A caught mermaid boy

Ons nieuwe thuis

^ Wie van de twee is schattiger Ray of Noah? ^

We zijn bijna twee jaar verder en ik ben sinds een paar weken samen met Blue. Noah is nu ongeveer 3,5 en een lief kind om te zien. Skye kan inmiddels koken en Blue is niet meer zo bang. Max en ik hebben de rest alles geleerd wat we weten van de normale wereld en Hurley en Rianne zijn erg gelukkig net als Max en Skye. Ook Blue en ik zijn nu weer gelukkig nu we elkaar hebben. Blue was blijkbaar al meer als een jaar verliefd op me, maar ik was nog te veel met Chaise bezig en de hoop dat ik hem ooit nog zou zien.

Maar na bijna twee jaar heb je die wel opgeven en ga je verder. Natuurlijk miste ik Ray en Chaise nog wel, maar ik werd opnieuw verliefd en ging verder.

Chaise pov.

We zijn nu al bijna twee jaar aan het zoeken en ik heb de hoop al lang opgegeven dat we Sue ooit nog zouden vinden, maar haar ouders niet en de enige reden dat ik nog bij ze blijf is dat ik geen idee heb waar we zijn en ook dat dat gewoon veiliger is. Ray is nu  al bijna drie en echt enorm schattig. Ik ben blij dat ik hem tenminste nog heb, want mijn lieve Sue ben ik voor altijd kwijt.

Sue pov.

Ik lig net op bed te slapen als ik een vreemd geluid hoor en naar de andere kamer loop om de rest wakker te maken. Daarna loop ik terug naar mijn kamer en pak Noah uit zijn bed. 'Stil zijn lieverd.' Zeg ik en we sluipen naar beneden, terwijl ik mijn drie jarige zoon draag en stevig vast hou.

Max en Hurley lopen voorop en ik loop achteraan. Al snel komt Blue naast me lopen en ik geef Noah aan hem. 'Bescherm Noah lieverd.' Zeg ik en ga wat sneller lopen om met de rest voorop te kunnen lopen. Hoewel iedereen gave krachten heeft zijn de mijne toch het sterkst, dus zie ik het nog meer als mijn plicht mijn vrienden, vriend en zoon te beschermen.

Als ik beneden kom staan er een man een vrouw in de woonkamer. 'Wie zijn jullie en wat doen jullie in ons huis?' Sis ik kwaad en laat vuur in mijn hand verschijnen zodat de rest het ook kan zien. Ik heb dan wel nachtogen, maar die hebben we lang niet allemaal. 'Worden jullie hier dan niet gevangen gehouden?' Vraagt de vrouw verbaast. 'Soort van, we mogen en kunnen niet het eiland af, maar voor de rest mogen en kunnen we wel heel veel. Hoe weet u dat eigenlijk?' Vraag ik verward.

'Omdat we er achter zijn gekomen wat Kyle doet en we jullie wilde bevrijden.' Zegt de man nu en mijn ogen worden groot. 'Als jullie onze soort helpen en beschermen kennen jullie dan ook Harry en Rita Clearwater?' Vraag ik hoopvol en ze knikken.

'Ja, die zijn ontzettend bekend in de reddingsoperaties, maar dit eiland hebben we eigenlijk puur per stom toeval ontdekt en zagen Kyle die meermensen naar binnen buiten slepen samen met nog wat mannen.

Kyle zelf is heel bekend en een echt monster, maar van dit eiland wisten we niks en alle communicatie apparatuur werkt hier niet. Zelfs met de beste opnspoorapparatuur kan je iemand die hier zit niet vinden. Hoezo hebben die je al eens eerder gered?' Vraagt de vrouw nu. 'Ja dat en het zijn mijn ouders. Ik ben in een meermin veranderd en door Kyle gevangen genomen samen met wat vrienden, gered door mijn ouders en daarna weer door Kyle gevangen genomen.' Vertel ik en ze knikken.

'Laten we hier zo snel mogelijk weg gaan. Is er hier nog iets wat echt mee moet? Want we moeten echt opschieten.' Zegt de man nu. 'Beer.' Piept Noah nu en ik kijk naar Max die super snelheid naar boven rent om terug te komen met mijn zoon's zelfgemaakte knuffelbeer. Die geeft hij aan Noah en ik gris nog snel mijn gitaartas met gitaar en spullen er in mee en volg het stel daarna het snel naar buiten.

We sluipen achter ze aan naar een redelijk grote boot en stappen in. De man gaat snel naar de stuur ruimte en vaart een eind van het eiland weg. 'Bij het lab konden we helaas niet binnen en daarvoor is de boot ook niet groot genoeg en de meisjes in het andere huis wilde niet meekomen, dus nemen we voor nu alleen jullie mee. We brengen jullie in veiligheid en hebben de coördinaten van het eiland doorgeven aan andere voor versterking.' Vertelt de vrouw nu.

'Waar brengt u ons naar toe?' Vraagt Max nieuwsgierig en ik kijk haar al net zo benieuwd aan. 'Jullie gaan naar een speciale school voor mensen die anders zijn net als jullie. Daar zullen jullie een gewone opleiding volgen en een zo normaal mogelijk, maar verborgen leven leiden. De school is uiterst geheim en jullie zijn daar veilig. Daar zullen jullie een nieuwe start krijgen en als je dan klaar bent met school zullen ze je helpen een onopvallend en veilig leven te kunnen leiden. Wat jou betreft Sue als jij daar helemaal veilig en beetje gewend bent gaan we daar samen je ouders bellen.

