Kütüphane

- BOŞANMA -

İYİ OKUMALARRR 🎀❤️

- YAZARDAN -

- Cüneyd Efendi..

Cüneyd bu tanıdık sesi duyunca sanki etrafındaki herşey durmuştu. Zaman onun için durmuştu. Rüya mı görüyordu, kâbus mu?

Ama hayır, rüya ve yahut kâbus değildi. Gerçekti. Gönlü düştüğü genç kız uyanmıştı. Gözbebeği uyanmıştı.

Cüneyd tuttuğu kapının kolunu bırakıp ağır hareketkerle arkasına döndü. Ve tamda beklediği gibiydi. Karşında Zeynep yatakta oturur pozisyondaydı.

Cüneyd o an ne yapacağını bilmiyor öylece hareketsizce bekliyordu. Ne yapmalıydı? Annesini mi çağırmalıydı? Nasıl olsa onun kızıydı. Yoksa, doktotu mu çağırmalı, Zeynep'in nasıl olduğunu kontrol etmek için?

Zeynep, genç adamın şaşkınlığını farkedince hafif bir şekilde gülümsedi. O gülümseme Cüneyd'in bakışlarından kaçmamıştı.

- Öylece orda dikilecek misin, Cüneyd Efendi?

Cüneyd genç kızın sesini bir kez daha duyunca kendisinin rüyada olmadığını farkedince hemen kendine geldi. Yavaş adımlarla Zeynep'in karşısında durdu.

- İyi misin?

Dudaklarından sadece 'iyi misin?' çıkabilmişti. Başka birşey diyememişti. Zaten ne diyebilirdi ki? Nesi oluyordu Zeynep'in?

- İyiyim, sağol.

Zeynep Cüneyd'in hala şokta olduğunu bildiğinden sadece soruyu cevaplamakla yetinmişti.

Cüneyd bakışlarını genç kızdan çekemiyor, hareketsizce duruyordu. Ne yapmalıydı?

En sonunda kızın annesini çağırmaya karar verdi. En münasip düşünce bu anlık buydu.

- Ee, ben Valide Hanım'ı çağırayım.

Diyip Zeynep'in konuşmasına müsade etmeden hızlıca dışarı çıktı. Hemen ardından içeriye Meryem, Hasna ve Sadi gitmişti.

Meryem içeriye girer girmez kızın üstüne atlamış, sarılmıştı. Genç kız ise aynı şekilde annesine yaşlı gözlerle sarılmıştı.

- Ah, kara kuzum benim! Seni nasıl özledim bilemezsin. Yavrum benim, birseyin yok değil mi? İyisin değil mi?

- İyiyim anne, merak etme sen. Sadece boynumda hafif bir ağrı var. Oda geçer şimdi, sorun değil.

- Tamam kızım.

Uzaktan anne kızı izleyen Sadi ve Hasna bu görüntü karşısında çok etkilenmişlerdi. Çünkü onların şimdiye dek bir evladı olmamıştı.

Hasna daha fazla dayanamayark anne kızın yanına biraz daha yaklaştı ve Zeynep'e sarıldı.

- Zeynep kızım, iyi misin?

- İyiyim Hanımanne, sağolun.

Samimi bir gülümsemeyle söylemişti bunu Zeynep.

- Allah şifa versin kızım. Kusura bakma yanına şimdi gelebildik kızım. Haberimiz yoktu olanlardan.

- Hasna Hanım, birazda ben konuşayım Zeynep kızımızla. Öyle değil mi?

Bu laf üzerine Zeynsp ve Meryem seslice gülmüştü. Zeynep Hasna ve Sadi ikilisini çok seviyordu. Ona tatlı bir çift gibi geliyordu.

- Estağfurullah Hasna Hanımanne. Düşünmeniz bile kâfi.

- Tamam o zaman sen uyandığına göre ben artık gideyim. Yarın tekrar gelirim kızım. Sadi, ben Arifle konuştum, aşağıda beni bekliyor. Bir ihtiyacınız olursa söyleyin, Arif'le yollarım. Hadi, selametle. Geçmiş olsun Zeynep kızım.