KıvMer'i Tamamlamak

Sürpriz Teklif

"O zaman, evet mi?"

"Tabii ki evet"

Günlerdir yaşadığım Ömer'i kaybetme korkusu nihayet sona ermişti. Dudaklarını ve kokusunu hissettikçe, o anın gerçek olduğunu idrak ediyordum. Teklfimi kabul etmez, beni kendinden tamamen uzaklaştırır diye o kadar çok korktum ki. Benim yüzümden bu hale geldikten sonra onu tamamen kaybetmek, beni kahrederdi. Ona çok alıştım. İlgisine, şefkatine, beni sakinleştirmesine çok alıştım. Doğru bildiğim bir şeyi, üstelik asla zarar vermek istemeden yaptığım bir şeyi, bizim ilişkimizi bu kadar zedeleyeceğini nerden bilebilirdim ki?

Hasretiyle yanıp tutuştuğum adamın dudaklarını öptükçe nefes aldığımı hissediyordum. Nihayet kavuştum. Nihayet alıştığım yerdeyim. Ömer'in kollarında..

Ellerime kenetlediği ellerini yavaşça belime ve yüzüme getirmişti. O da beni çok özlemişti. Öperken kokumu içine çekiyordu.

Nefeslenmek için dudaklarımızı ayırdık.

"Seni kaybedicem diye çok korktum"

Sesim fısıltı şeklinde çıkmıştı.

"Sen istesen bile beni kaybedemezsin"

"Ömer.."

Burunlarımız birbirine değiyordu. Ömer'in nefesini yüzümde hissedebiliyordum. Bir yandan da eliyle saçlarımı okşuyordu.

"Bir daha benden gitme olur mu?"

Başımı göğsüne yaslayıp ellerimle koca bedenini sarmaya çalıştım. Ömer başıma bir öpücük kondurdu.

"Gitmem.. gidemem"

Daha da çok sarıldım sevdiğim adama. Gitmemesi için kalkan oluşturuyor gibiydim.

"Ömer ben çok özür dilerim. Her şey için"

"Geçti. Düşünme artık"

Kafamı kaldırdım ve dudaklarından bir öpücük aldım.

"Seni çok seviyorum"

Gamzeli gülüşüyle içimi ısıtıyordu. O güzel gözleri, bana eskisi gibi bakıyordu artık.

"Ben de seni"

Ellerimle göğsünü okşamaya başladım. Gözlerimi bir an olsun gözlerinden ayırmadım.

"Bana böyle bakmanı çok özlemişim"

"Nasıl bakmamı?"

Sesim titremeye başladı.

"Aşkla.."

Dolan gözlerimden bir damla yaş aktı. Ömer'i kaybetme korkusu o kadar ağır basmıştı ki, şu an yaşadıklarım duygu boşalmasına sebep olmuştu.