Çılgın Saplantı

Kaçırılma

Flashback
Genç adam içeriye girdiğinde sevdiği çocuk yatakta oturmuş hıçkırarak ağlıyordu.
-Bebeğim?
Yavaş adımlarla sevdiği çocuğa yaklaştı.Ağlamaktan gözleri kızarmıştı.Korkuyla tüm vücudu titrerken yatakta mümkünmüş gibi geriye doğru gitti
-U-uzak dur benden.Korkuyorum l-lütfen
Son söyledikleri fısıltı gibi çıktığında Yılmaz'ın duyduğundan emin bile değildi.Yılmaz yatağa oturduğunda genç çocuğu kolundan çekerek kucağında oturmasını sağladı.
-H-hayır bırak!Dokunma!
Kucağında ağlayarak çırpınan çocuğun belini hafif sıktı.
-Şşhh tamam sakin ol sevgilim,geçti..
Sevdiği çocuğun saçlarına ard arda tutkulu öpücükler sıralarken Ali'nin ağlamaları iç çekişlere dönmüş, Yılmaz ise sakinleştiğini anlamıştı.Usulca boyun girintisine yaklaşıp güzel kokusunu içine çekti.Ali elini göğsüne koyup itmeye çalıştı
-Uzak dur!
-Duramam.
Boynuna nazik ve tutkulu öpücükler kondurdu.Kulağına yaklaşarak öptü ardından sakince fısıldadı:
-Özür dilerim.Çok ileri gittim.Yapmamalıydım.Özür dilerim,özür dilerim..
Kendinde değilmiş gibi sayıklıyordu.Ali ise gözlerini,ruhsuzca bir noktaya dikmişti.Hep böyle yapardı zaten Yılmaz.Özür dilerdi..Ama bu özür kalbindeki yaraları iyileştirmiyordu genç çocuğun.Hıçkırarak burnunu çekti.
-Hadi gömleğini çıkaralım güzelim
-H-hayır
sesi adeta fısıltı gibi çıkmıştı.Yılmaz onu umursamadan,tek eliyle bileğini yakalamış haraketlerini kısıtlarken bir taraftan da üzerindeki mavi gömleği çıkarmıştı..Şimdiyse Ali dizinde oturmuş hıçkırarak içini çekiyor,Yılmaz ise dün gece kemerle vurduğu yerlere merhem sürüyordu..

