Merhaba!
Rica edersem önce yıldıza basıp bana destek olur musun?
Paragraf arası yorumlarınızı da bekliyor olacağım.
Keyifli okumalar!
3. Bölüm: "Savaş Cephesinin Görünen Yüzü"
Şarkılar:
•Gökhan Türkmen- Aşk•
•Evgeny Grinko- Poirot•
•Deniz Seki- Aşk•
**********
Galibiyet ele geçirildiği zaman ölümcül etkilere sahip olan bir şeydir.
Evet, galibiyet ele geçirilmeden önce de teklihelidir. Çünkü insanlar karşılıklı rekabet halinde olurlar galibiyete ulaşmak adına. Ve rekabet halinde yaşanılan bir hayat öfke, hırs, keder ve acılarla kaplıdır. İnsan öylesine parmak şıklatmakla galibiyet elde edemez. Çalışır, çabalar, çıldırır. Öfkesi zamanla onun kontrolüne aykırı harekete geçer. Hırsı onu kederle bağdaştırır. En nihayetinde ise verdiği mücadele sonucu acılara maruz kalır.
Fakat en tehlikeli hali ele geçirildikten sonradır. Çünkü galibiyet ele geçirildikten sonra insan boşluğa düşer. Öfkesi haddini bir hayli aşar. Hırsı onu yargılar. En nihayetinde ise çektiği acılar onun canını yakmayı asla bırakmaz. Böylelikle yolun sonu ölüme dayanır. İnsan kendini ve kendisiyle beraber hayatını yitirir. Verilen tüm mücadele sıfırla çarpılır ve hiçlikle eşitlenir.
"Kozlov?!" Tuğrul'un dudağından nefretle dökülen bu kelime beni cepheme geri döndürdü ve bakışlarımı Mikhail Kozlov'un oğlu Maksim Kozlov'a diktim. Takıntılı sapığım olan bu adam karşımda dikilmiş iğrenç yüzünde itici bir sırıtışla vücudumu süzüyordu. Elinde tuttuğu silahın namlusu ise bana hedeflenmişti.
"Volkov, chto ty delayesh' s moyey zhenoy?" Volkov, eşimin yanında ne işin var?
Hayır, ciddi değildi. Tek amacı ortamda gerginıik yaratmaktı. Onun derdi ben değildim. Kendisinin eşi ve ya sevgilisi de değildim. Düşmanıydım. Fakat o beni eşi olarak görüyor ve kendi aleminde herkese beni böyle tanıtıyordu. Lakin şu an ki tavırlarının sebebi bu da değildi. Maksim gavatın tekiydi, böyle şeyleri önemli bir konu haline getirecek bir adam değildi. İlerde ki eşinin beş ayrı sevgilisi bile olsa o bunu hoş karşılardı. Bundan emindim.
Ben tüm bunları düşünürken Maksim Kozlov'un bakışları aniden üzerimden ayrıldı ve Tuğrul'u buldu. Tuğrul bakışlarını onun yüzünden ayırmadan yanımda bir adım ileriye geçip biraz sağa doğru hareketlendi. Böylelikle artık Tuğrul'un dev cüssesi beni iğrenç bakışların esaretinden kurtarmıştı.
"Overtaym, Kozlov. Obyasnite svoyu bol' v zhivote." Uzatma, Kozlov. Karın ağrını açıkla.
Maksim Kozlov Tuğrul'un koca bedeninin arkasında dikilen vücudumu artık göremediği için yüzünü buruşturmuştu. Hâlâ bile bakışlarını bir şekilde bana değdirmeye çalışıyordu. Bunu fark eden Barin ve Uras yavaş adımlarla Tuğrul'un yanında, benim karşımda dikildi. Böylelikle hem Maksim Kozlov hem de onun korumalarının bakışlarından kurtulmuştum. Fakat benim istediğim bu değildi. Yapmam gereken de bu değildi. Saklanmak bana göre değildi. Gözönünde bulunmam, ışıltımla gözleri oyup, dillere destan olmam gerekiyordu. Bana böyle öğretilmişti. Doğama aykırı davranamazdım. Bu yüzden bende Tuğrul'un boş kalan yanına doğru yani soluna doğru ilerledim. Lakin adımlarım Elis tarafından saniyesinde durduruldu. Koluma dolanan ince elde gezindi birkaç saniye bakışlarım. Ardından Elis'in yüzüne tırmandı. Gözleri yerinden kımıldama der gibiydi, sanki anlamıştı bazı şeylerin ters gittiğini. Fakat koluma destek verircesine sarılan eli ise yerinde durma der gibiydi. Hem bana karşı çıkarken hem de benim yanımda bulunuyordu.
