Güneş Tutulması

8. Bölüm: Zombileri Isırmak

Selammm nasilsinizzz ? Bu kitabima uzun zamandır bölüm atmiyordummm biraz ozlenmiss .D sasirdimmm YKYS dan sonra biraz ikonik sahneler yazacağım. Ve hayır arkadaşlar bu bölüm kimse ölmeyecek. Nefesin trajedik ölümünü birkaç bölüm sonra yapacağım. İşte zombi yazmanın kötü yanı her bölüm biri ölünce konu sarıyor ama oyuncu kalmıyorrr. Lafı uzatmayimm bölüme geçinnn

SABAH
İlk önce Yaman uyandı, kalkar kalkmaz etrafı kontrol etti. Pek zombi yoktu. Hatta Yaman'ın gözüne çarpan tek bir zombi bile yoktu. Gitmek için tam zamanıydı. Hızlıca kalkıp diğerleri uyandırdı.
"Kalkın! Etrafta hiç zombi yok. Kaçmak için tam zamanı."
Arkasından Barçın kalktı.
"Ne oldu? Zombi mi geldi?"
"Hayır ama biraz daha kalırsak gelebilirler."
Barçın'da kalkıp, "Hadi uyanın!" Diye bağırdı. Barçın'ın sesi daha gür olduğu için herkes uyandı.
"Ne bağırıyorsun bu saatte?" -Melin
"Hiç zombi yok, gidelim."
Herkes kalktı ve gitmek için hazırlandı. Ne kadar yemek, ne kadar su, ne kadar işlerine yarayacak şey varsa hepsini aldılar.
"Biz hazırız."
Yaman kapının birazını açıp kontrol etti. Hala zombi yoktu. Arkasındakilere gel işareti yaptı. Sessizce yandaki kaldırıma yürüdüler.
Nefes fısıldayarak, "Nerede bütün zombiler?"
"Bilmiyorum, bilmiyoruz ama olmadıkları daha iyi." - Barçın
Hastane okullarına çok yakın bir konumdaydı. Yaklaşık 10 dakikalık bir yürüme mesafesi vardı.
"Aysu, arkana bak!"
Zombinin biri koşarak Aysu'nun üstüne atladı. Arkasından bir zombi daha geliyordu. Yaman koşarak diğer zombiyi öldürdü. Kimse Aysu'ya saldıran zombiye bir şey yapamıyordu çünkü zombinin büyük ihtimalle insan hali baya fitti. Aysu en sonunda zombiyi üstünden atmak için zombiyi ısırdı.
"Aysu ne yapıyorsun?"
"Zombiyi ısırıyorum."
Garibim zombi yere düştü. Ve oturduğu yerden kalkamadı.
"Aysu, sen ne yaptın?"
"Dedim ya zombiyi ısırdım."
"Tam tersi olması gerekmiyor muydu?"
"Sen şu an zombi olur musun?"
"Yooo, ben zombiyi ısırdım. Zombi beni değil."
"İlk defa böyle bir şey görüyorum. İzlediğim hiç bir zombi filminde insanlar zombiyi ısıtmıyor."
""Zaman kaybediyoruz, hadi bunu hastanede düşünürüz."
Sonra bu 10 kişi hastaneye gitti, ilginç bir şekilde hastaneye kadar tek bir zombi yoktu.
"Neden hiç zombi yok?" -Yeliz
Kimse Yeliz'e cevap vermedi. Belkide nazar değdirmek istemedikleri içindir.
Hastane yakınlarında birkac zombi vardı. Ama onları öldürmek, grup için çocuk oyuncağıydı. Fakat hasteneye yaklaştıkça zombiler artmaya başladı.
"Çoğalıyorlar." -Barcin
"Her an saldırıya uğrayabiliriz." -yaman
Güneş yeni yeni doğuyordu. Tam o sırada gökyüzünden bir helikopter uçtu. Zombiler koşarak helikopterin peşinden gitti. Bunu fırsat bilen grup hastaneye girdi. Hastane kitliydi. Ama kolay açılıyordu. Açıldı ve hemen içeri girdiler.
"Yes be, tamamen boş."
Arkalarından kapıyı kitleyip, kapının önüne engel koydular.
"Bir şey diyim mi. Buraya gelmekte çok iyi ettik. Okulda çürürdük biz."-Melin
"Cidden çok iyiydik aman, herkes buraya gelemez."
"Gelemedi de zaten."
Çok kişi kaybetmişlerdi. Kimse psikolojik olarak iyi değildi.
"Hadi o zaman yemek yiyelim, sonra uyuyalım. Bence gece gibi çıkalım. Zombiler bizi göremez."
"Bence de."
Tam herkes yemek yerken KÜT diye bir ses geldi.
"Kahretsin!"
Barçın, Melin, Aysu ve Yaman sesin geldiği yere gitti.
Aysu fısıldayarak, "Ses morgdan geliyor."
Melin fısıldayarak, " Kesin orada zombi var, kitleyelim."
Yaman birden grubun yanından ayrılıp, vecize gitti. Elinde yaklaşık 10 anahtarla geldi. Morgun kapısı kapalıydı ama her an açılabilirdi. Barçın, Melin, Aysu kapıyı çekti. Barçın ise 10 anahtarı da denemeye çalısıyordu. En sonuncusu girdi. Ve Barçın kapıyı kitlerken bir zombinin eli aradan çıktı.
3 kişi kapıyı öyle çekiyordu ki zombinin eli arada sıkışıp koptu.