Çılgın Saplantı

Davet gecesi

Loş ışıklı odasındaki aynada kendine bakıyordu Yılmaz.Siyah smokinine..Parfümünü alarak üzerine sıktı.Aynadaki görüntüsüne tekrardan baktı.
Aynadan uzaklaşarak bakışlarını odasında gezdirdi.Duvarlar Ali'nin resimleriyle kaplıydı.Yılmazın Ali'yi ilk gördüğü günden beri farklı senelerde gizlice çekilmiş farklı açıdan fotoğraflarla.Yatağın tam karşısında duvarı kaplayan  büyük fotoğrafa yaklaştı.Parmaklarını fotoğrafdaki gencin yüzünde,saçlarında,dudaklarında gezdirdi.
"Özlüyorum seni.Deli gibi özlüyorum Ali.Çok nankörsün.."
deli gibi gülmeye başladı
"Çok NANKÖRSÜN!"
eliyle duvardaki resime yumruk attı.
"Seni sevdim ben.Arzuladım,istedim.Güzel kahvelerinle bana gül istedim.Beni sev istedim.Sen ne yaptın peki?Kaçtın benden.Beni kendi yokluğunla cezalandırdın.Canımı aldın benden.Sen canımdın benim.Herşeyimdin..Bak 3 senedir yaşayan ölüyüm.Bedel ödüyorum.Kalbimi söküp aldın benden.Mutlu musun?SÖYLE!"
Ard arda duvara yumruklar attığında elinden kanlar akmaya başlamıştı.Resmin üzeri Yılmazın elinin kanına boyanıyordu.Yine kriz geçiriyordu.
Kapı aniden açılınca Meltem aceleyle duvardaki fotoğrafın yanında diz çökmüş,elinden kanlar akarken hıçkırarak ağlayıp,titreyen kardeşine doğru koştu.
-Y-yılmaz!Sakin ol.Tamam geçti.G-geçti..
Gözlerinden yaşlar akarken kardeşine sarılıp ard arda saçına öpücükler kondurdu.Sakinleştirmek için sırtını okşadı.
-H-hadi gel bebeğim
Koluna girerek yatağa oturttu.Yılmaz ruhu çekilmiş gibi gözlerini boşluğa dikmişti.Meltem hızlıca çekmeceden Yılmazın ilacını almış,komodindeki sürahiden bardağa su doldurarak ona yaklaşmıştı.
-Hadi al iç şunu
Yılmaz ilacı içerken Meltem konuştu:
-Kaç defa söyledim bu fotoğrafları kaldıralım diye.Her gece bunlarla uyuyup,uyanıyorsun.Böyle iyileşemezsin ki ablacım
-Asla!Bu fotoğraflara bir kişi bile dokunursa kendi  mezarını kazsın.A-alime kimse dokunamaz

