...
"Lütfen! bunu yapmak zorunda değilsin. Kimseye bir halt anlatmam yemin ederim" Tepkisiz kaldım ama biliyordum. Yalan söylemezdi. Eğer söylemem dediyse söylemezdi. Ancak bende elime geçen bu fırsatı değerlendirmeden edemezdim.
"Seç birini!" Dedim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎶; Bu sefer sanırım tek bir şarkı. Çünkü bölümü yazarken tamamile 'Tattım Ölümü- Ahmet Can Dündar' şarkısın defalarca kez başa sararak dinlerken yazdım. Kolay kolay şarkı beğenmeyen birisi olarak şarkı bağımlılık yarattı cidden.
~
"Ölümü seninle tadacağım"
"Seni yokluğunda bulduğum için varlığımla yaşatacağım"
"Seni sevmeyi deneyeceğim"
"Sahte bir söz mü?"
"Gerçek olamayacak kadar değerli bir söz"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5 Bölüm
Gökyüzünü kaplayan gri bulutlar yavaş yavaş ağlamaya başlarken ben hızlı adımlarla koşuyordum. Özgürlüğüme kavuşmanın mutluluğu ile ruhum bedenimden ayrılmak istiyordu adeta. Şuan kimse benden daha mutlu olamazdı. O kadar uzun süredir kendimi zayıf ve çaresiz hissediyordum ki kaçmayı başardığıma inanamıyordum. Kabus gibiydi yaşananlar. Ancak sona ermişti. Kabuslarım bitmişti. Rüyalarım başlamıştı. Benim için gerçekler bir rüyaydı.
Beni kurtarmaya gelen Lorenzo'yu vurmuştum. Peki pişman mıydım? Asla.
Onu orada Ölüm Meleği ile yalnız bıraktığım için hiç pişman değilim. Hatta daha kötülerini yaşamasını istiyordum. Tüm yaşanan kötü şeylerin sorumlusu Lorenzo'ydu. Böylece kolay ölmesin istemezdim.
Adımlarımı durdurup geride bıraktığım eve baktım. O evde Lorenzo'yu kalbinden vurmuştum. Üstelik silah kullanmayı bilmiyorken bile. Bir silahı elime asla almamıştım bu yaşıma kadar. Bu tür şeylerin hayatımda yeri yoktu. Olamazdı. Kendimle gurur duyuyorum. Ama daha sonra bununla övünecektim.
