Işık Perisi ve Ay Işığı

6.Bölüm

Yazarın anlatımıyla...

Büyük bir kaza olmuştu. Bütün haber kanallarında bu kaza vardı. Ölü ve yaralı sayısı çok fazlaydı. Hatta bazı kişiler bulunamadı. Başak'ın annesi Feride Hanım Başak'tan haber alamayınca ve haberdeki kazayı duyunca belki Başak da oradadır diye olay yerine gitti. Ama ondan hâlâ bir haber yoktu. Neredeyse her dakika içinden kanlar içinde bir ceset çıkarılıyordu. Zaten yaralıların da ölülerden bir farkı yoktu hepsi kanlar içindeydi.

"Başak!" Başak da çıkarıldı ama ölü mü yoksa yaralı mi bilinmiyordu. Feride Hanım ağlayarak kızının ismini sayıklıyordu.

"Yaşıyor!" Sağlık görevlilerinden biri yaşıyor diye bağırınca Feride Hanım çok mutlu oldu.

"Hastayı hastaneye götürün çabuk! Çok kan kaybediyor."

"Kızım iyi olacak mı? Lütfen kızımı iyileştirin lütfen!" Feride Hanım çaresizce yalvarıyordu. Sağlık çalışanları cevap vermeden gitti çünkü içeride bir sürü insan vardı. Feride Hanım da ambulansın içine girip kızının başında öylece bekliyordu.

                                                    (. . .)

Başak ameliyata alınmıştı çünkü yolda iki kere kalbi durmuştu. Gelir gelmez ameliyata aldılar.

"Doktor Bey lütfen bir şey söyleyin, kızım iyi olacak mı?" Doktor ameliyattan çıkmıştı ama yüz ifadesi iyi şeyler söylemiyordu.

"Maalesef Feride Hanım hastayı kayb- " Doktor sözünü tamamlayamayan hemşire içeriden bağırmaya başladı "Doktor Bey hasta geri döndü çabuk gelin!" Doktor şaşkınlıkla içeriye koştu.

Feride Hanım hiçbir şey anlamayarak çaresizce oturdu. Başak geri dönmüştü fakat önümüzdeki yirmi dört saat çok kritikti. Bu yüzden onu yoğun bakıma almışlardı. Feride Hanım çaresizce ağlayarak dua ediyordu.

"Doktor Bey Başak ne zaman kendine gelecek lütfen söyler misiniz?"

"Maalesef bilmiyoruz fakat her şeye hazır olmaanız gerekiyor Feride Hanım."

"Ne? Neye hazır olmamız gerekiyor?"

"Feride Hanım, Başak uyanamayabilir. Dediğimiz gibi önümüzdeki yirmi dört saat çok kritik her an her şey olabilir. Bu yüzden de Başak'ı yoğun bakıma aldık. Uyandıktan sonra hafıza kaybı, felç gibi şeyler olabilir. Ameliyat çok zor geçti ve bu da Başak'ın vücudunu çok yordu. Ayrıca bacağında ve kolunda kırıklar var. Kolu da çıkmıştı. Kafası demire daha kötü çarpsaydı kafa tasında kırıklar olabilirdi. İşaret parmağında da küçük bir çatlak var. Yani bunlar çok zor şeyler. Başak bunları kaldıramayabilir." Doktor uzun uzun anlattı fakat Feride Hanım hâlâ olanları idrak edememişti, onun için de çok zordu.

                                                   (. . .)

Sabah oldu fakat Başak hâlâ uyanmamıştı. Feride Hanım ağlayarak Başak'ın uyanmasını bekliyordu ama tek bir hareket yoktu.

"Doktor Bey neden hâlâ uyanmadı?" diye sordu ağlayarak.

"Bilmiyoruz ama şimdi muayene edeceğim." dedi ve içeri girdiler. Doktor muayene etti ve çıktı.

"Biraz daha bekleyim ve sizde isterseniz kızınızı içeriye girip biraz görebilirsiniz."

"Ta- tamam." Feride Hanım hazırlanıp kızını görme mutluluğuyla hemen içeri girdi.

"Kızım, ben geldim." Ağlayarak Başak'a fısıldıyordu.

"Annem, ben sana inanıyorum. Sen birazdan uyanıp iyileşeceksin. Sonra da hep birlikte mutlu olacağız." Bütün bunları gerçekten inanarak söylüyordu. Tam o esnada Başak'ın eli hareket etti ve annesinin elini tuttu.

"Kızım! Uyanacağını biliyordum. Doktor Bey Başak elimi tuttu, hemen gelin lütfen!"

"Feride Hanım sizi hemen dışarıya almamız gerekiyor." Feride Hanım yavaşça ve istemeyerek kızının elini bıraktı. Bir süre sonra doktor çıktı ve Feride Hanım'ın yanına geldi.

"Hasta birazdan uyanır fakat dediğim gibi her şeye hazır olmalısınız." Feride Hanım çaresizce başını salladı çünkü kötü bir şey olacak diye çok korkuyordu.

"Doktor Bey hastamız uyandı!" diye bağırdı hemşire ve hemen yanına gittiler. Onların arkasından Feride Hanım da koşarak gitti.

"Neredeyim ben, siz kimsiniz?"

"Be-beni hatırlamıyor musun?" dedi ve Feride Hanım bayıldı. Başak hiç bir şey hatırlamıyordu...