  Az sonra Meltem kardeşinin eline pansuman yapmış Yılmaz da biraz olsun sakinleşe bilmişti.Şimdi ikisi beraber terasta durmuş yavaş-yavaş misafirlerle dolan malikanenin büyük bahçesini izliyorlardı.Bahçe özenle dekore edilmişti.İnsanlar bahçede çalan klasik muzik eşliğinde  gülüp eğleniyorlardı.
-Konuştum Seldayla.Efe bu gece buraya gelecek
Yılmaz duyduğu cümlelerle şok geçirir gibi irkilerek bakışlarını bahçeden çevirip ablasına döndü.Meltemin bakışları bahçede gezinirken  omuzlarından tutup kendisine çevirdi:
-G-gerçekten mi?
Kimsenin duymamasını ister gibi fısıltıyla sordu.Meltem düz ifadeyle konuştu:
-Evet.Birazdan burda olacak.Bak Yılmaz.Ben dediğini yaptım.Onu getirttim.Sen iste herşeyi yaparım ben.Ama sen de bana bir konuda söz vereceksin..
-....
-Bu gece sakin olacaksın.Ali'yi ilk gördüğünde davrandığın gibi yapmayacaksın.Korkutmayacaksın onu.Sabırlı olacaksın.Çünki insanlar burda.Başka bir zaman diliminde onu sana yine getireceğim.Ve bu sefer hep burda kalacak seninle.Tamam mı?
-Tamam
-Söz ver Yılmaz.Bu gece bir şey yapmayacaksın.Onu kaçırmaya kalkışmayacaksın.Taciz edib dokunmayacaksın.Bak o çocuğu görmedim,tanımıyorum.Ali'ye benzediğini söylüyorsun.Tamam.Ama kişiliği onun gibi olmaya bilir.Ali korkaktı.Hep korkardı senden.Ama bu çocuk hiç beklemediğin tepkiler vere bilir.Tanımıyoruz onu.Ayrıca amcası Tekin bey,yengesi Selda hanım da burda olacak.O yüzden bu gece için sadece sakin kalmanı istiyorum.
-TAMAM MELTEM.ANLADIM!
Meltem Yılmazın bağırmasıyla korkarak omzunu okşadı.
-Tamam hadi gel gidelim canım.Herkes bizi bekliyor..
Abi kardeş bahçeye indiklerinde Meltem gülerek herkesle konuşup selamlaşıyordu.Yılmaz ise bakışlarını bahçede gezdirp,Efeyi arıyordu.İlerleyen zamanlarda Yılmazın sabrı tükenmeye başlıyordu.Elinde tuttuğu kadehi o kadar çok sıkmıştı ki az kalsın kırılacaktı."Nerede bu çocuk?Hani gelecekti?" Meltem uzaktan onu izlerken insanların dikkatini çekmemek için sakince ona doğru yaklaştı.Elindeki kadehi alarak mırıldandı:
-Sakin ol.Daha yeni pansuman yaptık kanatacaksın.
-Nerede Efe,Meltem?Hani gelecekti?
-Sabırlı ol.Gelecek..
Yılmaz sinirle dişlerini sıkarak bakışlarını bahçede gezdirdi
Aniden bakış açısına giren çocukla yüzünde geniş bir gülümseme belirdi.Efe yengesinin koluna girmiş ve bahçenin girişinden onlara doğru yaklaşıyordu.Giyindiği beyaz smokinle,kumral saçlarıyla,kahvrengi gözleriyle Yılmazın aklını başından almıştı.Tam şu an ona dokunmak istiyordu.Ona sahip olmak,öpüp koklamak istiyordu.Onu deli gibi istiyordu.Efe çekingen şekilde etrafdaki insanlara bakıyordu.
-B-bu nasıl mümkün ola bilir?Aman yarabbim
Yanında şok geçirmiş ablasının sesini duymuştu yüzüne bakmadan dudakları yukarı doğru kıvrılmıştı:
-Sana söylemiştim..
-İyi akşamlar Yılmaz bey.
Tekin elini ona doğru uzatmıştı.Yılmazın bakışları Efe'nin üzerindeydi.Şaşırmış gibi hafif aralık kalan dudaklarıyla ona bakıyordu.Tamam sakin kalmalıydı..Bakışlarını zorla Efe'den alarak Tekine dönmüş elini tutarak sıkmıştı:
-İyi akşamlar
-Meltemciğim nasılsın?
Meltem şaşkın bakışlarını Efeden çekerek kendini toparlamaya çalışmış ve Seldayla tokalaşmıştı.
-Bu da benim yakışıklı yeğenim Efe
Efe çekingen bakışlarla Melteme bakmış elini uzatarak konuşmuştum:
-Memnun oldum efendim.Efe ben..

Flashback
"M-Meltem!Yalvarırım çöz beni.Bırakma beni burda.K-korkuyorum.Meltemm!!"

