A caught mermaid boy

Wat zouden ze zeggen?

Even later zwemmen we zo snel als we kunnen naar het kasteel. Het zal een lange tocht worden, maar we hebben gewoon Chaise's moeder gevonden op onze eerste dag! Dat hij een prins is, is een groot geluk, anders was het vast een onmogelijke zoektocht geweest naar zijn moeder. Onze enige hoop was de plaats waar hij vroeger woonde, dus hebben we maar geluk dat we haar als nog kunnen vinden.

We vinden ook vast een plek in de buurt waar we kunnen wonen en waar Pink straks kan bevallen. Ze gaat die reis nog wel redden, maar veel langer echt niet.

Na twee dagen zwemmen komen we eindelijk doodop bij het paleis aan. Daar worden we tegen gehouden door een paar wachters. 'Halt! Wat doen jullie hier?!' Vragen ze fel en Ray begint meteen te huilen. Zachtjes wieg ik hem heen en weer en zing een kinderliedje. 'Je maakt mijn zoon aan het huilen!' Zegt Chaise kwaad en ook de rest van ons kijkt hem kwaad aan. De andere wachter trekt een wenkbrauw op. 'Wat zijn jullie voor rare meermensen, die ene lijkt op een zeeheks en die ander op een haai.' Zegt hij meteen.

Ik zucht. 'Dat komt omdat we ontsnapt zijn aan de mensen. Meer als de helft van ons is voor experimenten gebruikt, de ander als van kleins af aan gevangen gehouden, ik ben misbruikt door een van die mensen en Chaise bijna als ik niet in greep. Gelukkig zijn er ook nog  goede mensen, mijn ouders hielpen ons ontsnappen en ik was zelf ook altijd dol op de zee toen ik nog een klein meisje was.

Dankzij de liefde van Chaise en speciale ketting is mijn droom werkelijkheid geworden en ben ik nu een echte meermin. Maar goed iemand vertelde dat we Chaise moeder hier konden vinden uit het dorp waar hij opgroeide toen hij nog vrij was. We hebben twee dagen gezwommen en Pink is hoog zwanger, het duurt niet lang voor ze moet bevallen.' Leg ik in het kort uit.

De bewakers schrikken en laten ons meteen binnen. De koning en koningin worden gehaald die hun armen meteen om Chaise heen slaan. Chaise begint te huilen van blijdschap en ik straal zo gelukkig ben ik. Hij heeft eindelijk zijn familie terug en ik meer kans op contact met de mijne.

Als ze hem loslaten begint Pink te schreeuwen en ik kijk iedereen geschrokken aan. 'Ze moet bevallen!' Zeg ik in paniek. Land vinden wordt nu zo'n beetje onmogelijk, we zijn midden op zee en zwemmen gaat een stuk langzamer dan gedacht. De koning zwem naar de muur en drukt op een knop. Alle deuren gaan dicht en het water stroom snel de kamer uit. Iedereen verander terug en de koningin en ik helpen Pink met bevallen, terwijl Cyan steunend haar hand vast houd.

Niet veel later horen we gehuil en houd de koning een meisje omhoog. Pink pakt haar dol gelukkig aan en fluistert iets in Cyan's oor. Hij knikt en glimlacht naar haar. 'Jongens dit is onze pas geboren dochter Lynn.' Zegt ze en glimlacht trots. Ik ben blij voor haar en de koning druk weer op een knop je waardoor de deuren open gaan en het water weer binnen stroomt. 'Sinds we Chaise verloren waren hebben we gezorgd dat alle meermensen die dat willen hier kunnen bevallen en niet naar die verschrikkelijk mensenwereld hoeven. We verachten de mensen om wat ze met hem en de rest van ons volk hebben gedaan.' Zegt de koningin dan en ik slik.

Ik wil niet tegen ze liegen, maar ook niet verbannen worden wat nu?! Chaise trekt nu zijn mond open. 'Moeder Sue was ooit een mens en zij heeft me altijd goed behandeld en van me gehouden om wie ik ben. Haar ouders hielpen ons zelf allemaal ontsnappen en bevrijden ook onze zeevrienden. Ze bevrijden vele van onze soort, niet alle mensen zijn slecht.' Zegt hij nu en ik bijt op mijn lip.

Wat zouden ze zeggen?