Berceste (Kısa Bir Süre Ara Verildi)

2. Bölüm

Merhaba sevgili okurlarım bu kitabı eğlence amaçlı yazıyorum.

Elfin Defne Aslan (Karahanlı)

Gözlerim duyduklarım karşısında şok ile açılırken "Siz şuan beni açık açık tehdit mi ediyorsunuz?" diye sordum.

Karşımda ki adam alaycı bir ifade ile "Hayır küçük hanım bu tehdit değil, Avukat Bey'in de iyi bildiği gibi senin üzerinde hakkımız var," dedi ve gözleri ile Mert abimi gösterdi

Derin bir nefes alıp sakin kalmaya çalışarak "Bakın benim reşit olmama 6 ay kaldı, sadece 6 ay. Boş yere düzen bozmamız gerekmez, ne sizin ne benim düzenim bozulmasın," dedim net bir şekilde.

Bu sefer hiç konuşmamış olan sinirli adamın yanında ki sinirli adam konuştu ve "6 ay dahi olsa seni yanımızda görmek istiyoruz," dedi net sesiyle.

Ne garip bir tabir oldu anasını satayım. Sinirli adamın yanında ki sinirli adam.

Aklım allak bullak olurken gözlerim hızla abime dönü "Abi," dedim.
Abime sormadan nefes dahi almazdım o yüzden yine ona sormak en doğru karar olurdu benim için. Adım kadar emindim ki abim benim için, benden bile iyi bir karar verirdi.

Abim şefkat oldu gözleri ile bana bakarken bir yandanda elimin üzerini okşuyordu "6 ay güzelim tatile gidiyor gibi düşün, 6 ay boyunca onlar ile kal ama kendini alışmayacağım diye şartlama, alışmaya çalış onlar senin öyle ya da böyle ailen, tamam mı?" dedi ılımlı sesiyle birlikte.

Abim ne dediyse ben doğru kabul ederdim bu yüzden abimde olan gözlerimi onlara doğru çevirerek "Peki, kabul ediyorum," dedim ne kadar istemesem de, aslında abiminde başını yakmak istemediğimdendi kabul etme sebebim.

Karşımda ki insanlar dahil herkes onlar için değilde abim için kabul ettiğimi anlamıştı zaten. Anlasınlardı gerçekleri kimseden saklamaya gerek duymuyorum.

Agah Bey kelimelerini seçmeye çalışırken "Kızım biz Şanlıurfalıyız yani akşam Urfa'ya gideceğiz. Aslında tatilde olduğunuz için Urfa'ya gidiyoruz yoksa temelli orada kalmıyoruz. Merak etme," dedi. Onun kurduğu bu karmaşık cümleyi algılayınca gözlerim şaşkınlıkla açıldı ve abime döndüm.

Urfa uzak yerdi, ben orada abim olmadan yapamazdım ki

Abim hemen yüzümü avuçları arasına aldı ve "Sakin ol güzelim, Berat abin ve Ediz de orada. Hem ben konuştum Berat ile aynı bölgedesiniz," dediğinde içime su serpildi.Berat abimi de kardeşi olan Ediz'i de çok severdim.

Başımı sallayarak Agah Bey'e döndüm ve "Peki tamam, ne zaman gideceğiz?" diye sordum daha mahalleye geçmem ardından orada ki insanlar ile vedalaşmam lazımdı. Ne de olsa bir saniye sonramız bile garantili değildi.

Gözlerini kısıp biraz düşündükten sonra "2 ya da 3 saate gideceğiz," dedi Agah Bey. Onu onaylarak abime döndüm "Peki, abi biz mahalleye geçelim o zaman," dedim ve abimin elini tuttum.

Biz tam ayaklanacakken "Sizi biz bırakalım hem sen eşyalarını hazırlayınca direkt yola çıkarız kızım," dedi Elif Hanım.

Bir anneden bu kadar içten kızım kelimesini uzun zamandır duymamıştım, evet benim annemde bana yeri geldiğin de kızım diyordu ama hep bir soğukluk vardı.

İtiraz etme gereksinimi duymayarak "Peki ama eşyalarımı topladıktan sonra mahalleye gideceğim haberiniz olsun," dedim.

Agah Bey gülümseyerek "Kızımızın yaşadığı ortamı şahsen ben görmek isterim," dedi. Samimi tavırları şimdiden hoşuma gitmeye başlamıştı.