İrikilerek kendine gelmiş elini Efe'ye uzatmıştı:
-Memnun oldum Al.. Efe
-Yılmaz bey yeğenimle tanışın Efe.
Yılmaz gülümseyerek Efe'ye yaklaştı.Efe çekinir gibi bakışlarını ondan kaçırdığında duyduğu kelimelerle gözleri büyüdü:
-Biz tanıştık zaten.Değil mi Efe?
-Aa öyle mi?
Selda gülerek konuştuğunde Efe olumlu anlamda kafasını salladı:
-Evet.Ş-şey amca bu gün seni görmek için şirkete geldiğimde asansörde gördüm Yılmaz beyi.
-Ne güzel tesadüf
Tekin konuştuğunda Yılmaz Efe'nin gözlerine bakmıştı:
-Evet çok güzel..
Efe hemen gözlerini ondan çektiğinde Yılmaz Tekinin ona seslenmesiyle yanına gitmiş ve onlardan biraz aralanarak iş hakkında konuşmaya başlamıştı.Ama bakışları hala sevdiği çocuğun üzerindeydi.Efe yengesinin ve yeni tanıdığı Meltem hanımın yanında durmuş dalgın bakışlarla etrafa bakıyordu.Gözleri aninden Meltem'e kaydığında ona dolu gözlerle ve çok derin baktığını fark etmiş,yutkunmuştu.Tıpkı Yılmaz gibi.Sanki onu tanıyormuş gibi bakıyordu.
-Kaç yaşındasın tatlım?
Meltemin ona seslenmesiyle hafif gülümsedi.
-17 efendim
-3 yaş
Meltem kendi kendine mırıldandı.
-Efendim?
-Yok bir şey..Bana Meltem de diye bilirisin canım
-Ee Meltemcim bu gece çok bağış gelir mi dersin?
Meltem bakışlarını zorla Efe'den çekmiş ve Selda'ya dönerek konuşmaya başlamıştı.Onlar sohbet ederken Efe sıkıldığını fark etmişti.Ordan uzaklaşarak etrafta dolanmaya başladı.Bahçede önüne çıkan garson kıza çekinerek sordu:
-Pardon..Lavabo nerede öğrene bilir miyim?
-2.kat soldan 3-cü oda efendim.
-Teşekkürler
Efe ordan uzaklaşıp malikaneye girdiğinde onu uzaktan izleyen bir çift gözden yine habersizdi..
Lavaboda elimi yıkadıktan sonra saçlarmı düzelttim.Meltem hanım ve kardeşine hiç ısınamamıştım.Bir birlerine çok benziyorlardı.Tıpkı Yılmaz gibi kapkara gözleri vardı.Ve çok korkunç gözüküyordu.Onlarla göz teması kurmaya çekiniyordum.Abi-kardeş oldukları o kadar belliydi ki..Sanki Yılmaz beyin erkek versiyonuydu.Artık Yılmaz beyin bugün asansöde yaptığı harakete takılmıyordum.Galiba bu değişiklik onlarda genetikti..Üzerime alınacağım bir şey yoktu sanırım.
Banyodan çıkıp koridor boyunca yürürken duvardaki garip tablolara bakıyordum.Tamam amcamların da evi büyüktü ama bu ev daha büyük ve ihtişamlıydı.Bir o kadar da korkunç..Çok kasvetli havası vardı evin.Çoğu şey siyahtı ve içim daralmıştı.Merdivenlere doğru yaklaşırken kapının yarısı açık olan oda dikkatimi çekti(Yılmazın odası).Oda karanlık gibiydi ama duvarda büyük bir şeyin gölgesini fark etmiştim..Ve duvardaki bu büyük gölge yapan şey her neyse dikkatimi çekmişti.Odanın kapısına geldiğimde yavaşça elimi kapıya götürdüm.Kapının tam yanında gördüğüm ışığa doğru parmaklarım uzandı..

bugünlük yeto.Hikaye nasıl gidiyor?sizce efe resimi görünce tepkisi ne olacak.Yorumlarda fikirlerinizi belirtin👇💙öpüyorum hepinizi.Destekleriniz için teşekkürler 😍💛