DÜŞMAN

1•Lanet

🍓🍓🍓

HAZİRAN ATAN

Birazdan yapacağım şeyin hayatımdaki her şeyin altüst olmasına sebep olacağından bihaber yüzümdeki kocaman gülümsemem ile okulun bahçesinde yürüyordum. Kendinden emin adımlarımla bahçe kapısına ulaşmak üzereyken adımın seslenilmesi ile durdum.

"Haziran."

Arkamı dönüp Nehir'e, en yakın arkadaşıma baktım. Yüzünde mutlu bir ifade vardı. Adımlarını hızlandırıp karşımda durdu.

"Ne sırıtıyorsun kızım?" dedim merakla.

"Ozan sana aşıkmış." dedi bir çırpıda. Beklemiyordum.

Ben de Nehir gibi gülerken yüzümü buruşturmayı da ihmal etmedim.

Ozan?

Kutudaki tüm jöleyi saçına sürdüğünden inek yalamış gibi duran siyah saçları, saçları ile aynı renk gözlerinin üzerindeki kemik gözlükleri, sivilcelerle dolu suratı ve koca bir göbek. Ozan Soysal denince akla bunlar gelirdi. Nehir ile yaptığımız 'kendine baksa mükemmel ötesi olacak çocuklar' listemizde baş sırada yer alsa da şu anki haliyle beni sevmesi utanç vericiydi.

"Ciddi misin?" dedim gülüşüme engel olamayarak.

"Ciddiyim ve dahası var." dediğinde gülüşümü bastırıp devam etmesini bekledim. "Berke'ye söylemiş. Berke de buna cesaret vermiş. Seni bulduğu yerde aşkını itiraf edecekmiş."

Daha da büyük bir kahkaha attım. "Eğlence var desene."

"Evet." dedi. "Berke videoya alacak, buna her zaman gülebileceğiz." Bakışları okul kapısına takıldı. "Geliyor, ben gittim." Nehir hızla yanımdan ayrılırken arkamı döndüm. Ozan yanıma geliyordu.

Daha çok kahkaha atmak istiyordum ama kendimi durdurdum.

Ozan karşımda durduğunda ciddi bir yüz ifadesi takınıp kafamı kaldırdım. Heyecanlanmış mıydı o? Kesinlikle heyecanlanmıştı, çok belli ediyordu.

"Iı." Bir süre bekledi. "Biraz konuşabilir miyiz Haziran?" Konuşması fazla kibar ve çekingendi.

"Konuş." dediğimde boğazını temizledi.

"Ben."

"Sen?"

Sustu. Ağzını açıp tekrar kapatıyordu ve bu iki dakika kadar devam etti.

"Konuşacak mısın artık?"

Gözlüklerini düzeltip kafasını kaldırdı. Siyah gözleri kahverengi gözlerimle buluştuğunda, ifadesinden sonunda konuşacağını anladım.

"Haziran ben senden çok hoşlanıyorum."

Dakikalardır tuttuğum kahkahamı sesli bir şekilde bıraktığımda yakınımızdaki öğrenciler bize baktı. Kısa bir süre sonra elindeki telefonla kayıt yaparak gelen Berke ve Nehir yanımıza geldiğinde daha çok dikkat çekmeye başlamıştık.

Gülmeyi kesip yüzüne baktım. "Sen patates kızartması dışında bir şeyden hoşlanabiliyor muydun ya?" dediğimde Berke ve Nehir güldü.