A caught mermaid boy

Redding

Twee weken gaan voorbij en ondertussen is Pink ook zwanger van een baby, maar we weten nu al zeker dat ze die niet mag houden. Wij hebben al geluk met Ray, het is ons kind en buiten het feit dat Kyle ons af en toe leent als zijn zoon en mij als zijn vrouw laat hij ons met rust en Chaise krijgt de kans om voor zijn eigen zoontje te zorgen samen met mij.

Al probeer Kyle zijn liefde ook te winnen Ray heeft wel degelijk door dat Chaise zijn vader is en onze kleine jongen is dol op zijn vader. Iets waar Chaise heel blij mee is, omdat hij zichzelf eerst een waardeloze vader vond.

Hoe dan ook ik hoop dat mijn vader ons snel komt halen, want Pink mag haar baby niet verliezen. Als kersverse moeder weet ik hoe erg dat is. Ik vind het al verschrikkelijk als Kyle of zijn moeder mijn zoon vasthouden laat staan dat ze hem helemaal van me afpakken. Alleen wij en onze vrienden mogen aan onze baby komen daar zijn we het duidelijk over eens.

Dat Kyle me minimaal een keer per dag komt halen om naar een hotel te gaan vind ik eigenlijk niet eens meer zo erg. Als ik daarmee mijn gezin en vrienden bij elkaar hou moet het maar. Ik hou van ze en ik geloof in mijn vader. Hij doet vreselijk zijn best en gaat ons hier niet zomaar laten zitten, maar er vergt een gewaagd plan om ons te komen redden. Hij kan hier niet zomaar binnen vallen. Hij moet wachten tot er geen bezoekers zijn en iets of iemand moet Kyle ook nog afleiden. Dat is niet zomaar een twee drie geregeld en ze kunnen hier ook niet zomaar binnen stormen.

Nog een week gaat voorbij en Pink staat op klappen. Ze komt uit voorzorg niet meer buiten de grotten tot ze daadwerkelijk moet bevallen. Cyan, de troste vader, wenkt geen seconde van haar zeiden en wij brengen ze dus al het eten. Het aantal bezoekers is gestegen aangezien Kyle de geboorte van ons kindje bekend heeft gemaakt. Dus ook al zie je twee van ons minder en zie je ons ook niet veel toch komen er meer mensen die hopen een glimp van ons kindje op te vangen.

Vandaag is het echter zaterdag en Kyle had ons een vrij weekend beloofd. Dat betekend echter wel dat Ray en ik vast weer ergens mee naar toe moeten.

En inderdaad Kyle komt al binnen lopen. 'Sue neem Raymond mee we gaan naar wat vrienden.' Verkondigd hij rustig. Ik zucht en zwem naar boven met Ray in mijn armen als de telefoon gaat. Kyle neemt op en meteen spits ik mijn oren. 'Wat heb je gedaan ben je gek geworden?! Dat hoor je niet met mijn geld te doen Kyle! Je vermoord en mishandeld onschuldig meermensen en dat allemaal alleen voor geld! Als je Chaise ook maar iets hebt aan gedaan ben je nog lang niet jarig!' Roept zijn vader boos.

'Pap, rustig nu ik kan het uitleggen.' Zegt Kyle geschrokken. 'Dat zal wel, kom als de wieder weer ga hier heen!' Roept zijn vader noemt een adres dat meer als vijf uur rijden is van hier. 'Ja, pap ik kom er meteen aan, even Susan en de baby...' Begint hij. 'Niks daar van je komt alleen! Ik wil niet dat je familie hier mee opzadelt of van streek maakt! Als ze dit weet kijkt ze je vast nooit meer aan!' Roept hij kwaad. 'Goed pap, ik kom er meteen aan.' Zegt Kyle en hangt dan op.

'Jullie twee hebben vandaag ook vrij geniet van je familie dag, ik kom morgen avond pas terug ben ik bang.' Zegt Kyle nu en rent de deur uit. Ik kijk Chaise aan die naar me toe gekomen is. 'Hoe kan dat nu?' Vraagt hij verward. 'Ik heb zo'n vermoeden dat mijn vader hier achter zit. Licht de vissen en de rest in, ik ga kijken of er nog iets is wat we perse mee moeten nemen. Zonder of met mijn vader dit is misschien wel onze enige kans.' Zeg ik meteen en zwem weer naar beneden.

