Alarmın çalmasıyla gözlerimi hafif araladım. Çok yorgundum bu gün universiteye gitmek istediyimi hiç sanmıyorum.
Universitede okuyanlar elit ailelerin çocukları biraz burnu havadalar. Doğrusu brnimde ailem zengin ama onlar gibi davranmayı sevmiyorum.
Ama gelecekte istediyim mesleye sahip olmak istiyorsam şuan kalkmalıydım.
Banyoya gidip sabah rutin işlerini yapmaya başladım. Rutin işlerimi bitirip gardrobumun önünde durdum.
Her sabah olan zorlu işim kıyafet seçmekti. Gerektiyinden fazla kıyafetim olduğu için bu beni zorluyordu.
Bu düşüncelerimden beni ayıran telefona gelen bildirim sesi olmuştu. Telefonu açtığımda aylanın sabahın köründe mesaj attığını görüp derin bi iç çektim.
Bu kız nası herşeye yetişiyor hiç bi zaman anlamamıştım. Oysa onla okuldan arkadaştık ama bu yönünü asla çözemedim.
Whattsapa girip chata tıkladım kocaman bi günaydın yazısı gördüm. Cevap vermek istemedim ama vermezsem sonradan kafamı yiyeceyi için cevap yazdım.
A: günaydınggggggg
E: günaydın kanka ne bu sabah sabah enerji.
A: ben hep böyleyim canım 😅 A: neyse bişi sorcam bu gün universiteye gelicen mi?
E: evette noldu?
A: hiç gelmezsen bende geri uyurum diye düşünmüştüm neyse çabuk ol geç kalma
E: emredersin kaptan hemen küçük sorunumu hall ede bilirsem geç kalmam.
