မင်္ဂလာပွဲကို အမြန်ပြင်ဆင်ချင်ပုံရတဲ့ အမေက တစ်ပတ်နေတော့ ပါးနဲ့မားအလာကိုပင်မစောင့်တော့ပဲ ရစ်ခီတို့မြို့ကို ခရီးထွက်ဖို့ တာဆူနေသည်။ ကြည့်ရတာ ဟိုလူလည်း သူ့အမေကို လွန်ဆန်နိူင်ပုံမရ။အလာတုန်းက သူတစ်ယောက်တည်း ရထားနဲ့ဆိုပင်မဲ့။အခုတစ်ခေါက် အိမ်ပြန်လမ်းသည် လူစုံတော့ ထင်သလောက် မပျင်းမိ။
"သားရစ်ခီ မနက်ဖြန်မနက်မှ အမေတို့ အေးဆေးလာခဲ့မယ် အခုကတော့ ညလည်းမိုးချုပ်နေပြီဆိုတော့ အမေတို့မဝင်တော့ဘူးနော်"
"ဟို အမေတို့က ဘယ်မှာတည်းကြမှာလဲ "
"အမေတို့က ဒီမှာအိမ်ရှိပါတယ်သားရယ် သားမသိလို့ပါ နောက်မှပဲ သားကို မေမေအလည်ခေါ်မယ်နော် ဟုတ်ပြီလား "
"ဟုတ်ကဲ့ဗျ အဲ့ရှေ့ကခြံက ကျွန်တော်တို့ခြံ "
ကားနောက်ခန်းကလက်ညိုးထိုးပြနေတာကြောင့် ဂယူဗင်း ခေါင်းတစ်ချက်သာငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ကားရပ်တာနဲ့ ကားပေါ်က သူ့အထုတ်ဆွဲကာ အမေကိုနှုတ်ဆိက်ပြီး အိမ်ထဲတန်းဝင်သွားသည်။ရစ်ခီအိမ်ထဲဝင်သွားပြီဆိုမှ မေမေဆီက စကားသံထွက်လာတော့သည်။
"သားဂယူ စံအိမ်ကိုပဲ တန်းမောင်းလိုက် မေမေအကုန်စီစဉ်ခိုင်းထားတယ်"
"ဟုတ်ကဲ့"
.
.
.
" မား !!!"
ဧည့်ခန်းမှာ ကိုရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်နေတဲ့ မားကို အထုတ်တွေပစ်ချပြီး ပြေးဖက်ထားတော့ သူကျောကို ခပ်ဖွဖွလေးပြန်ပုတ်ပေးရင်း
"ဘယ် ညကြီးမိုးချုပ် ဘယ်လိုရောက်လာတဲ့ သားဂယူဗင်းတို့နဲ့အဆင်မပြေလို့လား ဘာဖြစ်လာတာလဲ"
"ကောကော!!! ပါးပါးရေ ကောကောပြန်ရောက်နေတယ်"
အငယ်မက ကတော့ အငယ်မပါပဲ။ အော်ပြောရင်း ပါးပါးရှိတဲ့စာကြည့်ခန်းထဲ ပြေးထွက်သွားတာမှန်း လှစ်ခနဲပဲ။
"မားမားကို သားကအရမ်းလွမ်းနေတာ"
"အချွဲလေးလုပ်မနေပဲ မားမားမေးတာဖြေပါအုံး သားရဲ့"
ဧည့်ခန်းထဲ ပါးပါးတို့ပါ ရောက်လာပြီမှ မားရင်ခွင်ထဲကထွက်ကာ
