• VATAN UĞRUNA •

5.BÖLÜM

Uzun bir aradan sonra merhaba
Bölüm yazmayı ve güzel yorumlarınızı okumayı çok özledim
Gerçekten
1.24k olmuşuz çok mutlu oldum hepinize teşekkür ederim 🫶🏻🥹

Arkadaşlar 4. Bölümde karar verdiğim şirket olayını istemiyorum bunun gibi bir sürü kitap olduğunu fark etim bi fark olsun istiyorum bu konu için özür dilerim.

            Benim Ailem Vatanımdır

Dna sonucu beklediğim gibi çıkmış, 10 Saniye önce hayatım değişmişti ağlama sesi duyduğum da dalgınlığım geçmişti. Kafamı çevirip baktım
Alara ve annesi sarılıyor bir yandanda ağlıyordular
Oturduğum yerden kalkıp kapıya ilerledim

Kahverengi gözlerim onları öylece görünce dahda koyulaşmıştı
Duygularım peki?
Beni terketmiş gibiydi Koca Bir karadelikte kaybolmuş gibi hissediyordum bedenim ruhumdan ayrı gibi

Kapıyı açıp dışarı çıktım yavaş adımlarla ilerledim, odadakiler farkında bile olmadı, beldikde beni istemediler belkide...

"Kızım bekler misin?" Derya hanımın sesini duyunca durakladım, arkama döndüm hangi ara arkama gelmişlerdi ve ben niye duymamıştım
Anlamadım
"Buyrun" diyebilidim sadece.
Bir süre sessizlik oldu sonra Turgut bey lafa girdi
"Senin için zor bir gün biliyoruz belkide teklifimizide kabul etmezsin ama"
ama? Ama neydi
anlatamadığımız şeyler miydi yoksa söylemeye korktuğumuz dilimizin ucuna varmayan kelimelermiydi.
İkiside aynı şeydi aslında. Anlatamadığımız amalar içimizde olanlardı diğeri ise mecbur bırakılmış soyelemse birşeyler kaybedilecekti.
2. Hiç garantisi yoktu 2. Amalarda ya kaybeder yada kazanırdın.
1. Amalar zaten çoktan
kaybetiklerimizdi.

"Kızım bize bir şans versen söz gözünü kara çıkarmayın istediğin herşeyi veririz" derya hanım bir andan söze atlamıştı

Dudağımı aralayıp konuşacakken
Derya hanım konuşmuştu
"Kızım lütfen bizi evlat acısına bırakma keşkelerle yaşatma gözünü sevem"
Keşkeler? Bunun tanımı bende zordu
Hayatımda veya meslegimde keşkeler olmadı. Küçük İzelin geçmişide belki keşkeler vardı ama o evden kurtulduktan sonra o keşkeler olmadı
Mesleğinde keşke diğe birşey olamazdı zaten keşkeler yaşanmamışlardır ama icte bir umut bırakır geleceğe dair.
Benim yarınım bile beli değilken geleceği düşünemezdim dünü düşüşüne bilirdim geçmişte kalan şeyler zaten kendini unuturmaz di ya yara olarak yada bir anı Olarak kalırdı.
"Üzgünüm derya hanım eminim ki herbiriniz iyi insanlarsınızdır kusura bakmayın" arkamı dönüp gideceğim sırada derya hanım kolumu tutmuş dolu dolu gözlerle baka bakıyordu.

"Gitme gözünü seviyim gitme bana istemiyorsan anne deme ama beni senden ayırma kızım derya hanım de birseycik demem dedirtmem zamanla olur herşey Lütfen kızım "

Anne kelimesi bana çok Uzaktı aile peki? Bu insanlar bu kadar hazırsa bi okadar da hazırsızdım ben
"Peki derya hanım"istemiyordum bir aile bir anne bir baba birden fazla kardeş ve akraba
Derya hanım bu sefer sevinçten göz yaşlarını dökmüştü. Samimi bir kadın olduğu çok belliydi.
"Teşekkürler kızım teşekkürler ben sana numaramı veriyim hemen" çantasını armaya başladı çatık kaşları ile oğluna döndü
"Çantam yok arabada kalmış, eşek gel şuraya numaramı göster bana" can annesine numarasını gösterdi Derya hanım numarasını bana söylerken bende yazıyordum.
Derya hanım diğe kaydetim nasıl kaydetigimi gördüğünde moodu düşmüştü sonra hemen toparladı.

"Görüşürüz gitmem gerek" dedim
Derya hanım "akşam yemeğe gelirmisinnn ben konumu atarım sana kızım " redetsem ağlıycak gibiyidi sadece kafamı salladım
Diğerlerine selam verip hastaneden ayrıldım