"Sevgili davetliler, izniniz ile bu eşsiz formaların asıl mimarı olan İzem Kırca'yı sahneye davet ediyorum."
İsmimin söylenmesi ile gülümsedim ve derin bir nefes alarak sahneye döndüm. Dışarıya belli etmesem de heyecandan kalbim ağzımda atıyordu resmen.
Alkışlar eşiğinde sahneye doğru ilerlemeye başladım. Etrafa bakmamaya özen göstererek Dursun Özbek'in yanına doğru adımladım.
Beni gülümseyerek karşıladığında bende gülümsedim ve selamlaştık. Ardından mikrofonu bana uzattı ve kısık sesle söylendi.
"Sahne sizin, buyurun."
Söylediğine tebessüm ettim ve uzattığı mikrofonu aldıktan sonra davetlilere döndüm.
"Herkese iyi akşamlar dilerim, hepiniz hoşgeldiniz." cümlem bittiğinde derin bir nefes aldım ve devam ettim.
"Öncelikle söylemek isterim ki daha yolun çok başında olduğum kariyerimi, Galatasaray gibi büyük bir camia ile çalışarak taçlandırmak benim için tarifsiz bir duygu."
Davetlilere bakınırken Ezgi ile göz göze geldim. Benim heyecanıma inat gözlerindeki o gururlu bakışı beni biraz olsun rahatlatmıştı. Tekrar nefeslendim ve konuşmaya devam ettim.
"Bana bu fırsatı veren başta markamız Puma ve tüm yetkililerine ardından da çok sevgili Galatasaray camiasına sonsuz teşekkürlerimi iletiyorum."
Sözlerimin sonuna doğru göz göze geldiğim Ozan ile bir anlık duraksama yaşadım. Hissettiğim huzursuzluğun vücuduma yansıması karnıma giren ağrı olmuştu.
Dikkatimin dağıldığını fark etsemde midemdeki o iğrenç hisse engel olamıyordum. Şu an bu olmamalıydı, kendime gelmeliydim. Soluklandım ve gözlerimi kaçırdım.
Kendimi toparladığımı anlayınca konuşmaya devam ettim.
"Umuyorum ki bu güzel ve eşsiz camia için çok başarılı bir sezon olur. Tüm iyi dileklerim sizinle. Herkese güzel bir gece dilerim, sevgilerle."
Sözlerim bittiği esnada salonda büyük bir alkış koptu. Dursun Özbek'e döndüm ve tebbesüm ederek selam verdim.
Sahneden inip balkona doğru ilerlediğim esnada gerilmekten ağrıyan karnıma elimle baskı uyguladım. Aslında konuşmaya başladığımda bir sorun yoktu. Peki bu his neydi?
Geçmişe döndüğümde, bu karın ağrısının nedeni Ozan'a karşı hissettiklerim olabilirdi. Fakat şu an yaşadığım duygular o hislerden oldukça uzaktı. Bu çok daha berbat hissettiriyordu.
Gözlerimi kapatıp boğazın kokusunu içime çekerken aklım yarım saat öncesine gitmişti.
✧
"Hasiktir."
Etrafındaki insanlarla selamlaşarak bana doğru gelen Ozan ve Barış'ı görmem ile yutkundum. Ozan'ı görmek vücudumun kasılmasına sebep olmuştu. Bir insanın varlığı en az bu kadar rahatsız edebilirdi beni.
Ayrıca Barış neyse de Ozan'ın burada ne işi vardı? Kesin Barış davet etmişti, çok kafa yormamaya çalışarak önüme döndüm.
Ezgi'nin bakışları hâlâ Barış ve Ozan ikilisindeyken Eren kısık sesle konuştu.
"İzem o Ozan bu Ozan mı?"
Dediğini başımla onaylayıp ona baktığımda bu durumdan memnun değilmiş gibi kınarcasına dudak büzmüştü.
