanına gitti. Dışarısı bembeyazdı.

Erzurum yine gelinliğini giymişti.

"Niye öyle bakıyorsun mavilim?" diye sordu Umay. Daha altı yaşındaydı. Hayatın nasıl birşey olduğunu, yarın ne olacağını bilmiyordu.

"Öylesine hala bekliyorum belki gelirler diye."

İkisininde gözlerine hüzün düştü. Biliyordu Sedef gelmiceklerini ama yinede bekliyordu.

"Biliyor musun 2 gün sonra doğum günüm ama biliyorum ki yine gelmicekler" dedi Sedef hala dışarıyı izlerken.

"Hadi gel dışarı çıkalım ama önce üzerimizi giyinelim. Gel hadi." dedi Umay minik elini Sedef'e uzatırken.

Sedefte uzanıp tuttu elini.

İki minik el birleşmişti. Belkide son kez birleşmiştiler.

Birlikte montlarını, atıklarını, bereketini ve eldivenlerini giyip çıktılar odadan. Kapıdan çıktıkları gibi Sedef hemen pembiş kelebekli botlarını çıkarmıştı.

Umay Sedef'in bu hâllerini yine gülümseyerek izliyordu.

Kardan adam yapıp, kar topu savaşı yaptılar. En mutlu ve en huzurlu anlarıydı belkide o an.

Unutmamak üzere akıllarına kazıdılar bu anı.

Ertesi Sabah...

Odanın kapısını yavaşça açtı müdüre anne.

Kaçınılmaz son gelmişti.