TAŞ VE ZİNCİRLER (+18)

🏛️: İmparatorun Gözbebeği

Ne demişti o?

Onların yanına, masaya mı gidecekti?

Tıpkı onun eşi gibi..

Elvira aniden bedenini Antonio'ya döndürdü: "Siz.. Ciddi misiniz.."

"Ciddiyim," dedi Antonio. "Benimle beraber yiyeceksin bugün."

Elvira'nın alnına ufak bir öpücük bıraktı. Kollarını genç kızın beline doladı, başını boynuna gömdü. "Seni günlerdir saklamaktan, benden uzak durmandan bıktım. Bundan sonra seni saklamak yok."

Elvira'nın gözleri tekrar dolmaya başlamıştı. Antonio, onun saçlarını nazikçe okşuyordu. Ona sevgiyi hissettirmek istiyordu.

Antonio'nun dudakları bir kez daha Elvira'nın dudaklarını buldu. İkisi de gözlerini kapamış, bu huzurlu öpüşmenin tadını çıkarıyordu. Ancak daha ileri gitmemeleri lazımdı, akşam yemeğine gitmelilerdi. Bu yüzden dudakları yavaşça ayrıldı, Antonio'nun dudakları Elvira'nın alnını buldu nu sefer de. Tekrar tekrar öptü sevdiceğini.

"Gidelim artık," dedi Elvira sessizce. "Bizi bekliyorlardır."

"Gidelim bir tanem.." Elleri birbirlerine kenetlenmiş bir vaziyette odadan ayrıldılar. Elvira ilk defa bu kadar mutlu ve huzurluydu. Seviyordu ve seviliyordu.

Elvira ilk defa odadan çıktığı için etrafı henüz görüyordu. Sarayı taş sütunları en güzel şekilde dizayn edilmişti. Tanrı ve Tanrıçaların motifleri eksik edilmemişti koridorlardan. Yerler hoş mermerlerle döşenmişti. Gardiyanlar sarayın her yerinde geziyordu. Elvira'yı ilk defa gören saray halkı ona bir kere baktıktan sonra tekrar dönüyordu. Antonio da aynı şekilde, gözlerini Elvira'dan alamıyordu. O çok güzeldi, büyüleyiciydi. Harika bir kadındı.

Yemek odasına girmeden önce Antonio sevdiceğinin elini sıkıca tuttu. Gardiyanlar şoklarını belli etmede engel olamadan kapıları açtılar. Aynı şoku masadakiler de gösterdi.

Bu ne demek oluyordu şimdi? Bu kızın burada ne işi vardı? Hani Antonio bu kızı yanında bulundurmaktan utanıyordu?

Marina sözlerinin değere bindiğini görünce gülümsedi, ikisinin masaya yaklaşmasını izledi.

Masadakilerin neredeyse hepsi Elvira'yı ilk defa görüyordu. Kumandan Dario ise onu ilk defa temiz ve sağlıklı görüyordu. Gerçekten Antonio'nun uzaklara dalmasına değecek kadar güzeldi.

Masaya yaklaştılar. Antonio, Elvira'nın elini bırakmadan onun sandayeye oturmasını sağladı. Kendisi yerine henüz oturmamıştı. Yerine oturmuş Elvira, ona hayranlıkla bakarken Antonio da onun elini sıkıca tutuyordu. Yüzündeki gururlu ifade ile herkesi susturdu.

"Sanırım sarayda birçok sahte söylentiler yayılıyor," sesi ciddileşmişti. "Benim Elvira'dan utandığım gibi. Böyle bir şeyin olmadığını kendi gözlerinizle görüyorsunuz!"

Herkes sessizce imparatoru izliyordu. Antonio konuşmasına devam etti. "Ben sadece kendisini buradaki bazı insanların kötü gözlerinden ve sözlerinden korumayı amaçlıyordum," bunu derken valinin eşine bakıyordu. "Bir imparator olarak sadece halkımı değil, sevdiğim kadını da korumak benim görevim."

Elvira aniden başını kaldırdı, şaşkınlıkla hâlâ onun elini tutan imparatora baktı. Kalbinin pompaladığı bütün kan yanaklarına gidiyordu.

Aynı şekilde herkes Antonio'ya şaşkınlıkla bakıyordu. Antonio ise bütün özgüveniyle konuşuyordu. "Eh, sanırım bu kadarını bilmeniz yeterli. Yemeğe başlayabilirsiniz."

Antonio yemeğine başlayacakken yanakları kızarmış bir şekilde kendisine bakan Elvira'nın elini kavrayıp parmaklarını öptü. "Aç kalma sevgilim, başla hadi."