GÜNEŞİN UMUTLARI | ŞİİR

ANADOLUYU YAŞAMAK

Uçsuz, bucaksız bozkırların;
Kavuşulamayan aşkların
Umudun, her bitişte tekrar yeşerdiği
Anasıdır Anadolu toprakları.

Bulamazsın bu tezek kokan köylerde
Beyoğlunun süslü köşklerini
Kerpiçtir, toprak kokar burada evler
Mert insanlar yaşamayı bilir bu toprakları

İstanbul'un o paslı, balık kokan limanları;
Martıların yuvasıdır sizin oralar.
Ama bitmek bilmeyen bu bozkır yoldaysa;
Bir ben, bir de yılkı atları.

Kabarık, tüylü elbiseler giyen
Her biri "Leydim" olan kadınlar yok burda
Sırtındaki yetimle sıcak tarlada çalışan
Güneş ve toprağın elçileri kadınlar vardır

Sudan, boğulmaktan korkmayız biz
Kıvrım kıvrım akan Sakaryanın çocuklarıyız.
Saçların kadar gür ve hür akar,
Gözlerin kadar da berraktır bu sular

Öyle keman çalmakla sanat yapamazsın
Çünkü sanat, anlayabilmektir insanları
Her sanatçının bir Anadolu hikayesi vardır
Bir sanattır Anadoluyu anlamak

Ne tüfekler, ne silahlar patlar burada
Ölüm, kara sevdadan daha uzak sevenelere
Bir ölüm, bir de sevdanın türküsü çalar
Anadolu da ölüm bir sevdadır

Sıcaktır samimidir buranın insanları
Yaşayan tarihtir kimisi,
Kimisi ise ölümden daha kederli
Bir ömür adanır bu topraklarda
Sevdadır Anadolu, Anadoluyu yaşamak