Ga !

7

Net als hij van plan is om terug weg te lopen grijp ik zijn hand.
Ik weet dat het hem alleen maar meer pijn zal doen door dit nu te zeggen.
Maar ik kan het niet tegenhouden.
"Lief ik ben bang,"fluister ik.
Er prikken tranen achter mijn ogen.
Hij komt naast me op bed zitten en ik leg mijn hoofd op zijn schouder wanneer hij een arm om me heen slaat.
"Gewoon even volhouden schat. Jij vlucht en ik ga naar het front en voor we het weten is dit alles voorbij en lig jij weer in mijn armen."
Ik sluit mijn ogen en snuif zijn bekende geur in me op.
"Ja," fluister ik. "Voor we het weten zijn we weer samen en is dit alles voorbij"
Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd en loopt naar de keuken.
En ik weet dat hij afscheid van mij heeft genomen.