Ikaw

worried

Becky

Ok dad.
Im ok...
Yes dad.....
Don't worry, your princess is totally ok..

Kausap ni becky ang daddy niya si Mr. Armstrong.

Daddy's girl kasi siya kaya ganun na lang kung mag alala ang daddy niya sa kanya.
Ok then daddy, ill hang it na.
Yes dad, i love you.
Tut tut tut..
Sa totoo lang namimiss na niya ang kanyang pamilya. Isang taon na niyang hindi nakakasama mga ito.
Napabuntong hininga siya nang malalim. Miss ko na kayo family.. saad niya sa kanyang sarili...

Nakaupo ulit siya sa kanyang paboriong spot sa park nang campus nila.

Focus na focus siya sa binabasa niyang hindi nanamalayan ang palapit na tao sa kanya..
Hi rebecca...
Nakangiting bungad ni freen sa kanya.. at ayon nanaman ang puso niyang abnormal..
Ohh hi freen ikaw pala.
Yup ako nga, ang gwapong si freen... pabiro niyang sabi sa dalaga.
Wow hah lakas makabuhat nang bangko..
Hahahaha hindi ba, sabay taas nang kamay na nagpapapogi.

Umiiling na lang si becky sa inasal ni freen sa kanya.
Kidding,, wala kabang klase ani ni freen sa kanya.
Wala naman na, kaya eto nagbabasa basa lang din.
Hindi mo kasama si irin.
Hindi may lakad ulit.
Ok pwede bang makiupo dito. Saad sabay turo sa tabi niya. Kung ok lng sayo..
Goshhn nakakahiya naman kung sabihin ko, hindi pwde kasi hindi normal ang puso ko. Pero syempre sa isip niya lang iyon.
Sure. No problem.
Umupo na ito at nilapag ang laptop at ang kanyang makakapal na libro. Whoaaa ang dami naman yan.
Hehehehe madaming pag aaralan. Sagot ni freen sa kanya.
Mga ilang minuto palang ang nakalipas nang biglang tumunog cellphone ni freen. Sinagot naman agad ito ni freen.

Freen: Hello bailey..

Bailey: Freen

Help......

Freen: Why bailey....

Bailey: Steph past out here in their home. Bailey crying

Bailey: Freen what should i do?

Her mother is not here..

Freen: hang on there im coming...

binaba na niya sa kabilang linya..

Mukhang importante ang tawag sa knya iyon dahil nag iba ang aura nang mukha nito. Base sa nakikita ko malungkot at nasasaktan. Anu kaya nangyari sa isip isip ni becky..

Rebecca i need to go.. hakot agad ang mga gamit.
Dahil sa curiousity hindi napigilan magtanong ni becky. Kaya hinayaan nalang niyang aalis si freen pero nagulat siya nung lumingon ito sa kanya. 

Dahil naisip din ni freen na hindi pala niya dala ang sasakyan niya,   at dahil nagtanong narin si becky, nagtry siya kung may sasakyan ba ito dahil medyo malayo ang bahay nila steph.

Rebecca dala mo ba car mo?
Huh, yes why? Can you drive or borrow your car. Kinda emergency.
Noong nabanggit ang emergency agad akong tumango. Lets go rebecca. Ani niya sa akin. Nagmadali narin kaming pumunta sa parking area kung saan nakapark ang sasakyan ko.

Thank you rebecca.
Tumawag kasi si bailey, nawalan malay daw si steph.
Whos bailey, steph.
. Wait who are they...

Its long story, but ill tell you.
Kinwento ni freen ang pagtatagpo nang landas nila steph at bailey. Kung bakit sila nagkakakilala.
Naawa siya sa batang babae.
Ang bata bata naman niya para pagdaanan ang mga ito.
Kaya nga..
Natatakot ako rebecca.
Nahaplos ang puso niya sa kageniune ni freen sa pagtulong sa mga nangangailangan.  Kaya parang nahuhulog na siya kay freen. Na kahit sinung lalake ay hindi pa niya naramdaman ang ganito.

Nakarating sila sa slam area. Halika  rebecca ani ni freen sa kanya. Bumaba na silang parehas sa sasakyan at pumasok sa maliit na bahay. Pagpasok nakita nila ang isang teenager at nakahigang babae sa may couch.
Base sa nakikita niya it must be bailey the boy and the other one steph whos lying on the couch.
Agad naman binuhat ni freen ang babaeng walang malay..
Sumunod nalang ako kay freen.

Nandito kami ngayon sa hospital.
Kinakausap ni freen ang Dr. At parang magkakilala ang mga ito.

Freen.....
I think i fall for you already...
Nakatingin si becky kay freen nang hindi alam ni freen..

🥰🥰🥰🥰
Yes malapit na tayo sa exciting part...