Berceste

2. Bölüm

Merhaba sevgili okurlarım kitabı eğlence amaçlı yazıyorum.

Elfin Defne Aslan (Karahanlı)

"Siz şuan beni açık açık tehdit ediyorsunuz?"

"Hayır küçük hanım bu tehdit değil avukat beyinde iyi bildiği gibi senin üzerin de hakkımız var." dedi sinirli bakan adam.

"Bakın benim reşit olmama 6 ay kaldı sadece 6 ay. Boş yere düzen bozmamız gerekmez." dedim net bir şekilde.

"6 ay dahi olsa seni yanımız da istiyoruz." dedi sinirli adamın yanında ki diğer sinirli adam.

Ne garip bir tabir oldu anasını satayım.

"Abi?" Abime sormadan nefes dahi almazdım o yüzden yine ona sormak en doğru karar olurdu.

Abim elimin üzerini okşarken "6 ay güzelim tatile gidiyor gibi düşün 6 ay boyunca onlar ile kal ama kendini alışmayacağım diye şartlama, alışmaya çalış onlar senin öyle ya da böyle ailen tamam mı?" dedi.

"Peki, kabul ediyorum." dedim ne kadar istemesem de, aslında abiminde başını yakmak istemediğimdendi kabul etme sebebim.

Agah bey "Kızım biz Urfa'lıyız yani akşam Urfa'ya gideceğiz. Aslında tatilde olduğunuz için Urfa'ya gidiyoruz yoksa burada yaşıyoruz. Merak etme." dediğinde gözlerim şaşkınlıkla açıldı ve abime döndüm.

"Sakin ol Berat abin ve Ediz'ler de orada ben konuştum Berat ile aynı bölgedesiniz." dediğinde içime su serpildi.

"Tamam ne zaman gideceğiz?" diye sordum daha mahalleye geçmem ve burada ki insanlar ile vedalaşmam lazımdı.

"2 ya da 3 saate gideceğiz." dedi Agah bey.

"Peki, abi biz mahalleye geçelim o zaman." dedim ve abimin elini tuttum.

"Sizi biz bırakalım hem sen eşyalarını hazırlayınca direkt yola çıkarız kızım." dedi Elif hanım.

Bir anneden bu kadar içten kızım kelimesini duymamıştım, evet benim annemde bana yeri geldiğin de kızım diyordu ama hep bir soğukluk vardı.

"Peki ama eşyalarımı topladıktan sonra mahalleye gideceğim haberiniz olsun." dedim.

"Kızımızın yaşadığı ortamı görmek isterim ben." dedi Agah bey.

Peki dercesine kafamı salladım ve ayağa kalktım. "Gidelim o zaman." dediğimde hepsi ayaklandı.

"Bizim kendi arabamız var siz beni takip edersiniz." dedi abim ve önün de durduğumuz arabanın kapısını benim için açtı.

Arabaya binip abimin gelmesini bekledim. Onlar ile bir iki bir şey daha konuştuktan sonra abimde şoför koltuğuna bindi ve arabayı çalıştırdı.

Her ne kadar durumumuz iyi de olsa eski mahallemizden kopamamış oradan boş bir arazi alıp ev yaptırmıştık.

Sarmaşık mahallesi şuan oldukça lüks bir mahalleydi, evlerin kentsel dönüşümünü dedem ben istediğim için yaptırmıştı.

Eğer dedem yaptırmasaydı evler yıkılacak ve mahallemiz değişecekti. Ben çok üzülünce dedem de böyle bir yol bulmuştu.

Mahalleye girdiğimiz anda bizi her gören selam vermeye başladı hem de arkamızda ki arabalara garip garip bakmaya başladı.

Bizim mahallemize yabancı girmezdi gençlerimiz buna izin vermezdi.

Kendi evimizin önünde durduğumuz da Agah beylerin arabalarının mahalleli tarafından esir alındığını görerek gülümsedim ve yanlarına geçtim.