A caught mermaid boy

Nieuwe vrienden

De volgende dag wordt ik wakker met Hurley al slapend in mijn armen. Er waren alleen kamers met tweepersoonsbedden en ik wilde het risico niet lopen dat een van die gekke meerminnen hem wat aan doet, dus zijn we maar samen in bed gaan liggen. Hij moet in zijn slaap zeker tegen me zijn aangekropen. Ik glimlach en aai door zijn zwarte haar.

Ik heb altijd al een zwak voor dolfijnen gehad. Die prachtige zeezoogdieren wisten altijd mijn aandacht goed vast te houden en nu blijkt een van mijn beste vrienden er gewoon een te zijn! Geen wonder dat hij zo lief, speels en vriendelijk is, dat hoort gewoon bij zijn soort. Ik weet dat er op hem experimenteert is, maar ik betwijfel nu of hij daardoor wel echt een dolfijn is geworden.

Zijn karakter pas er prima bij, een haai had ik zonder twijfel geloofd, maar een dolfijn?! Dat past gewoon bij hem. Misschien hebben ze hem wel aangepast, maar is hij daardoor juist meer op ons gaan lijken in plaats van andersom. Niemand kan het echter zeker weten. Hij heeft daar tenslotte al zijn hele leven gezeten.

'Sue?!' Hoor ik Kyle woedend roepen. Ik zucht en probeer uit bed te kruipen zonder de slapende jongen wakker te maken wat gelukkig lukt, want Hurley is behoorlijk gevoelig voor ruzie en geschreeuw. Na wat hij heeft meegemaakt is hij behoorlijk instabiel en ik wil niet dat hij weer aan zelfmoord gaat denken.

Ik loop rustig naar Kyle en zie dat de meisjes nog steeds vast zitten in de ijskoepel, die nu echter wel een stuk dunner is. 'Wat heeft dit beteken?!' Vraagt hij en wijst naar mijn creatie. 'Ze wilde ons aanvallen. Ik moest ze wel opsluiten, alleen had ik gedacht dat ze er onderhand wel uit waren. Het ijs is dun genoeg om te breken en normaal had het nu al lang gesmolten moeten zijn met die hitte hier. Trouwens nu je hier tocht bent kan je wat kleren regelen voor Hurley. Om een van mijn vrienden steeds naakt te zien is voor mij niet echt prettig. Zeker niet als het een jongen is.' Zeg ik rustig en Kyle kijkt me kwaad aan.

'Laat ze er uit.' Zegt hij pissig en ik laat de koepel smelten. Van de kou hadden de meiden geen last en een van hen schiet op ons af. 'Ik ga je vermoorden kreng en je vriendje er bij!' Roept ze kwaad en Kyle tilt haar aan haar arm uit het water. 'Vind je het heel erg als ik nog wat langer wil leven en ik zou het fijn vinden als je MIJN vriendin met rust laat en haar dolfijnenvriend niet aanvalt of ik zet je m'n huis uit begrepen?' Vraagt hij rustig en het meisje knikt schrokken.

'Ik ga wat kleren voor Hurley halen, probeer jij niemand aan te vallen lieverd.' Zegt Kyle en geeft me een knipoog. Ik kijk hem verbaast aan. Normaal had hij me al lang bond en blauw geslagen of erger. Al snel is hij terug en geef me het stapeltje kleren. 'Nou het was heel leuk lieverd, maar ik moet weg. Red je het alleen?' Vraagt Kyle nu en ik knik verbaast. Ik loop naar mijn kamer en maak Hurley wakker om hem het stapeltje kleren te geven.

Hij trekt ze snel aan en kijkt me vragend aan. 'En wat nu?' Vraagt hij dan. Ik glimlach naar hem. 'We gaan samen het eiland eens goed verkennen en wat te eten zoeken. Na de laatste keer neem ik voorlig geen eten meer van Kyle aan en we moeten flink wat aansterken aangezien we bij Chaise thuis niks hadden. Plus ik mag die meiden dus echt niet en wil ze niet meer zien dan nodig.' Zeg ik waardoor Hurley instemmend knikt.

'Inderdaad ik wist niet dat meermensen zo verschrikkelijk konden zijn en nog geloven ook dat Kyle echt lief is. Als dat waar was liet hij ze vrij en had hij ons in de eerste plaats niet gevangen als hij was veranderd. Hij heeft jou weggehaald bij je familie. Ik heb niks om voor terug te gaan, maar jij hebt daar een vriend en kind zitten.' Zegt hij boos en ik geef hem een knuffel. 'Hurley toch, je hebt wel iets om voor terug te gaan een leuk en vrij leven met je vrienden. Nou kom op dan gaan we voor die meiden lastig gaan doen.' Zeg ik en neem hem mee naar buiten.

We lopen door tot we bij een waterval komen en ik spring in het water. Hurley volgt mijn voorbeeld en al snel blijkt dat dit speciaal water is, want we houden onze staart, maar het is toch zoet water. Achter de waterval blijkt nog een grot te zijn en we gaan samen wat fruit en wier zoeken om te eten. Dit hebben we al snel gevonden en zitten samen achter de waterval rustig ons fruit te eten. We hebben hier zelf een kleine voorraad liggen en glimlachen naar elkaar.