Karanlık çökmeyen şu şehre
Bir gün geliverdi, korktuğum
Arkasında ne olunduğu bilinmez dağlardan
Acıklı doğu masallarının anası bozkırlardan
Güneş ellerini çekiverdi bir yorgan edâsıyla.
Hangi mazlumun âhı alıverdi güneşi?
Hangi günahımın cezası idi bu?
Karanlık ,bedenimi;yalnızlık,ruhumu
Alıkoyuverdi beni bu dünyadan
İnsanlar terk etti, sadece gölgeleri kaldı
Duvarların üstünde oynayan gölgeler.
Gölgelerle konuşuyorum,gölgeler sırdaşım
Duvarlar ise sırtıma bir gam yükü
Yalnızlık şarabı boğazımı yakıyor
İçmezsem gerçekler beni boğuyor
Karanlık gözlerime mil çeker iken
Bir mahkum misali güneşi arıyorum,
Yalnızlıkla bulanmış olan sinemde.
İniltiler,sesler yabancıdır bana.
Pişman değilim tek kalmaktan,
Bir suçlu gibi zırh giydirirken günahlarıma.
Ve soluk soluğa kalmış bir nefesi;
Hissediyorum boynumda.
Acınası bir ses çalınıyor kulaklarıma.
Titerek, korkak bir ses ve nefes
Bırak;özgür kalsın beyaz kuşlar gibi
Nefesin tutuklu kalsın ruhumda.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÜNEŞİN UMUTLARI | ŞİİR
ŞiirKendime ait şiirlerin hepsini burda topladım. İçinde 30 şiir barındıracak ve beğenilirse diğerini yayınlayacağım.