-Efe?
Duyduğum sert sesle irkildim.Arkamı döndüğümde kaşları çatılı bir şekilde kızgın gözlerle bana bakan Yılmazı gördüm.
Çekinerek bakışlarımı kaçırdığımda yavaş adımlarla bana yaklaşmaya başladı.O yaklaştıkca beni geri gidiyordum.Sırtım duvarla buluştuğunda aramızda bir kaç santim mesafe bırakarak tek kaşını kaldırıp sorgular gibi baktı
-Ne yapıyordun burda?
-B-ben..Lavabo için gelmiştim.
Hızlıca yanından geçip gidecekken kolumdan yakalayarak yine sırtımı duvara yaslamıştı.Biraz daha yaklaştı ve şimdi sıcak nefesini yüzümde hiss ediyordum.
-İçeriye mi girecektin?
fısıldar gibi konuştuğunda yutkundum gözleri adem elma'ma kaydı.
-H-hayır
gözlerimi kaçırdığımda parmaklarıya nazik şekilde çenemden tuttu.Bakışlarım sinirden koyulaşmış gözleriyle buluştuğunda çenesinin kasıldığını fark ettim
-Yalandan nefret ederim
-B-ben sadece duvarda b-büyük bir karartı sezince m-merak etmiştim.Ö-özür dilerim
Korkudan kekelemiştim.Gözlerim yavaş yavaş dolarken bakışlarının anbean yumuşadığını fark ettim.
-Gerçekten ne olduğunu merak ediyor musun Ali?
Kaşlarımı çattım
-A-ali mi?
Söylediğim cümleyi takmadan kolumu yakaladı.
-Hadi gel ve kendi gözlerinle gör o zaman
Anlamaz surat ifadesiyle yüzüne baktığımda beni içeri doğru götürmeye başladı
-H-hayır gerek yok bırakın kolumu
-GEL HADİ!
Bağırarak içeriye sürüklediğinde ne yapacağımı şaşırmıştım
Aniden ışıkları açınca gördüklerimle nutkum tutulmuştu.Duvarlar boydan boya kumral genç bir çocuğun resimleriyle doluydu.Ve işin en kötü yanı bu çocuk bana çok benziyordu.Yılmaz tam karşıma geçip şaşkın bir şekildr resimlere bakan gözlerime odaklandı
-Ali..Sevgilimdi
-N-ne?
-Ama şimdi yok.Gitti..Sen benim kaderimsin Efe.Kader bizi yeniden bir araya getiriyor.Bunların hiç biri tesadüf değil.Sevdiğim çocuk Ali..O ö-öldü.Ama sen geldin.Sen benimsin.Benim sevgilimsin.Yaralarımı sen saracaksın.
-B-bakın Yılmaz bey.Ali için çok üzgünüm.Başınız sağ olsun.E-evet bana çok benziyor doğru.A-ama ben Ali değilim.Üzgünüm..
Arkamı dönüp gidecekken kolumdan yakaladı.
-HAYIR!Gidemezsin.Bu sefer olmaz.İzin vermeyeceğim.Benimsin sen duydun mu?BENİMSİN!
Bağırdığında korkarak ağlamaya başladım.Bu adam psikopat manyak herifin tekiydi.
-Bırak beni!
Aniden belimden tutarak kendine çekti.Ben kollarında çırpınırken sıcak nefesini boynumda hiss ettim.Dudakları boynuma değdiğinde korkarak göğsünden itmeye çalıştım.Ama beceremiyordum.Benden çok güçlüydü.Ona karşı koyamıyor,kollarında korkarak çırpınıyordum.Yavaş bir biçimde boynumu öptü.Sıcak nefesi hala boynumdayken sarhoş gibi fısıldadı:
-Burası bizim odamız.Seni buraya getireceğim.Burda benim kollarımda olacaksın.Seni çok seviyorum
-Bırak beni.Asla!İmdat!
Bağırarak yardım istedim.Aşağıda mutlaka biri sesimi duyacaktı.
-Yılmaz?
Duyduğum sesle bakışlarımı  kapıda durmuş Meltem hanıma çevirdim
-Y-yardım edin!
-Ne oluyor burda?
Meltem hanım bize doğru geldiğinde Yılmaz ona doğru döndü.Ben ondan uzaklaşacakken kolumdan tekrardan yakalayarak gitmemi engellemişti
-Abla Efe'yi götüreceğim.Bir kaç gün dağ evinde olacağız.
-N-ne?HAYIR!Amca!Yard..
Tekrardan bağıracakken eliyle ağzımı kapadı.Ben çırpınıp ağlarken yalvaran gözlerle kapıda duran Meltem hanıma baktım
-Aşağıdakileri ben hall edeceğim.Çabuk ol Yılmaz!
Duyduklarımla çırpınmam sona ermişti.Çünki korkudan ve şoktan vücudum kaskatı kesilmişti.Ben nasıl bir durumun içerisine düşmüştüm böyle?Bu insanlar kimdi?Neden bunu yapıyorlardı?Birine benzemenin sonucu bu olmamalı.Birini kaçıracak kadar saplantılı olmamalı bir insan.Bu adam hastaydı ve benim şu an buradan  kurtulmam gerekiyordu.Beni böyle götürmesine izin veremezdim.Yılmaz haraketlerimin yavaşladığını görünce belimdeki elini yavaşca çekecekken hızlıca bacağına tekme atıp kapıya doğru koştum.Meltem hanım bu haraketime karşılık şaşırmıştı, yanından geçecekken birden kendimi yere kapaklanmış halde buldum.Bana resmen çelme takmıştı.
-Aghh
dizimin üzerine düşmemle acıyla inledim
-Meltem ne yapıyorsun?!
Yılmaz sinirle bağırarak yanıma koştu.Onun gelmesiyle olduğum yerde korkuyla gerilemeye başladım
-U-uzak durun benden.Siz kafayı yemişsiniz
-Sakin ol bebeğim
-Bana sakın öyle seslenme!Ben senin hiç bir şeyin değilim.S-sen psikopatsın!
Zorla ayağa kalktığımda Yılmazın anbean sinirden koyulaşmış gözleri yerimde korkuyla sinmeme neden oldu.
-Amca!
Tekrardan bağırdığımda Yılmaz tam dibime gelerek belimden tutarak kendine çekti
-Bir daha sesini çıkarırsan burada bu gece katliam yaparım Efe.Amcanın cesedini ayağının altına sererim..Meltem!Çekmecede eterle pamuk var.Çabuk ol!
Meltem hızla çekmeceyi açarken korkudan tüm vücudum titriyordu.
-Hayır!Bırak!İmd..
Ağzıma kapanan bezle çırpınmaya başladım.Ama boşuna olduğunun farkındaydım.Ben bilmeden bu gece ona gelmiştim.Kendimi affetmeyecektim...
-İyi uykular sevgilim.Seni çok seviyorum.Kimse seni benden alamayacak..
Dudaklarımın üzerinde hiss ettiğim baskıyla gözlerimi kapadım.Son duyduğum kelimeler Yılmazın sert şekilde verdiği emirlerdi:
-Aşağıyı hall et.Şoförü ara arabayı arka kapıya getirsin..