O YAZ

4

4. Bölüm: Görünmez Çizgi

Billie Eilish - When The Party's Over

✧

Göğsünden hışımla itip önümden çekilmesini sağladığımda, önce kaldırıma sonra tekrar yüzüme baktı. Gözlerindeki zavallı bakışlar, ne yaptığının farkına yeni varıyordu.

"Çekil üzerimden Batın. Ne yaptığını sanıyorsun sen, aklını mı kaçırdın?" Kelimeler dilimde bir çırpıda çıkarken, gözlerimi onun çatık kaşlarından bir an olsun ayırmadım.

Bir şey söylemek için dudaklarını araladığı an, yanından hızla geçtim. Bir anlık tereddütle kolumdan tutmak için elini uzattı, ancak hemen ardından geri çekildi.

Ön tarafa ulaşana kadar, gözlerinin bedenimde gezindiğini hissettim. Etrafta bizden başka kimse yoktu; pencerelere hızlıca baktığımda, perdelerin örtülü olduğunu görmek içimi bir nebze olsa da rahatlatsa da fazla uzun sürmedi.

Arkamdan gelen tok ayak sesleriyle olduğum yerde kalakaldım; bedenim başka biri tarafından kontrol ediliyor gibiydi. Adımlarımı hızlandırdım. "Nil, dur!" diye seslendi, sesi sadece benim duyabileceğim kadar boğuk ve alçaktı, ama ona kulak asmadım. Artık konuşacak hiçbir şeyimiz kalmamıştı.

"Uzak dur benden," dediğimde duraksadı ve yalvarır gibi baktı yüzüme.

"Tamamen yanlış anladın, Nil dinle beni."

Kafamı hızla iki yana sallayarak oradan uzaklaştım. Atacağı en ufak bir adım, ikimiz için de uçurumun kenarında dans etmekten farksızdı. Elini saçlarına hışımla geçirdi ve kafasını kaldırıp derin bir nefes aldığında aramızdaki mesafe giderek açıldı. Adımlarımı anormal bir şekilde duraksayarak atıyordum.

Eve girip normal davranmaya çalışmak, özellikle çalışanların her tarafta olduğunu gördükten sonra daha da zorlaşmıştı. Odama girip kapıyı nasıl kilitlediğimi hatırlamıyordum. Tek bildiğim, anın etkisiyle elimle ağzımı sıkıca kapattıktan sonra çantamın, kolumdan kayıp yere sertçe düşmesiydi. Zeminde dağılan eşyalarımı yerde öylece bıraktıktan sonra duvarlara sürtünerek banyoya girdim.

Kalbimin ellerimde, bacaklarımda, hatta gözlerimde attığını hissediyordum. Lavaboda aynanın karşısına zar zor geçtiğimde, karşımda; koşmasa da nefes nefese kalmış, yanakları güneşten yanmışçasına kızarmış ve gözbebekleri bariz bir şekilde büyümüş bir çift yeşil gözle karşılaştım.

Kendine gel Nil, aranızda hiçbir şey yaşanmadı. Kendine gel... Sen, yanlış bir şey yapmadın. Kendine gel...

Yüzümü defalarca kez soğuk suyla yıkasam da Batın'ın bedenimi sertçe duvara yaslamasını gözümün önünden bir türlü silemiyordum. Başka hiçbir şey düşünemiyordum ve bu durum delirecek gibi hissetmeme sebep oluyordu.

"Sessiz olsana, herkesi başımıza mı toplamak istiyorsun?"

Bu anı hatırlamak bile tüylerimin diken diken olmasına yetiyordu. Acı mı çekiyordum yoksa farklı bir his miydi ruhumun böylesine azap duymasına sebep olan? En ufak bir fikrim yoktu. Nefes alabilmek adına elimi yüzüme doğru sallasam da yetersiz kaldığından camı açıp esen rüzgarın yüzüme çarpmasına izin verdim.