Dat wil zeggen als je voldoende hebt geslapen en een kamer hebt. We weten namelijk niet hoe lang het duurt voor we daar zijn. Het kan ook net zo goed zijn dat het midden in de nacht is en hier op de boot hebben we helaas geen telefoon. Dat is ook iets te riskant wat nou als iemand het gesprek weet te onderscheppen? Op die school is alles beveiligd en zullen ze een geheim nummer zien. Dan weten ze meteen dat het een van ons is en dus dringend.' Zegt ze en we knikken.

Een paar dagen later meren we eindelijk aan en het is inderdaad midden in de nacht. We worden opgewacht door een groep mensen die ons meteen controleert op chips en zenders. De meeste van ons hebben die en dus worden ze meteen verwijderd. 'Oké, wie zijn de ouders van dit kind?' Vraagt een vrouw en wijst naar Noah. 'Nou uhm ik ben zijn adoptiemoeder en Blue hier is mijn vriend, maar we zorgen meestal samen voor hem. Zijn echte ouders zijn namelijk dood, onze ontvoerder heeft ze iets meer twee jaar terug vermoord, hoezo mevrouw?' Vraag ik aarzelend.

'Nou dan weet ik dat ik jou een extra grote kamer moet geven vanwege je zoon en je vriend eentje er naast. Ik ga jullie zoveel mogelijk bij elkaar proberen te houden, maar met een peuter moet ik zeker extra rekening houden.' Zegt ze en ik knik. Ze tikt wat in op een computer en vraagt ons haar te volgen. We lopen achter haar aan en lopen na tijdje een lange gang in. Ze loopt naar het einde van de gang en doet de grootste deur in het midden open.

'Hier slapen jij en je zoon meisje.' Zegt ze en doet de deur aan de linker kant open. 'Hier slaapt je vriend en de rechterkamer houden we vrij voor als je zoon groot genoeg is voor zijn eigen kamer.' Zegt ze en loopt naar de twee deuren daar achter. Rechts is voor de jongen met het rode haar en links voor de jongen met het blauwe haar. De twee kamers daarna zijn voor de twee meisjes. Links is voor het meisje met zwarte haar en recht voor die met het paarse haar.

Jullie hebben tijdens het onderzoek een vragenlijst ingevuld en op die antwoorden zijn tijdens onze wandeling jullie kamers ingericht. Ons personeel is erg snel met dit soort dingen en jullie kunnen morgen na de lessen bij de schoolreceptie jullie naam bordjes ophalen. Morgen worden jullie opgehaald door een van mijn collega's en rondgeleid. Ga nu maar slapen, ik zie jullie morgen.' Zegt ze vriendelijk en we knikken waarna we onze kamer in lopen.

M'n kamer is echt geweldig! Het is helemaal ten teken van muziek en de zee. Via het grote raam waar je op de vensterbank kan zitten heb je prachtig uitzicht op de zee. In de linker muur is een prachtig aquarium gebouwd vol met prachtige vissen. Ik heb een groot tweepersoonsbed die in een waterbed en zelfs een mini aquarium kan veranderen met een druk op de knop. Er is een handige kast waarin aan de ene kant geweldige kleren zitten die helemaal mijn smaak en maart zijn en aan de andere kant zijn er planken vol mooie boeken.

Ook heb ik een bureau om aan mijn schoolwerk te werken daarop liggen een mobiel, een laptop en een kladboek met een pen. Ik heb een grote tv met een spelcomputer er bij en soort spieker met een muziekspeler er bij. Verder is nog er een soort nep mini open haard, een klok en lekker zachte bank. De muren zijn versierd in teken van muziek en de zee wat een prachtig gezicht geeft.

Dan zie ik de kleine standaard voor mijn gitaar pas staan en zet hem er in. Er naast staat nog een klein bank je met een keyboard er voor spoort tafeltje met een computer en een microfoon om muziek op te schrijven en op te nemen. Ik heb dus eigenlijk een soort eigen mini studio.

Aan de rechterkant van de kamer is een iets kleiner stuk speciaal ingericht voor Noah. Het staat vol speelgoed, knuffels, een mini zwembad en lief bed dat hetzelfde kan als dat van mij. Ook is er nog een deur en het valt me meteen op dat ik die ook heb. Ik maak ze beide ogen en zie al snel dat het badkamers zijn. Een speciaal ingericht voor Noah zodat hij zelf ook overal makkelijk bij kan en een mooie luxe voor mij.

Nadat we onze kamers hebben bekeken pak in Noah en zijn panda knuffelbeer op en stop ze in bed. Ik vertel nog een verhaaltje en als hij slaapt druk ik een kus op zijn voorhoofd waarna ik in mijn eigen bed kruip. Morgen bel ik meteen mijn ouders en ga met de rest ons nieuwe thuis bekijken. Eindelijk zijn we dan toch vrij, maar naar de zee gaan we voorlopig niet meer terug. Niet alleen is dat te gevaarlijk nu Kyle nog vrij rondloopt, maar we zullen de weg of onze oude vrienden toch nooit meer terug vinden en kunnen dus maar beter hier blijven.