Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Benim için hazırlanan ve herkesin emek verdiği o güzel davet faslı geldi çattı. Kır otelinde muhteşem bir ortam bizleri bekliyordu. Aslında gösterişten pek hoşlanmam ama bu sefer kızlar benim için baya bi uğraştılar. Ona bakarsanız yine de çok sade ve biz bize olduğumuz bir kutlamaydı. Herkes bizden önce gelmiş ve ortamı kurmuştu. Ömer'le ikimiz en son mekana giriş yaptık. Coşku, heyecan, pasta, dans, sohbet, gülüşmeler, hediyeler.. ne ararsanız hepsi vardı o masada. Böyle güzel insanlarla bir arada olduğum için de çok mutluydum.
Herkesin hayatında az ama öz insanlar olmalı. Hep bunu savundum. Az insan, çok huzur hesabı. Çocuklarım mutlu olsun yeterdi benim için aslında. Bana ödül olarak da Ömer bahşedilmişti. Ne zorluk yaşarsam yaşayayım, günün sonunda bu zorluğu onunla aşabileceğimi biliyordum. O benim en büyük sığınağımdı. İnsan ne kadar güçlü olsa da, bazen birine ihtiyaç duyuyor. Sırf işlerini ona yaptırsın diye değil, yanında olduğunu bilsin yeter. Ömer de öyle benim için. Yaşadığım zorluğu bilmese de bazen, onun benim hayatımdaki varlığı iyi hissetmeme yetiyordu. Doğum günü dileğim tam olarak buydu. Var olan bu huzurumun devamını diledim sadece. Başka da bir beklentim yoktu hayattan zaten. Gelecek olan darbeyi bilmeden tabii..
Saat ilerledikçe hava da hafif kararmıştı. Dışardaki ışıklar ve ortam daha da güzel olmuştu. Büyük bir keyifle sohbetimize ve yemeğimize devam ettik. İçkiler de saatin ilerlemesiyle servis edilmişti. Yani kısacası, keyfimize diyecek yoktu.
"Annecim, hadi bize şarkı söyle"
Doğa'nın bu isteğiyle şaştım kaldım.
"Doğa'cım saçmalama burda mı?"
"Ay ve var Kıvılcım abla söyle. Babam öve öve bitiremiyor sesini. Biz de duyalım"
Herkes istekle ve merakla bana bakıyordu.
"Ya nasıl olacak ki şimdi böyle birden.. bilemedim"
"Hadi ama anneeeeee"
"Evet hayatım söyle. Hem antrenmanlısın sen baya"
Oturduğumuzdan beri koluyla beni saran adam göz kırpıp yanağıma küçük bir öpücük kondurdu ve beni ikna etmeye çalıştı. Israrlara daha fazla dayanamadım ve aklıma ilk gelen, çok da sevdiğim şarkıyı hafif çekingenlikle söylemeye başladım..
(Yüksek Sadakat - Aşk Durdukça)
"Dünya döner bir gün daha Yeryüzünde aşk durdukça Gece erken inse bile korkma O hep seninle kaldıkça
Biliyorsun gitmem gerek Yollar bitmez düşünerek İster sonuç de istersen sebep Bu düğümü çözmem gerek
Belki sana yazarım Uğradığım bir şehirden Renkli bir kart atarım Mekke ya da Kudüs'ten