Een uurtje later wordt de achterdeur in getrapt en zwemmen we allemaal naar boven. Behalve Pink en Cyan dan. Mijn vader komt naar binnen en kijkt me verdrietig aan. 'Sorry dat het zo lang duurde prinses, maar jullie hier weg krijgen is nog niet zo makkelijk. Ik wil het liefst jullie vissen vrienden ook nog meenemen als ik jullie vrijlaat en heb zeker genoeg tijd over. Ik kan geen enkel risico lopen.' Legt hij uit. Ik knik en zwem naar boven.

Zonder moeite krijg ik de klep open en open mijn mond. 'Chaise en Ray moeten er het eerste uit en daarna Pink en Cyan. Pink is hoogzwanger en Cyan wenkt geen minuut van haar zijde. Als Ray in het water ligt kan Chaise wel helpen.' Vertel ik snel. Hij knikt en mijn moeder rijd de wagen door een speciale deur naar binnen. 'Deze bak is groot genoeg om jullie allemaal het schip op te krijgen en zo naar de zee te brengen.' Vertelt ze. Ik knik en al snel liggen Ray, Chaise en het zwangere koppel in het water.

Ik geef Mannuel aan mijn vader en die draagt de jongen naar de vervoersbak. Ondertussen help ik de andere jongens er uit en ondersteun ze met lopen. Tenminste Adiran ondersteun ik, omdat hij het niet gewent is om te lopen. Hurley laat ik nog even zitten, omdat hij ook nog licht gewond is en ik hem dus zo moet dragen.

Gelukkig helpt mijn vader een handje mee en pakt Adiran gewoon op. Dat vind hij niet leuk, maar het gaat zo wel sneller. Hurley vind het gelukkig niet erg om gedragen te worden en slaat zelfs al zijn armen om mijn nek voor steun. Als die ook in het water ligt zijn de zeedieren aan de beurt. Mijn vader heeft een kleinere bak gevuld waar we ze in doen zodat ze er zo in een keer in kunnen en niet te lang zonder lucht zitten. Alleen de schildpadden gaan in een keer. Gelukkig kan in met de praten zodat ze zelf in de bak springen. Na nog geen twee uur zit iedereen het water behalve ik.

Ik loop naar de bak en kijk naar Chaise. 'Vind je het erg als ik een stukje voorin zit met mijn ouders? Ik zie ze al nauwelijks en dit misschien wel mijn laatste kans.' Vraag ik voorzichtig. Als hij het niet wil doe ik het niet. 'Nee, maar mag ik dat dan ook samen met Ray?' Vraagt Chaise voorzichtig.

'Sorry jongen maar dat kan pas op zee. Je haar valt nu nog te veel op en ik wil geen risico lopen. Dit is onze enige kans en het is daarom ook beter als jij bij de rest blijft Sue. Je mag het eerst half uur voorin zodat je nog afscheid kan nemen van je oom, maar de rest van de rit blijf je bij de rest. Het is gewoon te gevaarlijk.' Zegt hij mijn vader vastbesloten.

Ik knik. 'Ik wilde ook niet langer als een half uur. Ik wil niet te lang bij de rest en vooral niet bij Chaise weg blijven. Niet alleen is het gevaarlijk, maar ik kan het ook niet aan.' Zeg ik eerlijk. Iedereen knikt Chaise geeft me Ray. 'Neem hem mee, hij moet nog drinken en ik kan geen melk geven dat weet je.' Zeg hij nu en ik pak Ray van Chaise over.

Ik druk nog een kus op zijn wang en ga dan voorzin zitten. 'Tot zo lieverd.' Zeg ik nog, maar daar is het ook mee gedaan. We hebben geen tijd voor lange gesprekken, we moeten hier zo snel mogelijk weg. Dit gebouw is niet voor niets beveiligd en technisch gezien hebben mijn ouders in gebroken en kunnen de politie en Kyle dus elk moment terug komen.